Ήρθε πάλι αυτός ο απαισιος μήνας του χρόνου που κάθε χρόνο πριν φτάσει εύχομαι να μπορούσα να τον αποφύγω. Να κάνω μια έτσι να κοιμηθώ και να ξυπνήσω αρχές Γενάρη. Δε γίνεται η ευχή όμως πραγματικότητα ποτέ και ναμαι εδώ προς το τέλος του να γράφω επιτέλους στο μπλογκ ξανά.
23 Δεκ 2016
19 Οκτ 2016
Δικά μου
Αντε τώρα να γράψω ποστ από το κινητό με την οθόνη μικρή κ τα γραμματάκια τόσα δα. Αλλά θα το κάνω αφού εδώ κοτσαμ Γουρουνέλλα τα καταφέρνει εγώ γιατί όχι;
Διάβασα ένα ποστ απίστευτα νοσταλγικό για τα μπλογκ που ανθισαν πριν κάποια χρόνια και τώρα με το τουιτερ βρίσκονται στην παρακμή τους. Το ποστ ήταν της Κροτ που γράφει τόσο όμορφα κ με κάνει να δακρύζω με τα κείμενα της. Τα κάνω τουι για να δουν το λινκ να τα διαβάσουν κ άλλοι αλλά τι τα θες το ίδιο είναι να κάθομαι εδώ να γράφω τις σκέψεις μου κ να διαβάζω τις δικές σας κ το ίδιο να κάνω ένα βλακοτουι;
Δλδ όσο κ αν το μισησα το τουιτερ τελικά εκεί πάω για ειδήσεις κ εκτονωση ή για νεύρα ανάλογα.
Το θέμα είναι ότι από τον πολύ καιρό που έχω να μπλογκαρω, κανείς δε με διαβάζει πια. Όπως τον παλιό καλό καιρό εκεί στο 2006 που έφτιαξα πρώτη φορά το μπλογκ κ το θεωρούσα ηλεκτρονικό ημερολόγιο. Τελικά όντως ήταν αλλά με την τεράστια διαφορά ότι το διάβαζαν κ άλλοι.
Τεσπα. Έκανε κύκλο κ γύρισε στην αρχή. Όπως όλα, όπως οι άνθρωποι, που ξεκινάμε αβοηθητοι κ πεθαινουμε έτσι.
Πολύς θάνατος τα τελευταία χρόνια. Έχασα τη μητέρα μου από τον καταραμένο καρκίνο. Την τρισαθλια αυτή ασθένεια που κακό ψοφο ναχει κ άλλο άνθρωπο να μην βασανίσει ποτέ.
Δεν έχει περάσει ακόμα χρόνος κ δεν το έχω αποδειχτεί. Τα συναισθήματα εναλλασσονται με απότομο τρόπο. Όλα φαίνονται δύσκολα τη μια στιγμή, μετά όχι κ τόσο τραγικά. Δεν ξέρω. Δεν έχω ιδέα καν πως έφτασα να γράφω για αυτό το θέμα εδώ. Μάλλον γιατί είτε γράψω είτε όχι όλο αυτό σκέφτομαι. Κ όσο περνά ο καιρός λιγοστευουν οι άνθρωποι που έχεις να σε ακούσουν. Πιστεύουν ότι πρέπει να το έχεις πια ξεπεράσει. Δεν ρωτούν, δεν νοιάζονται, ίσως δεν ξέρουν αν πρέπει να στο θυμίζουν; Λες κ υπάρχει περίπτωση να το έχεις ξεχάσει.
Διάβασα ένα ποστ απίστευτα νοσταλγικό για τα μπλογκ που ανθισαν πριν κάποια χρόνια και τώρα με το τουιτερ βρίσκονται στην παρακμή τους. Το ποστ ήταν της Κροτ που γράφει τόσο όμορφα κ με κάνει να δακρύζω με τα κείμενα της. Τα κάνω τουι για να δουν το λινκ να τα διαβάσουν κ άλλοι αλλά τι τα θες το ίδιο είναι να κάθομαι εδώ να γράφω τις σκέψεις μου κ να διαβάζω τις δικές σας κ το ίδιο να κάνω ένα βλακοτουι;
Δλδ όσο κ αν το μισησα το τουιτερ τελικά εκεί πάω για ειδήσεις κ εκτονωση ή για νεύρα ανάλογα.
