Ο καλός γιατρός και το φαί

Όταν ήμουν μικρό κοριτσάκι η μαμά μου μ' έπαιρνε σ'ένα παιδίατρο που τον ήξερα μόνο με το επίθετο του. Ήταν απ'τους πιο γνωστούς στη Λεμεσό. Τον θυμάμαι να ζεσταίνει με τις πελώριες χερούκλες του το θερμόμετρο πριν μου το βάλει στο στόμα. Θυμάμαι ακόμα ότι είχε μαύρα σγουρά μαλιά κι ήταν πάρα πολύ ψηλός (αν κι εγώ ήμουν 2-3 χρονών άρα οι περισσότεροι ενήλικες ήταν για μένα γίγαντες!) αλλά έσκυβε κάτω στο ύψος μου όταν τέλειωνε η εξέταση για να μου δώσει ένα μεγάλο κατακόκκινο γλυφειτζούρι. Αυτός ο καλός γιατρός όταν γεννήθηκα είπε της μάνας μου ότι θα γίνω ένα πολύ ψηλό κοριτσάκι γιατί με βάση τις μετρήσεις του είχα μεγάλα πόδια. 

http://www.amazon.com/Big-Red-Lollipop-Rukhsana-Khan/dp/0670062871

Μια μέρα, που ήμουν πια μεγάλη (είχα πάει δηλαδή δημοτικό κι ένιωθα ότι - δεν ήμουν πλέον μικρή πάει και τελείωσε!) είπε η μάνα μου του μπαμπά μου ότι ο καλός παιδίατρος πέθανε. Πως πέθανε ρώτησε εκείνος κι η απάντηση είναι κάτι που ποτέ δεν ξέχασα. "Από το πολύ φαί!" Η ιστορία ήταν ότι ο γιατρός είχε πάει σ' ένα γάμο και καθόταν μαζί με φίλους και συγγενείς έτρωγε, έπινε, μιλούσε, γελούσε. Σε μια φάση έμεινε στον τόπο, όπως λέμε. Η καρδιά του σταμάτησε να κτυπά. Κι αφού είχε φάει αρκετά στο γάμο κι ήταν κάπως στρουμπουλός κυκλοφόρησε αυτή η είδηση από στόμα σε στόμα "πέθανε απ'το πολύ φαί" Εμένα μου έκανε τρομερή εντύπωση, δεν μπορούσα να φανταστώ ότι το φαί θα μπορούσε να σκοτώσει.

Κανένας δεν έκανε λόγο για πιθανά προϋπάρχοντα προβλήματα υγείας. Για κληρονομικότητα ή οποιαδήποτε άλλη λογική εξήγηση, ή αν έκαναν τέτοιου είδους νήξεις εγώ δεν άκουσα. Το μυαλό μου γέμισε από εικόνες του καλού γιατρού που τον σκότωνε το φαί. Δεν μπορούσα να το κατανοήσω και η σκηνή όπως την φαντάστηκα τότε έμεινε στο μυαλό μου ανεξίτηλη και δυνατή όπως όταν πρωτοσχηματίστηκε.