Ο τσάρλυς ποιος τσάρλυς;

Εδώ στην Κύπρο τσάρλυδες λέμε όσους μετανάστευσαν στην Αγγλία και τα κυπριακά τα μιλούν με τη χαρακτηριστική προφορά του ανθρώπου που τα ξέρει λίγο και απ’την άλλη δεν ξέρει καθόλου τα ελληνικά των βιβλίων. Άρα τα τσαρλούδκια όπως τους λέμε, μιλούν βαριά κυπριακά που εδώ ίσως δε μιλιούνται παρά μόνο στα χωριά και τα μιλούν με εγγλέζικη προφορά.

 

Τις τελευταίες μέρες με αυτό το σύνθημα συμπαράστασης προς τους δολοφονημένους στο γαλλικό έντυπο, το να λέγεσαι τσάρλυς έχει πάρει άλλη έννοια και διάσταση. Το φοράνε διάσημοι στο πέτο σαν κονκάρδα συμπαράστασης στους δολοφονημένους αλλά πάει να γίνει και σύμβολο της περίφημης και πολλαπλά παρεξηγημένης ελευθερίας του τύπου.

Διαβάζοντας το σχετικό ποστ του κύριου Μαυρουδή, θεώρησα καλό να γράψω ένα ποστ δικό μου ως απάντηση σε όλο αυτό γιατί το ξεκίνησα αρχικά για σχόλιο και μου βγήκε.. έκθεση ιδεών! Λογικό φυσικά γιατί το θέμα είναι μεγάλο, εκτεταμένο με πλοκάμια που μπορούν να τραβηχτούν, τεντωθούν παντού.
 Πάμε στο προκείμενο όμως, δε διαφωνώ με όσα γράφει ο κύριος Μαυρουδής όμως διαφωνώ με το "ανθρώπων που χάριζαν γέλιο, άρα αισιοδοξία και προκαλούσαν στους αναγνώστες τους, με το λεπτό χιούμορ τής δουλειάς τους, σκέψεις που καταπολεμούσαν τον φανατισμό και τον φόβο"

Δεν δηλώνω ειδικός επί του θέματος, σίγουρα υπάρχουν κείμενα από πολύ πιο ενημερωμένους από ότι έγω γι’αυτό αλλά έψαξα όπως κάνω πάντα για το τι και πως πριν σχηματίσω άποψη γι’αυτή την επίθεση. Γιατί προφανώς ήμουν αμέσως εναντίον της δολοφονίας των ατόμων αυτών, όμως το θέμα δεν ήταν μια δολοφονία που την καταδικάζουμε όλοι και τέλειωσε εκεί. Άρα δεν τελειώνει με το να στηρίζουμε το θύμα και φοράμε και μια κονκάρδα να το δείξουμε και τι ωραία τι καλά.

 Αν ψάξετε λοιπόν λίγο το συγκεκριμένο έντυπο θα δείτε ότι το γέλιο που υποτίθεται ότι χάριζαν, ήταν εις βάρος των άλλων χωρίς σεβασμό στα πιστεύω τους. Σίγουρα δεν άξιζαν να εκτελεστούν με αυτό το βάρβαρο τρόπο δεν το συζητώ αυτό. Αλλά ήταν σάτυρα αυτό που έκαναν; Ή ήταν χλευασμός για τον χλευασμό; Και μάλιστα χλευασμός τους χειρίστου είδους. Που τελειώνει η σάτυρα και που αρχίζει το δικαίωμα του άλλου στην όποια πίστη του; Γιατί να μη σατυρίζεις κάποιον χωρίς να τον χλευάζεις στο σημείο του πλήρως εξευτελισμού;

Το σκίτσο ειδικά με το θεό είναι χαρακτηριστικό του πόσο πολύ χλεύαζε το έντυπο όλες τις θρησκείες χωρίς ίχνος σεβασμού για τους πιστούς και την ιδεολογία τους. Αν δε σέβεσαι όμως πολύ απλά δεν πρέπει να περιμένεις το σεβασμό και ο χλευασμός όταν φτάνει στα ακραία όρια που τον έφτανε αυτό το έντυπο ξυπνά άσχημα ένστικτα.

Επαναλαμβάνω δε δικαιολογώ τη δολοφονία ουτε και τους δολοφόνους. όμως στο όνομα της "ελευθερίας του τύπου" κάποια έντυπα όπως αυτό, έφτασαν πολύ απλά στην ασυσοδοσία του τύπου και ξεπέρασαν ακόμα κι αυτο το όριο.
Δεν υποστηρίζω τους δολοφόνους, αλλά ούτε και ανθρώπους που βασικά πράγματα όπως ο σεβασμός στα πιστεύω των άλλων, δεν τα τηρούν, δεν τα ακολουθούν.

Γιατί ας μην κάνουμε λάθη ακραίοι ήταν κι αυτοί οι σκιτσογράφοι απλά απ’την άλλη μεριά, απτο άλλο άκρο απ’τους δολοφόνους. Και οι ακραίοι ό,τι κι αν υποστηρίζουν ακραίοι παραμένουν, μίσος και μισαλλοδοξία σπέρνουν και ποτέ το μίσος καλά αποτελέσματα δεν είχε και δεν έχει. Δεν στηρίζω τους δολοφόνους λοιπόν, αλλά ούτε αυτούς που δεν δείχνουν σεβασμό σε κάνενα και σε τίποτα ενώ οι ίδιοι απαιτούν το σεβασμό των άλλων.
Τέλος έτσι για να μη ξεχνιόμαστε για την ακρότητα μέρους της γαλλικής κοινωνίας που υποτίθεται ότι σέβεται τους πάντες, πρόσφατα απαγόρεψαν την ισλαμική μαντίλα. Πόση ελευθερία και σεβασμό δείχνει αυτή η απαγόρευση σας αφήνω τον καθένα ξεχωριστά να βγάλει τα συμπεράσματα του.