11 Δεκ 2023

Ανείπωτος ο έρωτας

 Ο Αλμπέρ Καμυ είχε πει:

"Πρέπει να έχει κανείς έναν έρωτα, έναν μεγάλο έρωτα, για να του εξασφαλίζει άλλοθι στις αδικαιολόγητες απελπισίες που κυριεύουν όλους μας."

Κάποιες φορές το αισθάνομαι έντονα αυτό, γιατί ακούω μουσική που με ακουμπάει σε κάποιο σημείο, που δεν ήξερα καν ότι υπάρχει μέσα μου, και τα μάτια γεμίζουν κι η καρδιά σπαρταρά.

Κάποιες άλλες φορές όμως, όταν σε έχω μέσα στο μυαλό και την καρδιά σαν καημό, σαν άσβεστο κι απλησίαστο πόθο, πώς εξηγούνται, πώς μεταφράζονται αμέσως όλοι οι "αδικιολογητοι" λυγμοί;

Ας είμαι όμως δίκαιη, είσαι ο πιο γλυκός καημός έτσι κι αλλιώς. 

Πώς να εξηγήσουν οι λέξεις όλα τα συναισθήματα; Είναι φτωχές και λίγες, δεν μπορούν. Ίσως μόνο οι ποιητές να πλησιάζουν λίγο στην έκφραση του ανείπωτου. 

Παρόλα αυτά προσπαθούν οι λέξεις, έστω και με πεζά κείμενα, να εκφράσουν τη μέσα τρικυμία, γιατί άλλος τρόπος δεν υπάρχει. Αν δεν εκφραστούν, σε πνίγουν τα θεόρατα, δυνατά κύματα των συναισθημάτων. 

Η αλήθεια είναι ότι ένα άγγιγμα θα μπορούσε να μεταφέρει πολύ περισσότερα από κείμενα πολλών λέξεων και μια αγκαλιά θα μπορούσε να πει όσα τα χείλη δε θα τολμούσαν ποτέ. Πώς όμως και πότε να καταφέρουν τα κορμιά να ακουμπήσουν; 

Θέλω να σε νιώσω, έστω μια φορά κι ας είναι όσο έντονα αντέχουμε. Αλλά από το έντονα στο μακριά, μια απουσία δρόμος. 

Όχι πως είσαι μακριά· είσαι κοντά. Μήπως η καυτή ανάσα της απόστασης που νιώθω κάποτε, να είναι από την έντονη ανάγκη να είμαστε πιο κοντά; Γιατί από τη μια επικοινωνούμε, αλλά από την άλλη νιώθω κιόλας την παρουσία σου σε μια άλλη διάσταση, με ένα τρόπο ανεξήγητο, αν θέλεις ακόμα και μαγικό, σαν αερικό. Αν αυτός ο τρόπος (ο μυθικός, ο ανεξήγητος), μειωθεί, ή αλλοιωθεί, πονάει, πονάει πολύ. 

Ούτε μπορώ να σκεφτώ πως θα είναι αν χαθεί. Μόνο να διαβάσω αυτή την πρόταση είναι αρκετό για να νιώσω πόνο. 

Αν λοιπόν, μετά από τόσο καιρό δεν είμαι ερωτευμένη, δεν σε αγαπώ, δεν σε θέλω, δεν είμαι τρελή για σένα, τότε τι; 


ΥΓ.: η αέναη κίνηση, κάθε φορά που κάνω βήμα μπροστά, κάνεις βήματα πίσω. 


ΥΥΓ.: κάθε φορά που εκφράζω τι νιώθω, φοβάμαι. 


ΥΥΥΓ.: να μπορούσα να σε ακούσω; 





 


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Πες κάτι, ή μάλλον γράψε αυτό που σκέφτεσαι! :)

Mi manchi

Μου λείπεις τόσο πολύ, τόσο απερίγραπτα, αφάνταστα, αδιάκοπα, ασταμάτητα, που δεν υπάρχουν λόγια να περιγράψουν πόσο.  Κι όσο κι αν κρατιέμα...