2 Οκτ 2010

Τα κινητά ή τ'ακίνητα; Ποια ακίνητα καλέ; Τα κινητά! Τα κινητά!

Ανάρτηση-αναδρομή στη σχέση μου με το μοναδικό πράγμα που είναι μαζί μου 24ώρες το 24ωρο και σε περίπτωση που αναρωτιέστε ναι-ναι το ομολογώ το κουβαλώ και στη τουαλέτα και ενίοτε μιλώ κι από κει! Α και αν μπορούν να στείλουν πύραυλο και να με εντοπίσουν μέσω κινητού είμαι ήδη από χέρι χαμένη.

Αλλά ας μην προτρέχω.

Κάπου εκεί στα αρχαία χρόνια, δηλαδή το '94 όταν πρωτοπήγα να σπουδάσω στην Αθήνα, είδα για πρώτη φορά κινητό από κοντά. Ήταν μεγάλο σαν παντόφλα και το κρατούσε ένας γύφτος που καθόταν στο διπλανό τραπέζι σε εστιατόριο στο Γουδί . Επαιρνε τη μάνα του τηλέφωνο για να της πει να του ετοιμάσει κάτι για όταν γυρίσει σπίτι... Γυφτιά το κινητό σκέφτηκα αλλά ως εκεί, δεν έδωσα σημασία. 

Το '95-'96 όταν άρχισαν να'χουν κάποιοι κινητά και να τα κουβαλούν μαζί τους, θυμάμαι ότι εκνευριζόμουν πάρα πολύ όταν άκουγα ήχο κινητού στο λεωφορείο, τρόλευ (όχι ούτε μετρό υπήρχε στα.. αρχαία εκείνα χρόνια) και ο λόγος των νεύρων ήταν το ότι πίστευα "ο μόνος που χρειάζεται το κινητό είναι ο γιατρός που μπορεί να έχει κάποιο επείγον περιστατικό, κανείς άλλος! Τι στα κομμάτια τα κουβαλούν τα ρημάδια μαζί τους;!" Κάθε φορά που άκουγα τους σπαστικούς τους ήχους (τους θυμάστε;) γινόμουν πυρ και μανία. Εννοείται πως δεν μπορούσα ουτε καν να διανοηθώ ότι θα αποκτούσα ποτέ αυτή την άχρηστη και σπαστική συσκευή.

 Το 2000 όταν έκανα μεταπτυχιακό έμενα σ'ένα σπίτι χωρίς τηλέφωνο και αναγκάστηκα να αγοράσω την πρώτη μου συσκευή. Ήταν ένα Έρικσον Τ10 μπλε ακριβώς σαν τη φωτογραφία. Δεν το πολυ χρησιμοποιούσα, συχνά το άφηνα και σπίτι. Μια μέρα όμως είχα κάτι δουλειές στην Ομόνοια και το πήρα μαζί μου... για να κοιτάω την ώρα. Το'χα μέσα στη τσάντα κλειστό. 

Μετά τις δουλειές πάω στο Νεόν να φάω κάτι και πάνω που ήμουν έτοιμη να φύγω σκέφτομαι να το ανοίξω να δω τι ώρα έχει πάει. Άφαντο το κινητάκι! Πανικός η DaisyCrazy. Είχα μια ελπίδα ότι το άφησα στο σπίτι και πέρνω τηλέφωνο απ'το περίπτερο την συγκάτοικο να ψάξει. Πουθενά το κινητό. Πάει μου το είχαν κλέψει μέσα απ'τη τσάντα κι εγώ χαμπάρι δεν είχα πάρει.

Αμέσως σκέφτηκα ότι πρέπει να το αντικαταστήσω... και το έκανα την επόμενη μέρα! Τότε άρχισα να συνειδητοποιώ ότι είχα ψιλοεξαρτηθεί, αλλά και πάλι δικαιολογούσα τον εαυτό μου γιατί δεν είχαμε σταθερό στο σπίτι. Πήρα το Νόκια 3210, άνοιξα με ενθουσιασμό το κουτί κι άρχισα να το ανακαλύπτω. Ήταν ένα δυνατό κινητό, ό,τι και να του έκανα δεν πάθαινε τίποτα. Πόσες φορές μου έπεσε, πόσες φορές έφυγε η μπαταρία. Κανένα πρόβλημα δεν είχε.

