Δεν θυμάμαι ακριβώς πώς ανακάλυψα τη μουσική σου, αλλά σίγουρα δεν ήταν επειδή μου την σύστησες εσύ.
Ξαναθυμήθηκα το παλιό ποστ με τον τίτλο "Αγαπημένα τεράστια βιβλία" που γράφηκε το 2018 και από τότε διάβασα κι άλλα τεράστια βιβλία που έχω ζήσει μαζί τους και έχω αγαπήσει και θέλω πολύ να μοιραστώ μαζί σας.
Αυτό που λέει ο τίτλος είναι κάτι που ρωτάω τον εαυτό μου συχνά.
Έχω άλλωστε προσπαθήσει αρκετές φορές να σε αφήσω, χωρίς επιτυχία.
Ο έρωτας είναι ένα θέμα που από τη μια το έχω εξαντλήσει στο μπλογκ γιατί έχω γράψει πάρα πολλά ποστ, αλλά από την άλλη είναι ένα ανεξάντλητο θέμα για το πώς με κάνει να αισθάνομαι μέσα μου.
Άλλη μια χρονιά που γιορτάζει το μπλογκακι μου, το έχω από το 2006 αλλά γράφω από το Δεκέμβριο του 2008. Πόσα άλλαξαν από τότε, πολλές ζωές πέρασαν στα τελευταία 13 πια χρόνια.
Με αφορμή την δίκη για την τύπισσα που έριξε βιτριολι, αλλά και όλη τη βία εναντίον των γυναικών αναρωτιέμαι σε τι κόσμο έχουμε φέρει τα παιδιά μας.
Γράφοντας για μπλογκ στο τουιτερ, συνειδητοποίησα ότι δεν έχω γράψει ούτε ένα ποστ φέτος και σχεδόν φεύγει το 2021.
This blog is 12 years old now. I never thought I'd still be writing in it, albeit very rarely.
Όλα τα λέει ο τίτλος. Επειδή κι όταν φεύγεις, ακόμα κι όταν αυτό πολύ πονάει, έχει μια ανεξήγητη, αλλά δυνατή γλύκα αυτός ο πόνος. Ο λόγος π...
