Ο πόνος χιλιάδες φορές

Θα μπορούσα να γράψω ότι ο πόνος έχει μουδιάσει ή μειωθεί ή ακόμα κι εξαφανιστεί. Σίγουρα δεν νιώθω εκείνη την ασφυκτική ένταση των συναισθημάτων να με κατακλύζει.

Θα μπορούσα να πω ότι όλα τελείωσαν, δεν με νοιάζεις, δεν ασχολούμαι, δεν ψάχνω, δεν κοιτάω. Θα μπορούσα να δημιουργήσω μια εικόνα, ώστε να την πιστέψω για να πείσω τους άλλους κι εσένα μαζί. Είναι άπειρα όλα όσα θα μπορούσα να κάνω. Αμέτρητες οι πιθανότητες, οι επιλογές. Δεν θα διαλέξω καμιά τους. Δεν έχει σημασία. 

Η αλήθεια είναι ότι κάποιες μέρες δεν νιώθω κάτι κι άλλες πονάει ακόμα πολύ το ποσό τελειωτικό είναι όλο αυτό. Όμως θυμίζω σε μένα ότι έτσι το θέλησες εσύ. Αν έκανα ένα λάθος από την αρχή, ήταν που σεβάστηκα τα θέλω σου και προσπάθησα να γίνω κάτι άλλο, για να μην σε χάσω. Επειδή ήξερα, επειδή έλεγες συνέχεια, για το τέλος. Μισώ το γεγονός ότι προσπάθησα τόσο να αλλάξω, αλλά δείχνει μόνο πόσο σε ερωτεύτηκα και γιατί πονάει ακόμα η ψυχή μου για την απώλεια σου.

Όπως και να έχει, πάει πάνω από μήνας να πω οτιδήποτε και σίγουρα ανακουφίστηκες από την ενοχλητική παρουσία μου. Όσο σκέφτομαι πως μου μίλησες τις τελευταίες φορές, συνειδητοποιώ πόσο δίκιο είχα όταν έλεγα ότι ποτέ δεν με θέλησες, ποτέ δεν ένιωσες τίποτα για μένα. Μόνο απέχθεια στο τέλος και εννοείται πολύ θυμό και νεύρα. Τίποτα θετικό πάντως. Μακάρι να μην είχα δίκιο, όμως δυστυχώς για μένα είχα κ έχω.

Δεν εύχομαι να είσαι καλά ή κακά ή οτιδήποτε. Εύχομαι να μην με νοιάζει κ να τα κάνω όλα delete γιατί έχω κρατήσει τα πάντα.

ΥΓ. Κάποτε θα το γράψω όλο από την αρχή μέχρι το τέλος. Είναι δική μου ιστορία να την πω και θα την πω.