Το θέμα είναι ότι από τον πολύ καιρό που έχω να μπλογκαρω, κανείς δε με διαβάζει πια. Όπως τον παλιό καλό καιρό εκεί στο 2006 που έφτιαξα πρώτη φορά το μπλογκ κ το θεωρούσα ηλεκτρονικό ημερολόγιο. Τελικά όντως ήταν αλλά με την τεράστια διαφορά ότι το διάβαζαν κ άλλοι.
Τεσπα. Έκανε κύκλο κ γύρισε στην αρχή. Όπως όλα, όπως οι άνθρωποι, που ξεκινάμε αβοηθητοι κ πεθαινουμε έτσι.
Πολύς θάνατος τα τελευταία χρόνια. Έχασα τη μητέρα μου από τον καταραμένο καρκίνο. Την τρισαθλια αυτή ασθένεια που κακό ψοφο ναχει κ άλλο άνθρωπο να μην βασανίσει ποτέ.
Δεν έχει περάσει ακόμα χρόνος κ δεν το έχω αποδειχτεί. Τα συναισθήματα εναλλασσονται με απότομο τρόπο. Όλα φαίνονται δύσκολα τη μια στιγμή, μετά όχι κ τόσο τραγικά. Δεν ξέρω. Δεν έχω ιδέα καν πως έφτασα να γράφω για αυτό το θέμα εδώ. Μάλλον γιατί είτε γράψω είτε όχι όλο αυτό σκέφτομαι. Κ όσο περνά ο καιρός λιγοστευουν οι άνθρωποι που έχεις να σε ακούσουν. Πιστεύουν ότι πρέπει να το έχεις πια ξεπεράσει. Δεν ρωτούν, δεν νοιάζονται, ίσως δεν ξέρουν αν πρέπει να στο θυμίζουν; Λες κ υπάρχει περίπτωση να το έχεις ξεχάσει.
6 Ιουν 2016
Είμαι εδώ κ αυτή τη χρονιά
Έχω πεθυμήσει πάρα πολύ το μπλογκ, το μπλογκιν' κ γενικά την μπλογκόσφαιρα κ μπλογκογειτονιά.
4 Δεκ 2015
Κάηκε ο Αη Βασίλης.. ΓΙΟΥΠΙΙΙΙ!!!
Πάει ο Αης Βασίλης που λάτρευα να μισώ. Κάηκε κ τώρα δε χρειάζεται να κάνω υπεράνθρωπες προσπάθειες για να τον αποφεύγω οπότε παίρνω απτο ρανταπαουτ του Αγίου Νικολάου.
Όσοι κ όσες δεν ξέρετε για ποιόν αη Βασίλη μιλάω διαβάστε εδώ να θυμηθείτε πόσο φοβόμουν τον χμας διάκοσμο του Δήμου Λεμεσού.
Όσοι κ όσες δεν ξέρετε για ποιόν αη Βασίλη μιλάω διαβάστε εδώ να θυμηθείτε πόσο φοβόμουν τον χμας διάκοσμο του Δήμου Λεμεσού.
17 Νοε 2015
Να κτυπηθεί το κακό στη ρίζα του
Η φετινή χρονιά είναι μια δύσκολη χρονιά. Από τα βάσανα που πέρασε και περνάει η Ελλάδα απτην αρχή του χρόνου, μέχρι το μεγάλο κύμα μεταναστών που ζητούν μια καλύτερη ζωή μακριά από τον πόλεμο σε διάφορα μέρη του πλανήτη και ειδικά στη Συρία, μέχρι τις επιθέσεις στο Παρίσι πριν λίγες μέρες, φαίνεται ο πλανήτης και εμείς οι άνθρωποι να μην βαδίζουμε στο σωστό δρόμο.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
Oscar Wilde Quote
