Πάνε πια 15 ολάκερα χρόνια από το πρώτο ποστ στο μπλογκ, που δεν ήταν άλλο από λίγους στίχους από αγαπημένο τραγούδι. Δεν ήξερα και τι να γράψω. Έγραφα σε άλλη ιστοσελίδα με συγκεκριμένη θεματολογία, αλλά είχα ανακαλύψει τα μπλογκς κι ήθελα να γράψω κάτι δικό μου.
Για κάποια χρόνια έγραφα αρκετά συχνά, τα τελευταία αρκετά πιο αραιά, αλλά για μένα σημασία έχει ότι γράφω, ότι το μπλογκ μου υπάρχει, δεν το εγκατάλειψα, δεν το ξέχασα και το αγαπώ όσο ποτέ.
Έχω πολλές ιστορίες να διηγηθώ και το μπλογκ είναι ένα είδος scrapbook που μπορούν να διαβάζουν κι άλλοι εκτός από μένα. Ένα είδος άλμπουμ αναμνήσεων. Μα και κανείς να μην το διαβάζει εκτός από μένα, η διαδικασία του να γράφω και να ανεβάζω ένα ποστ με ευχαριστεί.
Δυστυχώς, ο Δεκέμβριος είναι ένας υπερβολικά δύσκολος μήνας κάθε μα κάθε χρονιά, από το 2006 που πέθανε η γιαγιά μου. Δεν μπορώ να χωνέψω ότι έχω από τόσα χρόνια να τη δω και να της μιλήσω. Μου λείπει φριχτά, όπως και στην ίδια έλειπε πάντα η μαμά της, η Μαρία.
Ακόμα πιο δύσκολος ο Δεκέμβριος από το 2015, που στις αρχές του πέθανε η δική μου μαμά από καρκίνο.
Απώλειες και πόνο αυτός ο μήνας. Πάντα προσπαθώ να πάρω όσες ανάσες μπορώ πριν έρθει, γιατί πάντα τον βγάζω δύσκολα κι ανυπομονώ να φύγει να έρθει ο Ιανουάριος, νέος μήνας και νέα χρονιά, να έχω πολύ καιρό μπροστά πριν ξαναφανει.
Δεν βοηθάει και το γεγονός ότι σκοτεινιάζει από νωρίς και όλη η εποχή, έτσι κι αλλιώς, επηρεάζει την ψυχολογία μου αρνητικά.
Όπως και να έχει, είχα ανάγκη να γράψω για αυτό το δύσκολο μήνα, αλλά το ότι γιορτάζει το μπλογκ μου 15 χρόνια ύπαρξης, είναι ένα χαρούμενο φωτάκι στη μαυρίλα των ημερών. Να το χαίρομαι και να γράφω!
HAPPY BIRTHDAY BLOG!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Πες κάτι, ή μάλλον γράψε αυτό που σκέφτεσαι! :)