Τότε είχε καλές προσφορές και ήθελα να εκμεταλευτώ καμιά έτσι δεν πρόφτασε να κλείσει χρόνο πήγα στη Στουρνάρα ή κάπου εκεί τριγύρω και το πούλησα. Αμέσως έτρεξα και πήρα το Νόκια 3330 που έχω ακόμα - το χρησιμοποιώ για ξυπνητήρι :)


Δυνατό κινητό κι αυτό αλλά το πήρα σ'άσπρο και δε μου άρεσε το χρώμα. Μετάνιωσα που πούλησα το άλλο αφού μου άρεσε καλύτερα. Είχε όμως διάφορα καλύμματα στην αγορα και πριν διαλέξω κάποιο μου χαρίσε ένας φίλος 1 γαλάζιο διάφανο κάλυμα που φαίνονται όλα τα μηχανικά από μέσα και το έντυσα. Πλέον το κινητό είχε γίνει απαραίτητο αξεσουάρ.

Σε κάθε αγορά τσάντας από τότε κοιτάω να δω αν έχει θήκη για  το κινητό στη φόδρα αλλιώς δεν την παίρνω! Tόσο άρρωστη έγινα με το κινητό μου. Και ερωτεύτηκα σφόδρα το φιδάκι. Ωρες ατέλειωτες έπαιζα κι ακόμα που και που παίζω! Φυσικά από τότε το παίχνιδι έχει εξελιχθεί, έχει επίπεδα, βελτιωμένα γραφικά και δε συμμαζεύεται, αλλά το πρώτο φιδάκι για μένα ήταν το καλύτερο.

Μετά το Νόκια με έπεισε ο καλός μου να πάρω σάμσουνγκ. Είχε τα βασικά αλλά ήταν σπαστικό το μενού και δύσκολα αποθήκευα επαφές. Το σάμσουνγκ είναι το μονο κινητό που πέταξα γιατί μια καλή πρωία χωρίς προειδοποίηση αποφάσισε να σταματήσει να φορτίζει. Πάνε οι επαφές, τα μηνύματα, πάνε όλα! Από τότε έγινα πιστή της Νόκια κι όσο όμορφα και να'ναι τα σάμσουνγκ αρνούμαι να παρασυρθώ κοντά τους.

Το πιο ακριβό κινητό που απέκτησα ποτέ ήταν το Νόκια 7610 που μου το έκανε δώρο ο καλός μου. Μου φαινόταν πολύ ακριβό κινητό και δεν ήθελα να το πάρω μόνο γι'αυτό το λόγο, γιατί θεωρώ ότι ένα κινητό πάνω από 150 ευρώ είναι πανάκριβο αφού σε λίγο καιρό θα είναι ξεπερασμένο και θα το αλλάξω το πολύ σε 2-3χρόνια.

Ήταν το πρώτο που είχε κάμερα κι άρχισα να βγάζω φωτογραφίες αβέρτα. Πάντα μου άρεσε να βγάζω φωτογραφίες και με το κινητό που ήταν μαζί μου συνέχεια οι ευκαιρίες ήταν πολλές. Άσε που'χε μια μεγάλη οθόνη και το σημαντικότερο παιχνίδια να παίζω. Γιατί από τότε που ξεκίνησα με το φιδάκι κινητό χωρίς παιχνίδια δεν θέλω να πάρω. Μ΄αρέσει να περνώ ώρες προσπαθώντας να βελτιώσω το σκορ μου. Έπαιζα στο λεωφορείο όταν είχε πολλή κίνηση κι ήμασταν για ώρες ακινητοποιημένοι ή σε κάθε διαλειμμα για διαφημίσεις στη tv ή όταν ήμουν νευριασμένη για να ηρεμήσω, ή όταν περίμενα σε καμιά αίθουσα αναμονής γιατρού. Γενικά έγιναν μέρος της ζωής μου τα παιχνίδια του κινητού.

