Αγαπημένα τεράστια βιβλία 2

Ξαναθυμήθηκα το παλιό ποστ με τον τίτλο "Αγαπημένα τεράστια βιβλία" που γράφηκε το 2018 και από τότε διάβασα κι άλλα τεράστια βιβλία που έχω ζήσει μαζί τους και έχω αγαπήσει και θέλω πολύ να μοιραστώ μαζί σας.

Το πρώτο είναι από ένα λατρεμένο συγγραφέα που έχω αγαπήσει σφόδρα τα τελευταία χρόνια τον Haruki Murakami. Το πρώτο του βιβλίο που με έκανε αμέσως φαν ήταν το Kafka On The Shore. Το τεραστίων διαστάσεων βιβλίο του που αγάπησα και βασανίστηκα μαζί του για κάμποσο καιρό είναι το IQ84. Έχει υπέρ αρκετές αδυναμίες και σε κάποιες φάσεις κουράζει, αλλά έχει και σκηνές που μένουν μαζί σου, και είναι αξέχαστες. 

Ένα άλλο βιβλίο που διάβασα και πέρασα πολύ καιρό μαζί του ήταν το The Brontes της Julie Barker που γράφει για την ιστορία της οικογένειας Brontë όχι μόνο των κοριτσιών, αλλά όλων, του πατέρα κι ακόμα και του αγνώστου αδελφού τους που πέθανε χωρίς να έχει γράψει κάτι. Το πιο συναρπαστικό ήταν ότι σαν παιδιά και οι τέσσερις είχαν γράψει ιστορίες σε πολύ μικρά σημειωματάρια τα οποία ήταν γραμμένα με απίστευτα μικρά γραμματάκια και αν δεν κάνω λάθος σώζονται κάποια από αυτά. 

Τρίτο τεράστιο βιβλίο που διάβασα ήταν το Anna Karenina του Leo Tolstoy. Είχα διαβάσει όταν ήμουν μικρή το 'Πόλεμος και Ειρήνη' του Τολστόι σε 4 τόμους αν θυμάμαι καλά και μου άρεσε πάρα πολύ έτσι αποφάσισα να διαβάσω αυτό τώρα. Ένα μόνο θα πω, αν αφαιρούσε ένα ήρωα οι σελίδες θα ήταν πάρα πολύ λιγότερες και η ιστορία πολύ πιο δεμένη. 

Σαν γυναίκα έχει ενδιαφέρον να δεις πώς συμπεριφερόταν η κοινωνία σε μια γυναίκα που απατούσε τον άντρα και αντίστοιχα πώς αντιμετώπιζαν τον άντρα που απατούσε τη γυναίκα του. Δυστυχώς οι διαφορές με σήμερα δεν είναι όσο μεγάλες θα θέλαμε να πιστεύουμε. Στον κοινωνικό τομέα η ανθρωπότητα βρίσκεται 1-2 αιώνες πίσω. 

Ένας άλλος αγαπημένος συγγραφέας που απολαμβάνω, είναι βέβαια ο Stephen King. Όπως είναι γνωστό έχει γράψει πολλά τεράστια βιβλία που αγάπησα. 

Ένα που με δυσκόλεψε το είχα αφήσει για χρόνια και το διάβασα σχετικά πρόσφατα μέχρι τέλους, είναι το The Stand. 

Ένα άλλο που επίσης διάβασα σχετικά πρόσφατα είναι το It που έχει γίνει και ταινία βέβαια, αλλά πάντα προτιμώ να διαβάσω το βιβλίο πάρα να δω την ταινία. Εδώ ας επαναλάβω για άλλη μια φορά ότι για μένα το καλύτερο του με διαφορά είναι το Under The Dome. 

Για τέλος προτείνω ένα βιβλίο που ήταν πρόταση του Stephen King. Τον κάνω φολλοου στο Twitter και τα βιβλία που προτείνει πάντα είναι διαφορετικά και αξίζουν τον κόπο. Αυτό είναι ένα βιβλίο που από μόνη μου δε θα το είχα επιλέξει ποτέ. Είναι εξαιρετικά ενδιαφέρον και υπερβολικά διαφορετικό από ότι έχω διαβάσει πριν ή μετά από αυτό. Είναι πολύ μεγάλο και ακολουθεί τη ζωή μιας οικογένειας. Δεν γίνεται τίποτα εκτός του συνηθισμένου, αλλά σε τραβά με ένα περίεργο τρόπο να το διαβάσεις κι έχει κάτι που σε ενδιαφέρει χωρίς να ξέρεις ακριβώς τι. Ονομάζεται We are not ourselves και ο συγγραφέας είναι ο Mathew Thomas.

 

Ξέρω ότι οι προτάσεις μου είναι για αγγλόφωνα βιβλία κι ο λόγος είναι γιατί διαβάζω λίγα βιβλία στα ελληνικά. Οι λόγοι πολλοί, και ίσως τους αναλύσω σε κάποιο πόστ αν δεν το έχω κάνει ήδη στο παρελθόν. 

Καλή Χρονιά και Πολύ Διάβασμα σε όλους και όλες μας!