Η δικιά μου Αθήνα

Με αφορμή αυτό το κείμενο της λατρεμένης Ζυράννας Ζατέλη στο Athens Voice σκέφτηκα να γράψω κι εγώ για την Αθήνα που τόσο αγαπάω.
Πρώτη φορά βρέθηκα στην Αθήνα το 1990. Ήμουν 14 χρονών και μείναμε με τους γονείς μου και την αδελφή μου σε ένα διαμέρισμα που έβλεπε στον ακάλυπτο στα Κάτω Πατήσια. Πόσες ζωές μπορούσες να παρακολουθήσεις από το μικρό μπαλκονάκι!

Ο Μάης κι ο χρόνος

Όπου ναναι βγαίνει ο Μάης και αισθάνομαι ότι μόλις έχει μπει. 

Αγαπημένα τεράστια βιβλία 📚

Είναι κάποια βιβλία που σε απορροφούν τόσο που τα σκέφτεσαι και τα θυμάσαι πολλά χρόνια μετά που τελείωσες την ανάγνωση τους.

αλλά..

Έχω μια φίλη παλιά. Εδώ και χρόνια πολλά την ξέρω.

Εννιά χρόνων μπλογκ!

Αλήθεια γιορτάζει το μπλογκακι μου τα 9 χρόνια του!

Το μπλογκιν είναι πάθος

Πόσα χρόνια έχω να γράψω; Σίγουρα πολλά αν και θα ήθελα να είχα συνεχίσει. Το αγαπάω το μπλογκιν με πάθος όπως δεν αγάπησα ποτέ το τουιτερ.

Δεκέμβρη ΟΥΣΤ

Ήρθε πάλι αυτός ο απαισιος μήνας του χρόνου που κάθε χρόνο πριν φτάσει εύχομαι να μπορούσα να τον αποφύγω. Να κάνω μια έτσι να κοιμηθώ και να ξυπνήσω αρχές Γενάρη. Δε γίνεται η ευχή όμως πραγματικότητα ποτέ και ναμαι εδώ προς το τέλος του να γράφω επιτέλους στο μπλογκ ξανά.