Ιντερνετ αγάπη μου!!!!

Προχθες το λαπτοπάκι μου ξεκίνησε να φορτώνει τα γίντοους και μετά μπαμ! έγινε γκρι η οθόνη και μετά μαύρισε εντελώς. Άγχος! Πατώ επανεκκίνηση απ’ το κουμπάκι, τίποτα. Το βγάζω απ’ το ρεύμα, πάλι τίποτα. Ούτε επανεκκίνηση δεν μπορούσε να κάνει, ούτε να σταματήσει έστω να δουλεύει. Το γυρνάω από δω-το γυρνάω από κει, το ψάχνω, το σκέφτομαι στο τέλος αποφάσισα να του βγάλω την μπαταρία. Έσβησε ευτυχώς και μόλις του την ξανάβαλα δούλεψε αμέσως κανονικά.

Όλη αυτή τη ιστορία κράτησε πάνω-κάτω κανένα μισάωρο. Το πώς αισθανόμουν δε λέγεται. Ήμουν φοβερά εκνευρισμένη, απελπισμένη, αηδιασμένη, έξω απ’ τα ρούχα μου. Ίδρωνα και ξίδρωνα μέχρι να το κάνω να δουλέψει. Μόλις είδα το σήμα των γίντοους ησύχασα, πήγε η καρδιά μου στη θέση της.

Χθες έρχομαι στη δουλειά και το πρώτο που κάνω όπως πάντα, ανοίγω το pc. Δούλευε κανονικά, ιντερνετ όλα στην εντέλεια. Ξαφνικά κατά τις 9.30 τσουπ! κόβεται το ιντερνετ. Λέω οκ έχει ξανασυμβεί για λίγο, θα του περάσει. Πάω από δω, πάω από κει, κάνω κάτι άλλες δουλειές που είχα. Επιστρέφω μετά από κανένα μισάωρο, μια ωρίτσα το πολύ… τι να δω; Δεν φτιάχτηκε ακόμα! Παίρνω τηλέφωνα, βρίσκω υπεύθυνους κι ανεύθυνους να δω τι γίνεται. «Φτιάχνεται-φτιάχνεται» όλοι μου είπαν.

Παίρνω τηλέφωνο άλλους συνάδελφους τα ίδια κι αυτοί-κομμένο το ιντερνετ. Μ’ έπιασε μια απελπισία άλλο πράγμα. Δεν είναι ότι δεν μπορούσα να δουλέψω σε άλλα θέματα μέχρι να επανέλθει, είναι ότι ένιωθα άσχημα να μην μπορώ ανά πάσα στιγμή να συνδεθώ. Κάθε απόπειρα μου έβγαζε αυτό το σιχαμένο το σήμα:

ERROR

The requested URL could not be retrieved

Το ‘βλεπα κάθε φορά και μ’ έπιανε κυριολεκτικά πόνος στο στομάχι! Χάθηκε να βάλουν ένα πουλάκι που κελαηδά χαρούμενα ή κάτι άλλο. Αυτά τα απαίσια γράμματα με ανακατεύουν ακόμα και τώρα που τα έβαλα στο κείμενο μου.

 http://www.motifake.com/

Μα πως γίνεται τόσες ώρες να είμαστε εκτός δικτύου;! Σκεφτόμουν κι έσκαγα. Τόσο πολύ που δεν μου έμεινε όρεξη για να δουλέψω καθόλου. Και να ‘σου να προσπαθώ απεγνωσμένα να συνδεθώ. Και να' σου να ιδρώνω απ' το άγχος μου. Αλλά τίποτα. Μάταιες οι προσπάθειες μου.

Τρεις ολόκληρες ώρες μετά, όταν είχα πλέον απηυδήσει εντελώς πατάω έτσι χωρίς να περιμένω κάτι και βλέπω το σηματάκι της Google! Δε μπορώ να σας περιγράψω την αγαλλίαση που ένιωσα. Λες και κέρδισα το λόττο, το πρώτο και το τζόκερ μαζί. Λες κι ήρθαν όλες μου οι Κυριακές μαζεμένες. Λες και με φιλούσε ο καλός μου. Τρέλα σας λέω!

http://vi.sualize.us/sweetgunner/

Σήμερα πάλι δυστυχώς τώρα πριν κανένα μισάωρο τσουπ! πάλι κομμένο το ρημάδι! Είπα κι εγώ να μοιραστώ τον πόνο μου γραπτά μπας και καταλαγιάσει. Γιατί ποιος ξέρει πότε θα φτιαχτεί πάλι το ρημάδι; Ποιος ξέρει;! ΑΑΑΑΑΑΧΧ! Έχω ένα άγχος! Άλλο να το λέω, άλλο να το γράφω κι άλλο να το αισθάνομαι..

Δώσ’ μου ιντερνετ και παρ’  μου τη ψυχή! είμαι τελικά..

υγ. ήρθε τελικά το ρημάδι πίσω αλλιώς δεν την πάλευα καθόλου.. κάργα εξαρτημένη με βρίσκω :)))

 http://media.photobucket.com/

 http://www.hongkiat.com/blog/60-really-cool-and-creative-error-404-pages/

ΥΓ: Δείτε εδώ πολύ όμορφα error που θα μπορούσαν άνετα ν'αντικαταστήσουν το γνωστό, φρικαλέο σήμα.