'Η επίθεση των ανθρωποφάγων...

...κουνουπιών'

Αυτό τον τίτλο θα μπορούσε να έχει η έξοδος μας το προηγούμενο Σάββατο σε ένα χωράφι για να παίξει ο Σνούπυ. 

εδώ απολαμβάνει το νέο του κρεβατάκι :)

Πάμε που λέτε, κατεβαίνουμε απ'το αυτοκίνητο, ο Σνούπυ όλο χαρά να γαβγίζει, να κουνάει την ουρά του, να πηδάει ανάμεσα απ'τα χόρτα και τις μαργαριταρούλες. Όπως προχωρούσαμε άρχισα να νιώθω τσιμπήματα, μια φίλη που ήξερε τους κινδύνους μου δίνει εντομοαπωθητικό και επειδή φορούσα μακρύ παντελόνι και φούτερ βάζω η αφελής λίγο στα πόδια κάτω απ'το γόνατο και στα χέρια μου που προσπαθούσα να κρατώ στις τσέπες για μεγαλύτερη ασφάλεια και καλά, αφού ξέρω πολύ καλά ότι όλα σχεδόν τα είδη κουνουπιών προτιμούν το αίμα μου. 

Που να φανταστώ ότι αυτά τα αιμοσταγή πλάσματα δε θα είχαν κανένα μα κανένα απολύτως πρόβλημα να αρπάξουν το πολύτιμο υγρό μέσα απ'τα ρούχα και μάλιστα εν κινήσει; Δεν ήξερα δεν ρώταγα; 

Μέχρι να φύγουμε μετρούσα 15 δαγκώματα από τα οποία 2 στο μέτωπο παρακαλώ και ένα στο λαιμό σαν δάγκωμα βρυκόλακα. Και το μπόνους; Ήρθε και μια οικογένεια μαζί μας στο αυτοκίνητο (μπας και τα ξεχάσουμε τα αφιλότημα!) έτσι συνέχισαν και μέχρι χθες (που δεν άντεξα και φλίταρα όλο το σπίτι μέχρι να μην μπορώ να αναπνεύσω) μου κατάφεραν τουλάχιστον άλλα 5 βαρβάτα τσιμπήματα. Πήγα σε γιατρό για άλλο λόγο κι όταν του τα έδειξα βρήκε ότι το κάθε τσίμπημα έχει φλεγμονή και μου είπε ο άνθρωπος 'μα αυτά δεν ήταν κουνούπια ήταν ανθρωποφάγοι!' Κι έχει απόλυτο δίκιο. 

Ρε τι κρέμες τους βάζω για να μη ξύνομαι, τι κορτιζονούχες για τις φλεγμονές. Και κάθε βράδυ μπάνιο στο φάρμακο που τα απωθεί, κυριολεκτικά απ'την κορφή ως τα νύχια. Άσε που ξυπνώ και μες τη νύχτα και το λούζομαι για δεύτερη φορά μπας και σταμάτησει η δράση του και κάνω με το ζόρι δωρεά αίματος στην κοινότητα των κουνουπιών. 

Και για του λόγου το αληθές ορίστε και φωτογραφικό υλικό απ'τα δαγκώματα, που σας υπενθυμίζω έγιναν το Σάββατο κι ακόμα καλά κρατούν. 

Εννοείται ότι ο Σνούπυ θα ξαναπάει εκεί για να διασκεδάσει.. στα όνειρα του. Ή όταν έρθει το φθινόπωρο και μειωθούν ή καλύτερα ο χειμώνας και εξαφανιστούν οι δολοφόνοι που μας ήπιαν το αίμα.

Τώρα θυμήθηκα μια φορά πριν χρόνια που μας είχαν πάει οι γονείς μας κατασκήνωση στα βουνά και ήταν γεμάτος όλος ο κατασκηνωτικός χώρος με τεράστιες σκνίπες. Πριν προλάβουμε να εφοδιαστούμε με τα κατάλληλα αξεσουάρ είχαν καταφέρει να δαγκώσουν τη μάνα μου σε ένα σωρό σημεία, ενώ συνήθως τα κουνούπια δεν της δίνουν σημασία της τυχερής. Οι σκνίπες όμως της έδωσαν και κατάλαβε ενώ εμένα ούτε που με πλησίασε καμιά. Περιττό να πω ότι όσο κι αν δε μου άρεσε η κατασκήνωση το γεγονός ότι με απέφευγαν τα ζωύφια ήταν σκέττη μαγεία! Δεν είναι και λίγο πράμα να αποφεύγουν εμένα και να κυνηγούν άλλους! 

ΥΓ. Μην περιμένετε να δείτε φωτογραφία κουνουπιού εδώ. Έψαξα να βρω, αλλά δεν άντεξα στη θέα τους και στην.. 'τεχνική' τους την ώρα που μας πίνουν το αίμα. 

ΥΓ2. Άσε που άρχισα να αναρωτιέμαι... είναι καθαρές οι βελόνες τους όταν κάνουν την αφαίμαξη; Είναι αποστειρωμένες; Που τις είχαν μπήξει πριν; Έχουν την επιστημονική κατάρτηση για να αποφύγουμε μολύνσεις κτλ; Κι άλλα τέτοια και τρελάθηκα εντελώς!

ΥΓ3. Αγαπώ το καλοκαίρι, αλλά μισώ μέχρι βδελυγμίας κουνούπια και κατσαρίδες, τι να κάνω; Κλαψ κλαψ λυγμ λυγμ!