Tα computer et moi

Αγαπώ τα κομπιουτερ το'χω δηλώσει πολλές φορές εδωμέσα. Έτσι σκέφτηκα να μοιραστώ μαζί σας τη σχέση που έχουμε, η οποία ξεκινά από τότε που ήμουν περίπου 12 χρονών. 
Λοιπόν ας αρχίσω απ'την αρχή..

Δέκα χρόνια πριν, το 1988 ο πατέρας μας ρώτησε εμένα και την αδελφή μου τι θέλουμε για τα Χριστούγεννα: βίντεο ή κομπιουτερ; Εμείς τι ήταν το κομπιουτερ καλά καλά δεν ξέραμε. Ενώ το βίντεο ξέραμε και παραξέραμε γιατί όλοι οι συμμαθητές, οι συμμαθήτριες, τα παιδιά στη γειτονιά είχαν και έβλεπαν εκεί τον Στάθη Ψάλτη, τον Σταμάτη Γαρδέλη κι όλους τους άλλους στις βιντεοκασέττες, ήταν τότε η χρυσή εποχή τους βλέπετε. Ο μπαμπάς μου ήθελε να πάρει κομπιουτερ και μας εξήγησε τι είναι και τι δυνατότητες έχει, αλλά εμείς όπως ήταν φυσικό θέλαμε βίντεο. Μας το αγόρασε και έτσι η σχέση μας με τα κομπιουτερ επιβραδύνθηκε κατά μερικά χρόνια.. 

Όχι πολλά όμως γιατί στο λύκειο είχαμε μάθημα για κομπιουτερ. Ήταν αν θυμάμαι καλά κάθε Δευτέρα μεσημέρι. Είχαμε μάλιστα και αίθουσα υπολογιστών. Το μάθημα; Basic, και κάτι τέτοια που ήταν βασικά γλώσσες προγραμματισμού κι έπρεπε να μάθουμε τι εντολές να δίνουμε κτλ. Μας έκανε και διαγώνισμα θυμάμαι ο καθηγητής, τον θυμάμαι καθαρά ήταν φαλακρός με μουστάκι και μικρό μούσι σαν τον Ντ'Αρτανιάν απ'τους Τρεις Σωματοφύλακες.

 Το μάθημα των ηλεκτρονικών υπολογιστών δε με ξετρέλαινε γιατί δε μ'αρεσε να αποστηθίζω όλες αυτές τις εντολές. Δεν το αντιπαθούσα εντελώς όπως τα περισσότερα αλλά το έβρισκα βαρετό. Μόνο όταν πηγαίναμε στην αίθουσα υπολογιστών μου άρεσε, πράγμα όμως που δεν γινόταν συχνά. Φυσικά όπως γρήγορα αποδείχτηκε τσάμπα παιδευόμαστε τότε να μαθαίνουμε όλα αυτά, αφού μας ήταν όπως φάνηκε παντελώς άχρειστα μιας και τα κομπιουτερ προχωρούν με αστραπιαίες ταχύτητες και σταμάτησαν γρήγορα να απαιτούν να είσαι μινι-προγραμματιστής για να τα χειριστής (thank God!!)

Και φτάνουμε στο καιρό που ήμουν φοιτήτρια, πήγαινα στη βιβλιοθήκη του πανεπιστήμιου που και που και μας το άνοιγα και μας βοηθούσαν οι βιβλιοθηκάριοι για να μπούμε στις ιστοσελίδες που θέλαμε, αλλά ήταν περιορισμένος ο χρόνος που είχε δικαίωμα ο κάθε φοιτητής να κάτσει και δεν προλάβαινα ποτέ να κάνω ό,τι ήθελα.

Κάποτε ήρθε ο καιρός να γράψω τη πτυχιακή. Ήθελα να τη γράψω μόνη μου για να την κάνω όπως θέλω (μέχρι τότε τις εργασίες μου τις έδινα για δακτυλογράφηση στα φωτοτυπάδικα) και μου έφερε ο πατέρας μου ένα pc με γίντοους '95 στο σπίτι. Δεν θυμόμουν ούτε πως άνοιγε καλά-καλά. Μου το άνοιγε ο μπαμπάς κι εγώ απλά πήγαινα στο γραφέα (ούτε ότι λεγόταν γουορντ δεν νομίζω να ήξερα) και έγραφα. Για να ανεβάσω μια απλή εικόνα ζήταγα βοήθεια, βασικά μου την ανέβαζαν άλλοι, για να επεξεργαστώ κάτι πέρα του κειμένου ούτε λόγος. Το κομπιουτερ ήταν παλιό και δανεικό για την εργασία και δεν είχε σύνδεση στο ιντερνετ. Μια μέρα χάλασε αυτό και μου έφερε ο μπαμπάς και πάλι δανεικό,  ένα λαπτοπ. Αυτό είχε και σύνδεση στο ιντερνετ. Πολύ μου άρεσε αλλά δεν το είχα για αρκετό καιρό και δεν έμαθα να το χειρίζομαι. 