Το 7610 έχω ακόμα, αλλά δε μου αρέσει γιατί σε μια δυνατή 'πτώση' ράγισε η οθόνη. Το πήρα στο μαγαζί και μου την αντικατέστησαν αλλά από τότε ήθελα να το αλλάξω. Το σημαντικότερο όμως ήταν ότι αυτό το κινητό ήταν πάρα πολύ βαρύ. Αν ήθελα να γράψω κανένα μεγάλο μήνυμα πιανόνταν το χέρι μου να το κρατώ. Ήθελα να βρω ένα πιο ελαφρύ, με καλύτερη κάμερα και πιο πολλά παιχνίδια.

Τώρα έχω το Νόκια 6300 κι είμαι αρκετά ευχαριστημένη. Είναι κοκκινούλη, έχει την κάμερα του, τεράστιο χώρο για επαφές, είναι ελαφρύ και όμορφο, γεμάτο παιχνίδια. Κατέβασα τραγούδια που αγαπώ και έχω διαφορετικό ήχο ανάλογα με το ποιος με καλεί έτσι μπορώ μόνο απ'τον ήχο να ξέρω αν θέλω ν'απαντήσω άμεσα ή να πάρω μετά. Το μόνο αρνητικό που του βρίσκω είναι ότι δεν έχει ένα κουμπί στο πληκτρολόγιο για αλλαγή της γλώσσας (όπως είχε το 7610) και πρέπει να μπω στο μενού για να την αλλάξω πράγμα που κάνει δύσκολο το ψάξιμο ονομάτων στις επαφές. 

Το έχω δυο χρόνια και σκέφτομαι του χρόνου να το αλλάξω με κανένα πιο σύγχρονο. Νόμιζα ότι θα ήθελα να πάρω ένα με οθόνη αφής αλλά όλες μου οι φίλες μου'χουν πει πόσο άβολες είναι για να γράφεις γρήγορα μηνύματα κι αυτό δε μου άρεσε καθόλου. Θα ψάξω καλά και κάποια στιγμή θα το αλλάξω και πάλι με Νόκια.

Όσο για μηνύματα έγιναν αναπόσπαστο μέρος της επικοινωνίας μου με τους άλλους. Στο γραπτό λόγο ήμουν από ανέκαθεν καλύτερη και δεν ήταν λίγες οι φορές που έγραψα πράγματα σε μηνύματα που ίσως να μην είχα ξεστομίσει. Και το πιο βολικό με το μήνυμα είναι ότι δεν χρειάζεται να σταματήσει ο άλλος αυτό που κάνει για να επικοινωνήσει μαζί σου. Μπορεί να το δει και να ανταποκριθεί όποτε τον βολεύει. Φυσικά έχουν και τα αρνητικά τους.. π.χ. να διαλέξει κάποιος να σου πει 'χωρίζουμε' με sms είναι δειλό και χαζό.. τουλάχιστον. Τελοσπάντων το θέμα των sms είναι πολύ μεγάλο, θα το αφήσω για άλλο ποστ. 

Κάθε φορά που το χάνω κάπου στο σπίτι, ή ξεχνώ να το φορτίσω, ή το αφήνω κατά λάθος σπίτι με πιάνει ένας ψιλοπανικός ότι μπορεί κάτι να συμβεί και να μην μπορώ να επικοινωνήσω. Εννοείται πως το έχω πάντα δίπλα μου γι' αυτό έλεγα στην αρχή ότι αν το χρησιμοποιήσουν για να κατευθύνουν βόμβα όπως λένε κάποια σενάρια, δε θα αστοχήσουν. Ένα μόνο δεν κάνω να το έχω ανοιχτό όταν κοιμάμαι. Χρειάζομαι να ξεκουραστώ και να νιώθω ότι κανείς δε θα ενοχλήσει τον ύπνο μου ούτε επίτηδες ούετ κατά λάθος. Ξέρω πάντως ό,τι πολλοί άνθρωποι το έχουν ανοιχτό νύχτα-μέρα είτε το χρειάζονται είτε όχι. Μάλλον το έχουμε όλοι σαν δικλείδα ασφαλείας.

