Διακοπή για διαφημίσεις; Θυμάστε; :)

Με τις διαφημίσεις έχω μια σχέση αγάπης μίσους.

Τα καλοκαίρια όταν ήμουν μικρή και βαριόμουν γέμιζα τις σελίδες των τετραδίων μου με διαφημίσεις που σκεφτόμουν εγώ, έβρισκα τα σλόγκαν, τα χρώματα που θα χρησιμοποιούνταν, τη μουσική που θα έπαιζε. Πολύ μου άρεσε να ασχολούμαι μ’αυτό για ώρες.

Δυστυχώς ή ευτυχώς κανείς δε σκέφτηκε να μου προτείνει να ασχοληθώ και επαγγελματικά με το θέμα αν και το ήθελα σε κάποια φάση.

Τότε για όσους θυμούνται οι πιο πολλές διαφημίσεις στο ΡΙΚ ήταν φωτογραφίες από περιοδικά με πλυντήρια, ψυγεία και έπιπλα. Η μοναδική διαφήμιση που θυμάμαι ότι είχε κίνηση και τη λάτρευα ήταν αυτή που’χε ένα παλαιστή του σούμο που χόρευε κουνώντας την μεγάλη κοιλιά του και εμφάνιζε πλυντήρια. Το μόνο που έλεγε ήταν «αααα ντερ τζενεραλ!» δηλαδή αυτό άκουγα εγώ, δεν ξέρω αν έλεγε κάτι άλλο.. Όποτε την έβλεπα γελούσα.

Μια άλλη που θυμάμαι η οποία βγήκε πιο μέτα και την είχα μάθει απ’ έξω κι ανακατωτά ήταν της σερενάτας «Πάνω κάτω σοκολάτα, να ποια είναι η σερενάτα. Μες τη γλύκα μες τη γεύση, δάγκωσε να σε μαγέψει. Σερενάτα του σχολείου και του πανεπιστημίου. Σερενάτα διακοσάρα, για τον Μπίλυ και τη Σάρα. Σερενάτα των γηπέδων, ενηλίκων μα και παίδων. Σερενάτα εργασίας, ξαπλωτής κι ορθοστασίας. Σερενάτα επιστημών, σερενάτα των τεχνών. Σερενάτα της τάξης, της πράξης, του ωδείου, των δύο, του ενός, του μηνός, του Νίκου, του ανηλίκου, της πίστας, της νύστας, της ωραίας, της παρέας, της ομάδος.. Σερενάτα και πάσης Ελλάδος!» Ή η διαφήμιση της Κεανίτας.. "Ζητώ!"

Από τότε ως τώρα οι διαφημίσεις έχουν εξελιχθεί πάρα πολύ. Ακόμα και κάποιες κυπριακές είναι ενδιαφέρουσες και δε βαριέσαι να τις βλέπεις ξανά και ξανά. Οι ενδιαφέρουσες όμως είναι οι εξαιρέσεις.

Οι πιο πολλές είναι βαρετές, κουραστικές και συχνά δυστυχώς ηλίθιες. Μόλις αρχίσουν ειδικά στην τηλεόραση κλείνω τον ήχο ή αλλάζω κανάλι ή το καλύτερο την κλείνω εντελώς τη ρημάδα. Όταν ακούω ράδιο αλλάζω σταθμό ή βάζω cd. 


Γενικά όμως οι σταθμοί, τηλεοπτικοί και ραδιοφωνικοί, με μερικές εξαιρέσεις, το έχουν παρακάνει σε σημείο αηδίας. Διαφημίσεις μισή ώρα πριν την έναρξη της εκπομπής, διαφημίσεις δέκα λεπτά μετά την έναρξη και πάει λέγοντας με αποτέλεσμα να βλέπεις διαφημίσεις με διάλειμμα για λίγη εκπομπή.

Άσε που δείχνουν κάθε τρεις και λίγο τις ίδιες διαφημίσεις, που προσπαθούν να μας πείσουν για τα ίδια και τα ίδια προϊόντα που συνήθως δεν πολυπουλιούνται και χρειάζονται επιτηδευμένο σπρώξιμο. Γιατί ως γνωστό αν κάτι πουλάει δε χρειάζεται τόση έντονη προώθηση. Επειτα η καλύτερη διαφήμιση οποιουδήποτε προϊόντος είναι το ίδιο - αν είναι καλό θα πουλήσει αν είναι μάπα ό,τι διαφήμιση και να έχει δεν θα πουλήσει πάει και τελείωσε.


Όσο για τα περιοδικά; Έχουν κι αυτά ξεφύγει εντελώς. Ειδικά αν πλησιάζουν γιορτές δεκαπλασιάζουν το μέγεθος τους λόγω των ατέλειωτων διαφημίσεων. Άσε που έγινε μόδα αντί να βρίσκεται το κείμενο στα δεξιά που πάει το μάτι πρώτα, να βρίσκεται αριστερά για να μπαίνει στην καλύτερη θέση η διαφήμιση. Μου τη σπάει πολύ αυτό. Λες και το περιοδικό το παίρνεις για τις διαφημίσεις και παρεπιπτόντως διαβάζεις και κανά θέμα.


