Το χέρι που πρωτοκράτησε το δικό μου

Eίναι κάποια βιβλία που'ναι τόσο μαγικά, που αφήνουν τόσο δυνατή γεύση που με σταματούν για ένα διάστημα απ'το να πάρω το επόμενο. Ένα τέτοιο βιβλίο είναι αναμφισβήτητα το The hand that first held mine της Maggie O'Farrell. 

Αυτό που το κάνει τόσο ξεχωριστό είναι ότι πέρα απ'την ιστορία που είναι άκρως ενδιαφέρουσα, πέρα απ'τον τρόπο που σε μπάζει σ'αυτή αργά, γλυκά, πέρα απ'ότι εξάρει τη φαντασία, πέρα απ' όλα αυτά είναι ένα βιβλίο που'ναι γεμάτο ήχους, θορύβους, γεύσεις, μυρωδιές. Με ένα αναπαίσθητο τρόπο σου ξυπνά όλες τις αισθήσεις με λίγες καλά χρησιμοποιημένες λέξεις. Χειρίζεται τη γλώσσα με ένα τρόπο συγκλονιστικό. 

Το βιβλίο αυτό έχει το σπάνιο χάρισμα να σε κάνει να μη θες να το τελειώσεις. Να το διαβάζεις αργά για να μη φτάσεις στο τέλος. Κι όμως απ'την άλλη βιάζεσαι να μάθεις τι θα γίνει, να βρεις και να ξετυλίξεις τα μυστικά του. 

Πιστεύω ότι δικαιωματικά και άξια κέρδισε το Costa Book Award για το 2010. Όταν μεταφραστεί στα ελληνικά διαβάστε το!

Διαβάζω πολλά βιβλία όπως έχω ήδη πει εδώ, (και εδώ) όμως σπάνια βρίσκω βιβλία σαν αυτό που με συνεπαίρνουν τόσο πολύ. Που κάθε τους λέξη είναι ένα δώρο, που με γεμίζουν χαρά που τα έχω στα χέρια μου και που δε θέλω να τα αφήσω.

Ένα άλλο αγαπημένο (που μπορείτε να βρείτε στο XAOS) είναι το On beauty της Zadie Smith, το Σάββατο Βράδυ στην Άκρη της Πόλης της Σώτης Τριανταφύλλου, το Ναι της Μαργαρίτας Καραπάνου, τo Complete Sherlock Holmes του Sir Arthur Conan Doyle. 

Τέλος θέλω να κάνω ειδική μνεία στο OUT της Νatsuo Kirino (γιαπωνέζα συγγραφέας θρίλερ) που με αφάνταστη χαρά είδα στις διακοπές του Πάσχα ότι έχει επιτέλους μεταφραστεί και στα ελληνικά. Ελπίζω να είναι καλή η μετάφραση κι όποιος το διαβάσει να το ευχαριστηθεί όσο το ευχαριστήθηκα κι εγώ όταν είχα την τύχη να το ανακαλύψω και να το ρουφήξω!