Απ'την άλλη το πότε διαλέγει ο καθένας να το απαντήσει μπορεί να σου πει πολλά για τον χαρακτήρα του. Π.χ. ένας άντρας που στη στιγμή του πάθους απαντά το κινητό για να μιλήσει στο μαμά του δεν είναι τελικά και πολύ... ενδιαφέρον τύπος ε; :)

Αν τα έλεγα πάντως στον εαυτό μου τότε που πίστευα ότι τα κινητά είναι παντελώς περιττά ότι σε λίγα χρόνια θα ήμουν τόσο εξαρτημένη απ' αυτή τη συσκευή  νομίζω θα μ'είχε φτύσει! :))))

Όμως με τον ένα ή τον άλλο τρόπο το κινητό μέσα σε μια δεκαετία μου έγινε απαραίτητο και δεν μπορώ να φανταστώ μια μέρα χωρίς αυτό.

32 σχόλια:

  1. Κόλλημα με τα κινητά, όλοι πλέον εγω εχω μάθει τα motorola που έχουν και δύσκολο μενού!
    καλησπέρα σου, Καλό μήνα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Το 3210 το είχα κι εγώ και ήταν το δεύτερο κινητό που πήρα! Μιλάμε για σκυλί, τόσες τούμπες είχε φάει και δεν πάθαινε τίποτα. Το κράτησα 4-5 χρόνια και τελικά τα έφτυσε η μπαταρία :( Γενικά τα Νοκια είναι πολύ γερά, αντέχουν! Φιλιά, καλό μήνα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Κορίτσια μου, έχω κινητά πάντα δεύτερο χέρι!
    Οτι αλλαγές γίνονται, μεταβιβάζονται τα παλιά στη μάνα!

    Φιλιά πολλά!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Άστα να πάνε, έχω δύο νούμερα δλδ δύο κινητά, ένα προσωπικό και ένα της δουλειάς. Τα τελευταία δέκα χρόνια έχω ένα πάθος με την τεχνολογία γενικά αλλά τώρα πια που είμαι με ένα κινητό στο χέρι, με ένα ακουστικό στο αφτί όλη την ώρα...το μισώ, το μισώ, το μισώ. Για αυτό και όταν βγαίνω δεν το παίρνω πια μαζί μου, στις διακοπές ούτε που το άγγιξα. Αλλά κακά τα ψέματα είναι αναγκαίο κακό-αξεσουάρ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. τι μου θυμίζεις τώρα... :-)

    αγόρασα το πρώτο μου κινητό το 2001... ναι, όταν πια είχαν ΟΛΟΙ :-)

    θεωρώ τα sms την καλύτερη εφεύρεση ever :-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Πηρα κινητο στην δευτερα λυκειου δλδ το 2004 επειδη ειχα φροντιστηρια στο κεντρο και επρεπε να τους παιρνω τηλ να ερθουν να με μαζεψουν.. Δεν ημουν.. Αλλα πλεον το παιρνω παντου ακομα και στο μπανιο σε περιπτωση που κλειδωθω!! Οπως λες ειναι η δικλειδα ασφαλειας μου.. Πηρα κινητο πριν δυομιση χρονια και πριν λιγες μου χαρισαν καποιο αλλα δεν το χρησιμοποιω ακομα, ειναι htc δλδ Pocket pc με οθονη αφης κλπ κλπ μονο που δεν εχει καρτα sim γτ δεν θελω να κυκλοφορω με 2 κινητα ειναι περιττα!! Ασε που πλεον δεν χτυπαει καν το ενα :(((

    Μαρουλοφιλακια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Ανώνυμος2/10/10, 10:50 μ.μ.

    Εγώ πάλι προσπαθώ να μην εξαρτιέμαι από τίποτα υλικό!

    Όταν θα κόψω και το τσιγάρο θα πω οτι ειμαι ελευθερη!

    Έχω κινητό, αλλά να σου πω την αληθεια και αυτη τη στιγμη που σου γράφω, ουτε και ξερω που ειναι παρατημενο!