Το 1999 η Λίζα, μια φίλη μου (που σας έχω ξαναπεί γι'αυτή) μου λέει "πάμε σε νετ-καφέ;" Τότε η Λεμεσός ήταν γεμάτη νετ-καφέ (τώρα έχει 1-2 μόνο απ'οτι ξέρω). Είχε αυτοκίντηο εκείνη οπότε ήρθε και με πήρε. Όταν πήγαμε καθίσαμε μπροστά από ένα pc η κάθε μια και ήρθε η υπάλληλος για να μας το ανάψει. Που μπήκαμε; Μα που αλλού; Στο irc βεβαίως-βεβαίως. Μετά από κείνη την πρώτη φορά ακολούθησαν πολλές άλλες σε διάφορα νετ-καφέ.

Όμως ήταν δύσκολο να συντονιστούμε και σε μια φάση πήρε κομπιουτερ σπίτι της έτσι πηγαίναμε όλο και πιο αραιά. Άρχισα κι εγώ να ζητώ να μου πάρει ο πατέρας μου ένα γιατί δε δούλευα και δεν μπορούσα να αγοράσω. Το πρώτο που μου πήρε ήταν μεταχμειρισμένο. Ήταν όμως κατάδικο μου. Σύνδεση με μόντεμ φυσικά.... Θυμάστε τον ήχο που έκανε για να συνδεθεί;  Για μένα αυτός ο ήχος ήταν  σαν την καλύτερη μελωδία, τον αγαπούσα πολύ. Θυμάστε πόσο αργή ήταν η σύνδεση;  Πόσες ώρες κάναμε για να κατεβάσουμε 1 τραγουδάκι; 

Άρχισα λοιπόν τα 10ωρα στο irc να μιλώ σε κεντρικές σελίδες και με άτομα που δεν γνώριζα 1-2-1. Υπήρχαν πολλά βλήτα που σου την  έπεφταν ή έγραφαν χυδαία κρυμμένα πίσω απ'την ανωνυμία, αλλά που και που τύχαινε να συναντήσεις κάποια άτομα της προκοπής που μπορούσες να κάνεις ωραίες κουβέντες.

Στην πορεία γνωρίστηκα με πολλά παιδιά από κει, αγόρια και κορίτσια. Κάναμε και συγκεντρώσεις, πηγαίναμε για καφέ, ποτό, χορο. Φιλίες δεν κράτησα αλλά ήταν ωραία φάση, κάναμε πολλά γέλια και πλάκες μεταξύ μας. Θυμάμαι μια κοπέλα τη Τζένη ήταν πολύ γλυκιά και καλή. Μίλαγε απ'ότι μου είχε πει σε όλους όσοι της μιλούσαν στο irc και αυτοί της έστελναν όλο ιούς. Αναγκαζόταν ο αδελφός της να κάνει φορματ στο κομπιουτερ της κάθε τρεις και λίγο!

Η μανία με  το irc μετά από κάποια χρόνια πέρασε. Το πάθος με το διαδύκτιο και τα κομπιουτερ όμως όσο περνά ο καιρός δυναμώνει. Ειδικά από τότε που ανακάλυψα τα μπλογκς και παντρεύτηκε η αγάπη μου για ανάγνωση με την αγάπη μου για γράψιμο κόλλησα κυριολεκτικά.

Σε όλες τις δουλειές που έχω δουλέψει πάντα έχω ένα ηλεκτρονικό υπολογιστή μπροστά μου, για να δουλεύω. Αν πάω κάπου και δεν έχω pc τότε, μέχρι να μου φέρουν, νιώθω ότι δε δουλεύω ό,τι κι αν με βάλουν να κάνω. Το πρώτο πράγμα που κάνω μόλις μπω στο γραφείο είναι να το ανοίξω κι το τελευταίο πριν φύγω να το κλείσω. Μόλις επιστρέψω στο σπίτι πολύ συχνά το ανοίγω και παλι για κανένα 3ωρο. Ψάχνω ότι μου κατεβεί στο γούγλη, γράφω στο μπλογκ μου, διαβάζω τα μπλογκ σας, κάνω αγορές και γενικά οταν κάθομαι μπροστά του ο χρόνος κυλά σαν νεράκι γιατί κυλά απίστευτα ευχάριστα.

Οι ηλεκτρονικοί υπολογιστές είναι παράθυρα στον κόσμο και μας φέρνουν πιο κοντά δε μας απομακρύνουν όπως λένε όσοι δεν ασχολούνται ή τα φοβούνται. Ρόλο παίζει πως τα χειρίζεται ο καθένας. Απ'τη μια αν τα χρησιμοποιείς σαν βοηθητικά και συμπληρωματικά των αναγκών σου μόνο καλά σου προσφέρουν. Πότε στο παρελθόν είχε ο απλός άνθρωπος ένα τέτοιο πλούτο πληροφοριών στα δάκτυλα του; Ποτέ! Η γνώση είναι δύναμη κι εμέις την έχουμε στα χέρια μας μέσα απ'αυτά τα μηχανήματα. Απ'την άλλη αν τα χρησιμοποιείς σαν αντικατάστατο της ζωής τότε αρχίζουν τα προβλήματα..

Όπως καταλάβατε η ιστορία δεν έχει τέλος γιατί η σχέση μας είναι συνεχιζόμενη και η αγάπη μας όλο και δυναμώνει! ;)