Πάω να γράψω ένα σχόλιο σε ποστ αλλού μπλογκ για το καλοκαίρι και κάτι με κρατάει πίσω. Ας είναι. Το ακούω και προχωρώ να γράψω το δικό μου καλοκαιρινό κείμενο.
Αν με διαβάζετε εδώ ή στο τουιτερ ή βλέπετε τις φώτο στο ινσταγκραμ, θα ξέρετε καλά πόσο αγαπώ το καλοκαίρι.
Αυτό που θα αποκαλύψω για πρώτη φορά εδώ είναι ότι σαν παιδί πάντα έλεγα και πίστευα ότι αγαπώ το χειμώνα, μάλλον επειδή τον αγαπούσε πάρα πολύ η μαμά μου.
Όμως έχω γεννηθεί καλοκαίρι, το καλοκαίρι πάμε διακοπές, φτιάχνουμε όμορφες αναμνήσεις για όλη τη χρονιά. Το καλοκαίρι πάμε θάλασσα και οτιδήποτε περιέχει τη θάλασσα το λατρεύω.
Πάντα αγαπούσα τη θάλασσα, ίσως επειδή τη λάτρευε ο μπαμπάς μου κ μας έπαιρνε συχνά να δούμε τα πλοία. Όταν πηγαίναμε κολυμπούσα κ έπαιζα μέσα χωρίς να βγαίνω καθόλου, δεν μπορούσα να χορτασω τη χαρά που μου έδινε.
Όσες φορές ταξιδέψαμε με πλοίο (κι ήταν πολλές) τις θυμάμαι καλά. Πήγαμε στα νησιά του Αιγαίου: Ρόδο, Κω, Μυτιλήνη, Λήμνο, Κάλυμνο, στη Θεσσαλονίκη, στον Πειραιά, πήγαμε στο Ισραήλ, στην Αίγυπτο. Τέλη δεκαετίας του '90 που υπήρχε η δυνατότητα να πας με πλοίο σχεδόν παντού.
Αλλά ξεμακραινω από το καλοκαιρινό θέμα, ή ίσως και όχι.
Κι έπειτα όλες οι αναμνήσεις που έχουν χρώματα γεμάτα με χαμόγελα το καλοκαίρι ζωγραφιζονται συνήθως, όταν μπορέσεις έστω και για λίγο να κλέψεις στιγμές που μπορείς να πεις ότι είναι ανέμελες.
Τέλος το καλοκαίρι ξυπνά και το σώμα, θέλει έρωτα, θέλει να νιώσει επαφή, άγγιγμα. Το γυμνό σώμα ζητά να το ακουμπήσεις, το σώμα με την αλμύρα της θάλασσας να το γευτείς.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Πες κάτι, ή μάλλον γράψε αυτό που σκέφτεσαι! :)