    Τα βαλαμε στη ζωη μας ως απολυτα απαραιτητα, αλλα εγώ θυμαμαι και τις εποχές πκ (προ κινητου) και τοτε μια χαρά περνουσαμε!

    καλησπέρααα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Ανώνυμος2/10/10, 10:51 μ.μ.

    ΥΓ Ασε που ειναι και μεγαλος ρουφιανος...


    χαχαχαχα


    φιλιά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Εγώ πάλε θέλω να έχω ένα κινητό με το οποίο απλώς να τηλεφωνάς... Τα περισσότερα κινητά έχουν 500 πράματα επιπλέον, ακόμα λίγο θα σου κάμνουν και καφέ... Επίσης εκνευρίζομαι που όταν πάω εξωτερικό, με εντοπίζουν από την πρώτη στιγμή και αρχίζουν τα μυνήματα από τις διάφορες εταιρείες... γιατί να μην μπορείς να χαθείς έστω για λίγο. Από την άλλη χαίρομαι όταν παίρνω μυνήματα από φίλους, αλλά εκνευρίζομαι όταν δε μιλώ σχεδόν με κανένα στα γενέθλιά μου γιατί οι περισσότεροι μου στέλλουν απλώς μύνημα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. αχ το ιδιο ειχα σε μαυρο,τωρα πηρα το 8800 sirocco gold (μην ρωτησεις τιμη θα ζαλιστεις)
    παντως σπανια χρησιμοποιω κινητο!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Το μόνο που ζητάω από ένα κινητό είναι να μπορώ να πάρω τηλέφωνο τις σπάνιες φορές που το χρειάζομαι. Το δικό μου, το περισσότερο μέρος της ζωής του το περνάει κλεισμένο σε μια θήκη στη τσάντα μου και αντιλαμβάνεσαι ότι ακόμα και όταν κτυπάει σπάνια το ακούω. :)
    Πάντως, for the records, το Έρικσον Τ10 ήταν από τις καλύτερες συσκεύες ever!

    Φιλιά Daisy μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. ΦΟΥΛΗ motorola είχε η αδελφή μου και δε μου άρεσε καθόλου όχι λόγω του μενού αλλά γιατί όταν χάλασε η μπαταρία της είπαν δεν γίνεται να την αλλάξεις γιατί δεν βγάζουν λέει εξαρτήματα. Έτσι αναγκάστηκε να πάρει άλλο μόνο και μόνο γιατί ήθελε αλλαγή μπαταρίας.
    Καλό μήνα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Dorothy μου το 3210 ήταν όντως σκυλί μαύρο :))))
    Η Νόκια ξέρει τι κάνει ;)
    Φιλάκια και καλό μήνα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Αντιγόνη μια χαρά σε βρίσκω. Για να'ρχονται κοντά σου δεύτερο χέρι πάει να πει ότι είναι γερά αλλιώς δε θα άντεχαν να περάσουν σε δεύτερο ιδιοκτήτη ;)
    Φιλιά πολλά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Estrella καταλαβαίνω γιατί το μισείς αφού είσαι υποχρεωμένη να το έχεις μαζί σου. Ό,τι σε εξαναγκάζουν να το κάνεις γίνεται αγκαρία. Σίγουρα στις διακοπές θα ξεκουράστηκες που το είχες κλειστό.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Ουφ! μου άργησες πιο πολύ κι από μένα :)
    Συμφωνώ κι επαυξάνω τα σμσ είναι τέλεια φτάνει να μην αντικαθιστούν κάθε άλλη μορφή επικοινωνίας...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Marouli ωραίο δώρο πήρες. Αυτά όμως που'ναι μικροί υπολογιστές έχουν και μικρά κουμπιά που κάνουν δύσκολο να γράψεις μηνύματα γι'αυτό κι εγώ δεν τα προτιμώ αφού είμαι γνωστή μηνυματάκιας :)))

    Το πιο σπαστικό ειναι να το περιμένεις να κτυπήσει και να μένει σιωπηλό. Ή ακόμα πιο σπαστικό να δέχεσαι μήνυμα, ν'αναρωτιέσαι ποιος σε θυμήθηκε και να το ανοίγεις για να ανακαλύψεις πως είναι διαφημστικό!

