Μη διαβάσετε αυτό το ποστ

Άντε πάλι έρχεται η πιο μισημένη εποχή του χρόνου.. τα χμας :(

Μικραίνουν οι μέρες, άλλαξε κι η ώρα για να μικραίνουν νωρίτερα, μην τυχόν τελειώσουμε απ’τη δουλειά και προλάβουμε να μπούμε σπίτι με φως του ήλιου. Όχι όχι φεύγω το πρωί για δουλειά πριν ξημερώσει και μπαίνω μετά που θα νυχτώσει σαν σύγχρονος δούλος.. Ωραία, ωραία #NOT  :Ρ

Όπως καταλαβαίνετε αγαπητοί αναγνώστες διαβάζετε ένα ποστ γκρίνιας. Και δε θα μπορούσε τέτοια εποχή που όπου ναναι θα μπει ο μισητός Δεκέμβρης, ναναι οτιδήποτε άλλο. Κάθε χρόνο μόλις αλλάξει η ώρα και αρχίζουν οι αναφορές στα ράδια και τις τηλεοράσεις για χμας και αηβασίληδες και δώρα και τα λοιπά αηδιαστικά με πιάνει κατάθλιψη. Τόσο που θα ήθελα αν γινόταν κάθε χρόνο να έπεφτα σε χειμερία νάρκη, όχι σε δεκεμβριανή νάρκη, δηλαδή να κοιμόμουνα 1/12 και να ξυπνούσα 31/12.

Όλη αυτή η μανία με τα φωτάκια, τα στολίσματα, την καταναλωτική μανία, τη δήθεν χαρά, τη δήθεν ευθυμία, τη δήθεν αγάπη προς τον πλησίον που έρχεται μόνο στα χμας δεν την μπορώ, δεν την ανέχομαι, τη μισώ.

Άρα ουσιαστικά δε μου φταίει η γιορτή από μόνη της, αλλά η εποχή και ειδικά αυτή η μανία για χαρά που υποτίθεται πως νιώθουν όλοι κι όλες, με άλλα λόγια όλη η φάση μου βρωμάει πολύ δήθεν και μισώ τα δήθεν.

Όπως και να’χει τι να κάνω θα την υποστώ και φέτος, αναμένοντας την 1 του Γενάρη με απίστευτη ανυπομονησία γιατί άλλος ένας Δεκέμβρης θα’ναι πολύ μακριά μας, 11 μήνες μακριά! Την περιμένω αυτή την ανακούφιση που νιώθω κάθε χρόνο όταν είναι πίσω μας αυτός ο μήνας.

Και ευτυχώς που δε ζω, ούτε έχω πατήσει ποτέ πόδι σε χώρες που έχουν μανία και λατρεύουν τα χμας, τόσο που τα ξεκινάνε όλο και πιο νωρίς κάθε χρόνο, όπως πχ η Αγγλία. Μακριά από μας αυτά, ας τα υποστούν οι βόρειοι. Αρκετά. Φτάνει η μουρμούρα! :Ρ