Έχω μια φίλη παλιά. Εδώ και χρόνια πολλά την ξέρω.
Από το 2005 έχουμε να βρεθούμε από κοντά, εκείνη Γερμανία, εγώ εδώ. Όμως μιλάμε συχνά πυκνά απτο τηλέφωνο κι είναι λες και είμαστε ακόμα κοντά. Τουλάχιστον έτσι αισθανόμουν μέχρι την τελευταία φορά που μιλήσαμε. Γιατί την τελευταία φορά άκουσα να λέει πολλά εθνικιστικά και δεν μπορούσα πια να τα αποδώσω στην ηλικία (κι οι δυο έχουμε σαρανταρισει εδώ και καιρό) οπότε πως να τα δικιολογησω; Δεν μπορώ.
Από τότε την αποφεύγω. Αν έχει άλλο εθνικιστικό παραλήρημα δε θέλω και δεν μπορώ να ξέρω. Νιώθω σκληρή που την Αποφεύγω. Μου λείπει αλλά... αλλά..
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Mi manchi
Μου λείπεις τόσο πολύ, τόσο απερίγραπτα, αφάνταστα, αδιάκοπα, ασταμάτητα, που δεν υπάρχουν λόγια να περιγράψουν πόσο. Κι όσο κι αν κρατιέμα...
-
Στην ώριμη ηλικία των 47 μου χρόνων ανακάλυψα (αφότου ήρθε το πλήρωμα του χρόνου) τον Καζαντζάκη και έχω γεμίσει χαρά για αυτή την ανακάλυψη...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Πες κάτι, ή μάλλον γράψε αυτό που σκέφτεσαι! :)