    Φιλάκια

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. (Cou) Coula καλά κάνεις. Μπράβο σου!βΗ εξάρτηση είναι άσχημο πράγμα αλλά πως να την αποφύγω που'χω χαρακτήρα γεμάτο εξαρτήσεις;
    Πάντως συμφωνώ απόλυτα μια χαρα περνούσα και πριν χωρίς κινητό. Θυμάμαι που ήμουν φοιτήτρια η μάνα μου ποτέ δεν μπορούσε να με εντοπίσει! χιχιχιχι

    Μεγάλος ρουφιάνος ναι ή όργανο για αταξίες ;)

    Φιλιά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. Σκουλουκούιν μα υπάρχουν κινητά που μπορείς απλά να τηλεφωνάς κι είναι και πάμφτηνα νομίζω.
    Αυτό που μας βρίσκουν οι εταιρίες μόλις πατήσουμε το πόδι σ'άλλη χώρα ποτέ δεν το είδα σαν αρνητικό ίσως λόγω της κινητό-εξάρτησης :)
    Στα γενέθλια ωραία είναι να πέρνεις μηνύματα και μετά να βλέπεις τους φίλους από κοντά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. stella αμάν φαντάζομαι πόσο ακριβό θα είναι... κάνει και καφέ; :)))
    να προσέχεις να μη πέσει στα δόντια του Οθωνάκου ;)
    Φιλιά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. Lilith αυτό το παθαίνω κι εγώ. το'χω μαζί μου συνέχεια αλλά όταν είναι στη τσάντα σπάνια το ακούω γιατί οι ήχοι κλήσεων είναι τραγούδια και καλύπτονται από τους εξωτερικούς θορύβους.

    Όταν μου έκλεψαν το Τ10 με πείραξε πάρα πολύ και γι'αυτό δεν πήρα το ίδιο. Το'χε μια φίλη μου όμως και όποτε το έβλεπα θυμόμουν το δικό μου. Είχα φυλαγμένα μέσα και κάποια προσωπικά μηνύματα που λυπήθηκα πολύ που έχασα... κλαψ :)

    Φιλιά Λιλιθάκι!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. Μερικά απο τα κινητά που είχες τα είχα κι εγώ, τώρα έχω ένα με touch screen και φυσικά wifi για να έχω πρόσβαση στο ίντερνετ οπότε πιο συχνά κάνω χρήση του ίντερνετ παρά του κινητού :))
    αφού να φανταστείς το έχω πάντα ξεχασμένο στην τσάντα και ακούω τις μισές από τις κλήσεις που με παίρνουν :))

    Θέλουμε δεν θέλουμε μπήκαν στην ζωή μας αλλά πρέπει να μπορούμε να ελέγχουμε την αλόγιστη χρήση τους :))

    Φιλιά πολλά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  23. Ανώνυμος4/10/10, 10:00 π.μ.

    κι εγω νοκια εχω ....δε μπεστ!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  24. Δυστυχώς μας έγινε απαραίτητο...πόσες φορές αναπολώ την εποχή που δεν υπήρχε και δε χτυπούσε διαρκώς!!!!!!!
    άσε δε που για τα πιτσιρίκια ,αποτελεί ΠΡΟΕΚΤΑΣΗ πια του χεριού τους!
    μπονζουρ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  25. Σταλαγματιά μου δεν είναι πανάκριβο το ιντερνετ απ'το κινητό; Εγώ το αποφεύγω γι'αυτό και γιατί έχει πολύ μικρή οθόνη σε σχέση με το λάπτοπ.
    Φιλάκια

