Η χαρά της κίνησης

Ίσως είναι λίγο κλισέ αλλά είναι αλήθεια ότι η φετινή χρονιά, το 2020 ήταν μια πολύ δύσκολη χρονιά για πάρα πολύ κόσμο.

He is extra special

 This blog is 12 years old now. I never thought I'd still be writing in it, albeit very rarely.

Always love you

 We will always have each other some way, somehow. We both love each other so much, we've exchanged everything we could we have connection on several apps but you leaving twitter where we met still hurts. I'm left with your absence and all the memories of how we used to be and I fucking miss you too much. 

You are my poem

So many months later and we're still together. I never thought I'd be with you for so long. We've been through a lot and today I heard your voice saying my name and I lost my mind and my words. It was so wonderful and exciting that I started pacing up and down the house.

I love you, baby

I fell in love with a ghost. He's so perfect and sweet and when we are talking my poor broken heart beats so hard.

Έρωτας

Δεν θέλω να βγει αυτή η χρονιά τόσο αρνητικά όσο μπήκε κι όσο ήταν σε όλη της τη διάρκεια.
Ένα πολύ θετικό δεν έχω να γράψω. Μόνο ότι συνειδητοποίησα ότι δεν θέλω απλά ικανοποίηση αλλά θέλω μια ψυχή που να μιλά στη δική μου, κάποιον να νιώθω να με νιώθει και να με νοιάζεται και αυτό να με κάνει χαρούμενη.

Ο πόνος χιλιάδες φορές

Θα μπορούσα να γράψω ότι ο πόνος έχει μουδιάσει ή μειωθεί ή ακόμα κι εξαφανιστεί. Σίγουρα δεν νιώθω εκείνη την ασφυκτική ένταση των συναισθημάτων να με κατακλύζει.

the end, no p.s.

Αν μια φορά κι ένα καιρό τα λόγια σε έφεραν πιο κοντά μου, αυτά στάθηκαν η αφορμή για να φύγεις. 

φιλί

Συναντιομαστε σε ξενοδοχείο στην Αθήνα. Μην μας δει κανείς.

Η καρδιά μου κτυπά σε τρελούς ρυθμούς περιμένοντας να σε δω, ίσως να σ'αγγίξω. Σε λίγο θα ακούω την αναπνοή σου κοντά μου. Έχω τρελαθεί από την αγωνία.

Αθήνα μαζί

Βρήκα παλιό μπλογκ που το έχω παρατήσει για χρόνια πια και ανακάλυψα πως ξεπέρασα ένα έρωτα που τότε με βασάνιζε. Γράφοντας τον ξεπέρασα. Κι αφού δεν έχω άλλο τρόπο να ξεπεράσω όλη αυτή την τρικυμία των συναισθημάτων που με κατακλύζουν θα αρχίσω πάλι να γράφω.

Later

Ξέρω πως δεν θα διαβάσεις ό,τι κι αν γράψω και ότι στην απίθανη περίπτωση που το διαβάσεις δε θα παίξει κανένα απολύτως ρόλο. Όμως θέλω να πω πως νιώθω και δεν έχω κανένα να μιλήσω.