Δε λέω οι διαφημίσεις χρειάζονται τα μέσα μαζικής ενημέρωσης. Όμως απ'το απλό κέρδος έχουν όλα ξεφύγει κι έχουν φτάσει σε τέτοια ασυδοσία που εύκολα κι αβασάνιστα τα περισσότερα δίνουν όλο και πιο πολύ χρόνο ή χώρο για διαφημίσεις ξεχνώντας ή παραμελώντας εντελώς την ουσία.


Τι καταφέρνουν με αυτή την συμπεριφορά; Μα να μας απομακρύνουν. Γιατί δε νομίζω κανένας σταθμός να έχει σκοπό να μας κάνει να αλλάξουμε κανάλι ή να πατήσουμε το κόκκινο κουμπάκι. Άρα λιγότερες διαφημίσεις θα πετύχαιναν καλύτερα το σκοπό τους παρά αυτό το συρφετό που παρατηρείται σήμερα.


Αν αφήσουμε δε τα ιδιωτικά κανάλια, σταθμούς και περιοδικά και πάμε στα κρατικά ή τα συνδρομητικά τότε κι εκεί θα βρούμε πάλι ένα σωρό διαφημίσεις. Γιατί όμως τις βάζουν; Τα μεν κρατικά κανάλια τα χρηματοδοτούμε όλοι μας θέλοντας και μη απ'τη τσέπη μας κι άρα δε θα έπρεπε να βάζουν τόσες διαφημίσεις. Τα δε συνδρομητικά δε δικαιολογούνται αφού θα'πρεπε να αρκούνται στη συνδρομή και να μη θέλουν ένα κάρο διαφημίσεις.


Για να πω και κάτι θετικό που παρατήρησα το Άλφα τον τελευταίο καιρό: ό,τι διαφημίσεις έχει να δείξει τις βάζει πριν μια εκπομπή και ξεκινά την προγραμματισμένη ώρα αντί να αργεί κανένα μισάωρο για να δείξει διαφημίσεις. Μπράβο τους κι ελπίζω να ακολουθήσουν κι οι άλλοι σταθμοί.


Απ'την άλλη ο τρόπος που προσπαθούν να κάνουν πάσα για διαφημίσεις οι περισσότεροι στην τηλεόραση είναι τις πιο πολλές φορές γελοίος ή και κουραστικός. Κάνουν χαριτωμενιές, λένε ψέματα του στυλ "σ'ενα λεπτάκι επιστρέφουμε". Απειλούν "μην τυχόν κι αλλάξετε κανάλι" κτλ. Λες κι αν σε απειλήσουν ή σου πουν τι θα κάνεις με το τηλεκοντρολ εσύ θα υπακούσεις σαν σκυλάκι του Παβλώφ. Προσωπικά σαν αντιδραστικό στοιχείο που'χω χαρακτηριστεί κατά καιρούς, αυτό που κάνω μόλις ακούσω το "μην αλλάξετε κανάλι, επιστρέφουμε" είναι να πατήσω το κουμπάκι αμέσως και πολλές φορές πριν καν ολοκληρωθεί η πρόταση. Όχι που θα τους άφηνα!


Και το χειρότερο ειδικά στην τηλεόραση και το ραδιόφωνο είναι που απ'τις πολλές διαφημίσεις και το αναγκαστικό ζάπινγκ ξεχνάω τι έβλεπα ή άκουγα και άντε να ξαναπιάσω το νόημα αν είναι καμιά ταινία. Μου'χει τύχει μάλιστα στο παρελθόν να ξεχαστώ τόσο πολύ που να μην ξέρω καν τι παρακολουθούσα, απλά να θυμάμαι αμυδρά ότι όλο και κάτι έβλεπα, αλλά ποιος ξέρει τι και που να το ψάχνω τώρα; Οπότε μένω εκεί στο νέο πράγμα που βρήκα να δω... μέχρι να κάνει αυτό διαφημίσεις και αν είμαι τυχερή να ανακαλύψω εκ νέου το πρώτο. Άσε που δύσκολα θα βρω μια εκπομπή να μου κρατήσει το ενδιαφέρον, πόσο μάλλον να βρω δυο! Μιλάμε θέλω πολύ τύχη να μου συμβεί αυτό. Αν συμβεί όμως τότε θα είναι 3 εκπομπές το ίδιο βράδυ που είναι ενδιαφέρουσες και μετά για ένα σωρό βράδυα τίποτα. Και δώστου ζαπινγκ μέχρι τελικής εξαντλήσεως ή ζαλάδας.


Ουφ τα έγραψα όλα ή σχεδόν όλα κι έβγαλα λίγο το άχτι μου - γιατί όταν άρχισα να γράφω αναγκάστηκα να κλείσω το ραδιόφωνο για να μην το σπάσω απ'τη σπαστική χριστουγεννιάτικη διαφήμιση που έπαιζε για χιλιοστή φορά. 


Και τέλος τώρα καταλαβαίνετε γιατί αποφεύγω όπως ο διάολος το λιβάνι τις διαφημίσεις στο μπλογκ μου!