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  26. το κόκκινο φουστάνι ακριβώς το καλύτερο! :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  27. Glayki μπονζουρ! :)
    Τα πιτσιρίκια όντως το παραχρησιμοποιούν αλλά αν ήμουν κι εγώ στη θέση τους (κι είχα πείσει τους γονείς μου να μου πάρουν, πράγμα απίθανο) το ίδιο θα'κανα πιστεύω.
    Ωραίες ήταν κι οι εποχές που δεν είχαμε όλοι αλλά έχουν φύγει ανεπιστρεπτί!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  28. Ιστορία από την (πάλαι ποτέ) δουλειά μου :
    Διασχίζω τον διάδρομο προς τα χειρουργεία . Συναντώ στην πρώτη πύλη εισόδου , έναν ασθενή ξαπλωμένο σε ένα φορείο να έχει σύζυγο , παιδιά , και λοιπό σόϊ από πάνω του , να τον σταυρώνουν , να τον φιλάνε και να του εύχονται καλή επιτυχία (καμιά 10ριά άτομα) ... Πηγαίνει για μια απλή επέμβαση (κύστη κόκκυγος)ολόγυμνος και σκεπασμένος μέχρι τον λαιμό , με ένα σεντόνι . Ο τραυματιοφορέας , σπρώχνει το φορείο και περνάμε , άρρωστος , τραυματιοφορέας κι εγώ την πρώτη πύλη . Περνάμε και την δεύτερη και μπαίνουμε όλοι μαζί στον χώρο Προνάρκωσης . Ο ασθενής ανασηκώνεται λιγάκι και με ρωτά :
    -Εδώ μπορεί να μπει κάποιος δικός μου ;
    -Όχι ... λυπάμαι (του απαντώ)
    -Εγώ ... καθόλου ...
    μου λέει αυτός και τραβάει κάτω από το κ..λομέρι του ένα ... κινητό , παίρνει ένα νούμερο , μπρος στα έκπληκτα μάτια μου και αρχίζει με γελάκια και χαριεντισμούς ένα μουρμουριστό "μπούρου-μπούρου" ...
    Σε κάποια στιγμή , με βλέπει που τον κοιτώ εμβρόντητη και μου δικαιολογείται:
    - Από την ώρα που αποφάσισα να μπω στο χειρουργείο , δεν με άφησαν μόνο ούτε λεπτό ... Πρέπει να τηλεφωνήσω στην γκόμενα ... Εσείς θα με ναρκώσετε ;... Θα μου φυλάξετε σας παρακαλώ το κινητό για όση ώρα χειρουργούμαι ;...
    -Ναι (μουρμούρισα) και πού θα το βάλετε βγαίνοντας ;
    -Πάλι κάτω από το κ..λομέρι μου ... Μην ανησυχείτε ... Θα το βρώ ...έγκαιρα ... πριν πλακώσει το σόϊ .
    ----------------------
    Και βέβαια του το φύλαξα ...
    -----------------------
    Τελικά πολλοί είναι αυτοί , που δεν μπορούν να κάνουν λεπτό χωρίς το κινητό τους .

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  29. Α τον αθεόφοβο! Στου 'χάρου την πόρτα' λέμε τώρα, κι αυτός εκεί το μυαλό στην γκόμενα ε;! Καλά λένε πιο εύκολα σου βγαίνει η ψυχή παρά το χούι :))))))
    Και να το κρύψει στο κολομέρι του. Δεν αηδίασες να το πιάσεις;
    Εγώ στη θέση σου θα σκεφτόμουν να το έδινα στη γυναίκα του. Δε θα το έκανα μάλλον αλλά θα το σκεφτόμουν. Φαντάσου τα μούτρα του όταν ξύπναγε. Θα ήθελε ξανά νάρκωση!
    Τι περνάτε κι εσείς οι γιατροί Σίλια μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  30. να κι απ' το twitter εδώ! για να δω από "κοντά" τον σκύλο που μπερδεψα με ..γάτα :)))
    δεν θα μιλήσω ως εξαρτημενη με τα κινητά (περσυ, άλλαξα γυρω στα εφτά) αλλά θα υπερασπιστώ τη χαμένη τιμή των samsung και των motorola.
    εν πρωτοις, τα samsung ειναι άριστα. δοκιμασμένα μέχρι ..τελικής πτώσεως. αντί να το πετάξεις, θα έπρεπε να του κανεις μια αναβάθμιση και θα πηγαινε ρολόι! μπακαπ δεν ειχες κανει τις επαφες; δεν πειράζει, έπαθες-έμαθες, την επομενη φορά θα ξερεις (είπε η δασκάλα αυστηρά :D)
    εν δευτέροις, από κατι ασχετους σαν τον υπαλληλο που ειπε για τα εξαρτηματα της μοτο, παίρνουν κακη φημη, κάποια από τα καλυτερα (για μενα) κινητά (δεν ειναι τυχαιο που ο αμερικάνικος στρατός, χρησιμοποιεί ως μεσα επικοινωνίας τα μοτο σχεδόν κατ' αποκλειστικότητα).
    από την άλλη, τα νοκια, μ' εχουν κρεμάσει αναίσχυντα.
    ειχα δώσει τω παλαι ποτέ, 99.000 δρχ για το 6310. το οποίο μετά από μία άκρως προσεκτική χρήση και παροδο τριών μηνων έσβυνε στα καλά του καθουμένου.
    το πήγα στην alpha copy που ήταν τότε η αντιπροσωπος της μαμάς-νοκια, το κρατησαν λίγες εβδομαδες (αφήνοντας με στα κρύα του λουτρού παρακαλώ)κι όταν το πηρα πισω, το προβλημα μια χαρά υπήρχε και βασίλευε.
    έτσι, το σουταρα κι απο τότε, νοκια, νιετ!

