Copy-paste στη ζωή;!

Εδώ στην Κύπρο υπάρχει έντονη η αντιγραφή των άλλων. Από τους γείτονες που αντιγράφουν ο ένας τον άλλο και παίρνουν παρόμοια ή και τα ίδια αυτοκίνητα, παρόμοια ή και τα ίδια σπίτια, έπιπλα, σπουδές των παιδιών, διακοπές, ρούχα, παπούτσια, ζώα κι άλλα πολλά που όλοι κι όλες γινόμαστε μάρτυρες και παρατηρούμε γύρω μας καθημερινά.

Όλη αυτή η αντιγραφή καταντάει συχνά στείρα και κουραστική γιατί της λείπει ο αυθορμητισμός, η δημιουργικότητα, η μοναδικότητα. Το να είσαι πρωτοπόρος και καινότομος θέλει κόπο, χρόνο και συχνά φέρνει ρήξη με το κατεστημένο. Η πεπατημένη είναι πιο εύκολη απ'το να ανοίξεις νέο, απάτητο μονοπάτι.

Όταν όμως αρχίζουν τα άτομα και αντιγράφουν και επικίνδυνες ή ανόητες συμπεριφορές που παρατηρούν από άλλους ανεγκέφαλους και χαζούς τότε τα πράγματα γίνονται τραγικά. Καπνίζει ο φίλος; Αντιγραφή. Οδηγά επικίνδυνα ο γνωστός; Αντιγραφή! Κλέβει; Γιατί να μην τον αντιγράψω βρε αδελφέ; Όλες αυτές κι άλλες πολλές συμπεριφορές δεν περνούν από κανένα κόσκινο, δεν φιλτράρονται, δεν σκέφτονται τα άτομα αν θέλουν, αν πρέπει, αν είναι θεμιτό να τις κάνουν. Μόνο που τις έκανε κάποιος είναι αρκετό για  να τις αντιγράψουν.

Στο οδήγημα παραδείγματος χάρη πάρχει η άποψη ότι αν δεν προσπεράσεις αντικανονικά, δεν κάνεις την παρανομία που κάνει ο άλλος μες το δρόμο είσαι χαζός ή βλάκας ή δεν ξέρω κι εγώ τι. Αντί λοιπόν ο καθένας να κοιτά πως να οδηγήσει πιο προσεχτικά, πως να οδηγά αμυντικά ώστε να να δρα προληπτικά και να αποφεύγει τις συγκρούσεις και τα ατυχήματα, κοιτά πως να κάνει πιο πολλές παρανομίες για να δείξει την εξυπνάδα του, τη γρηγοράδα του και την καπατσοσύνη του ανεξαρτήτως αν όλες αυτές οι συμπεριφορές θέτουν σε κίνδυνο τον ίδιο, την οικογένεια του και τους άλλους χρήστες των δρόμων. 

Πολλές φορές μου'χει τύχει να έχει γίνει ένα ατύχημα και επειδή έχει πυκνή κίνηση να βρεθεί ένας άμυαλος να προσπεράσει από το αντίθετο ρεύμα προσπαθώντας να πάει πιο γρήγορα, θέτοντας σε άμεσο κίνδυνο τα αυτοκίνητα που έρχονται από απέναντι. Μόλις εμφανιστεί αυτός ο πρώτος πανέξυπνος-πανύβλακας τσουπ θα εμφανιστούν από πίσω του ένα σωρό άλλοι που ξαφνικά ένιωσαν πολύ μ*λ*κες που περίμεναν να τον ακολουθήσουν. Γι'αυτό άλλωστε συχνά μετά από ένα ατύχημα εμφανίζονται στη σειρά ένα σωρό άλλα. Απ'την πολλή εξυπνάδα-βλακεία, καπατσοσύνη-αδεξιότητα κι όλα αυτά που χαρακτηρίζουν καλά τους οδηγούς που πρέπει σώνει και καλά να αντιγράψουν ότι χαζομάρα δουν.

Κι αναρωτιέμαι, τόσο δύσκολο είναι ο καθένας να κοιτά τι κάνει και πως συμπεριφέρεται ο ίδιος στη ζωή του, στο οδήγημα και γενικά σε όλες τις καθημερινές του συμπεριφορές; Τόσο δύσκολο είναι να αισθάνεται ότι είναι μοναδικός, ανεπανάληπτος κι άρα δε χρειάζεται να αντιγράφει τους άλλους, ειδικά όταν συμπεριφέρονται ηλίθια, χαζά κι επικίνδυνα;