    άντε, παρασύρομαι πάλι κι είμαι ικανή ν' αναλύω για το επόμενο δεκάωρο τα κινητά και τα μπαγκ τους :ΡΡ

    καλά να 'σαι'
    καλη Κυριακή ευχομαι!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  31. Μαριλένα γεια και χαρά!
    Τα μοτορόλα έχουν εξαρτήματα, αλλά με τις τιμές που έχουν συμφέρει να πάρεις άλλο κινητό. Και τα έχει ο αμερικάνικος στρατός γιατί είναι αμερικάνικα! :Ρ
    Όσο για τα σαμσουνγκ το μοντέλο που είχα ίσως ήταν καμένο, δεν ξέρω αλλά δεν έχω ακούσει ποτέ καλά λόγια για τη μάρκα. Τις επαφές δεν σκέφτηκα να τις κάνω back up και μετά δεν μπορούσα γιατί όταν έκλεισε δεν ξανάνοιγε με τίποτα! Φυσικά το σαμσουνγκ το είχα πριν 7 χρονάκια..
    Όσο για τα νόκια εμένα μ'εχουν βγάλει ασπροπρόσωπη μια δεκαετία γι'αυτό τα υποστηρίζω.
    Σημασία έχει ανεξαρτήτως μάρκας όλοι κι όλες αγαπάμε τα κινητάκια μας :)
    Καλό βράδυ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  32. Ψάχνετε για ένα στιγμιαίο δάνειο μετρητών; Η εταιρεία μας λειτουργεί σύμφωνα με σαφείς, ευέλικτους, διαφανείς και κατανοητούς όρους. Προσφέρουμε πολύ χαμηλά επιτόκια σε σχέση με την επιβράδυνση της οικονομικής δραστηριότητας (ύφεση) στις περισσότερες χώρες του κόσμου. Μπορεί να έχετε κακή πίστωση, η εταιρεία μας προσφέρει τώρα ένα προσιτό δάνειο επιτοκίου, έτσι τι χρειάζεστε για να ενισχύσετε την επιχείρησή σας; Ή χρειάζεστε χρήματα για προσωπικούς σκοπούς; Γιατί να μην επικοινωνήσετε μαζί μας τώρα που προσφέρουμε άτομα και νόμιμα δάνεια με επιτόκιο 3% για μέγιστη περίοδο 25 ετών. Ο ενδιαφερόμενος αιτών μπορεί να επικοινωνήσει μαζί μας μέσω
    e-mail τώρα: paulsonloaninvestment@gmail.com

    Viber: +44 7441 394017

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Πες κάτι, ή μάλλον γράψε αυτό που σκέφτεσαι! :)

Mi manchi

Μου λείπεις τόσο πολύ, τόσο απερίγραπτα, αφάνταστα, αδιάκοπα, ασταμάτητα, που δεν υπάρχουν λόγια να περιγράψουν πόσο.  Κι όσο κι αν κρατιέμα...