5 Ιουν 2013

Σκέψεις μιας Λεμεσιανής στη Λευκωσία

Ήρθε το καλοκαιράκι.. ημερολογιακά και όχι μόνο. Έχει καιρό που η θερμοκρασία φλερτάρει επικίνδυνα με τα ψηλά δώματα. Κι αυτή η πόλη που ελάχιστοι αγαπούν κι ακόμα λιγότεροι αντέχουν το καλοκαίρι, κάθε Σαββατοκύριακο εγκαταλείπεται απ'τους κατοίκους της. Φεύγουν όλοι τρέχοντας να σωθούν απ'τη μόνη πόλη στο νησί που δεν έχει θάλασσα κοντά. Τρέχουν να πάνε σε ένα παραθαλάσσιο μέρος, κοντινό ή μακρινό, φτάνει να την αφήσουν πίσω. 

Αν έχεις την ατυχία να μείνεις Λευκωσία σαββατοκύριακα η πόλη μοιάζει με φάντασμα. Και το χειμώνα φάντασμα μοιάζει συχνά, αλλά ειδικά τώρα που καλοκαιριάζει είναι άδεια. Στη Λεμεσό αυτό το άδειασμα δε συμβαίνει παρά μια φορά το χρόνο κοντά στο 15αυγουστό. Εδώ είναι πολύ συχνό φαινόμενο και είναι κουραστικό να πρέπει να τρέχεις εκτός για να δεις λίγη θάλασσα, να χαρείς λίγο την εποχή.

φώτο από www.aloizou.com.cy
Κάποιος Λευκωσιάτης που είπε ότι σ'αυτό έχει συνηθίσει από παιδί και του φαίνεται φυσιολογικό. Εμείς όμως που είμαστε από Λεμεσό, Λάρνακα, Πάφο δεν μπορούμε να συνηθίσουμε αυτή την πόλη. Άνθρωποι που έχουν μετακομίσει στην Λευκωσία εδώ και 2 δεκαετίες μου'χουν εκμυστηρευτεί ότι ποτέ δεν την αγάπησαν και με την πρώτη ευκαιρία τρέχουν να φύγουν μαζί με όλους τους άλλους προς τα μέρη τους που τ'αγαπούν.

Καμιά φορά αναρωτιέμαι πόσο διαφορετική θα ήταν η πόλη αν μπορούσες να πάρεις το αυτοκινητάκι σου και σε 10-15 λεπτάκια να βρεθείς στο λιμανάκι της Κερύνειας για ψαράκι. Αν δεν ήσουν αναγκασμένος κάθε μέρα να κοιτάς το βουνό απέναντι, τον Πενταδάκτυλο, χωρίς να μπορείς να τον επισκεφτείς κι ας είναι τόσο κοντά που σε μέρες που δεν έχει ομίχλη μπορείς να δεις τα χωριουδάκια στους πρόποδες του.. κι ας μη ξέρεις τα ονόματα τους. Κι ας μη ξέρεις αν έχουν ή όχι κάτοικους.. Έλληνες ή Τούρκους.. Κι είναι κι εκείνη η απαίσια σημαία που όσο κι αν προσπαθείς (που δεν προσπαθείς φυσικά) δε χωνεύεται με τίποτα, με τίποτα σου λέω.

φώτο από krotkaya.wordpress.com
Θέλω να γυρίσω πίσω στη Λεμεσό γιατί εκεί δεν έχεις μεσα στα πόδια σου συνέχεια το πρόβλημα που σε κοιτά στα μούτρα. Και για ένα σωρό άλλους λόγους θέλω να πάω πίσω, φυσικά αλλά αυτός είναι βασικός.. βασικότατος.

Κάστρο Λεμεσός

Παραλία Λεμεσού
Και οι δύο πιο πάνω φωτογραφίες από το lemesos-blog.com

ΥΓ. Πάω συχνά στη Λεμεσό όμως δεν είναι το ίδιο όπως όταν ζεις εκεί. Η πόλη έχει ένα ρυθμό, μια ένταση, ένα παλμό που σε μικρές δόσεις δεν χορταίνονται. Είναι μια πόλη ζωντανή και κεφάτη.. τ'αντίθετο απ'τη Λευκωσία... 

ΥΥ2. Όπως είπε και μια συνάδελφος Λευκωσιάτισσα, "ο Λευκωσιάτης εύκολα συνηθίζει τη ζωή στη Λεμεσό, ο Λεμεσιανός δύσκολα αντέχει τη ζωή στη Λευκωσία".

8 σχόλια:

  1. Κοίταξε η Λευκωσία είναι και άσχημη και δεν έχει και θάλασσα. Ας είναι καλά οι μικρές αποστάσεις. Δεν είναι τυχαίο που ο Πρωταράς και το Μακένζυ έχουν γίνει αποικίες μας. Την αγαπώ για να λέω την αλήθεια αλλά είναι γιατί έχω αναμνήσεις και φίλους εδώ. Υπομονή, θα μάθεις να την αντέχεις.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Είναι πολλοί άνθρωποι οι οποίοι ποτέ δεν συνηθίζουν τις αλλαγές, σε νέες χώρες, σε πόλεις, τρόπους ζωής κτλ....
    Μπορεί κι εσύ φιλενάδα να μην την συνηθίσεις, γι αυτό προσπάθησε με τον δικό σου τρόπο να δεις την θετική της πλευρά, ίσως να βοηθήσει να τα βάλεις κάτω γραπτώς. Ίσως έτσι να την κάνεις πιο φιλική για να την αντέξεις πιο θετικά.

    Καταλαβαίνω τι εννοείς, το ίδιο γινόταν και στην Αθήνα που μεγάλωνα, η πόλη άδειαζε και έχανε την ζωή της, με έπιαναν μαυρίλες, τώρα.... όταν την επισκέπτομαι δεν βλέπω το πότε θα αδειάσει. Άλλαξαν κατά πολύ οι τρόποι ζωής και της πόλεως και ο δικός μου.

    Καλό Μήνα και φιλάκια και στα δυο κορίτσια!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. να σου πω την αλήθεια Εύη μου όσο ζούσα στην Αθήνα είχα συνηθίσει πιο εύκολα και μου άρεσε πιο πολύ κι ας ήμουν απ'τους λίγους που την αγαπούν.
      θετικές πλευρές έχει όπως κάθε τόπος άλλωστε... απλά είναι πολύ λίγες!

      καλό μας μήνα και φιλιά!

      Διαγραφή
  3. Καλησπέρα κι απο μένα!!εχειςδίκιο κοπέλα μου..να σου πω κάτι .ομως σε κανένα δεν αρέσει ο τόπος που μένει-σπάνια συμβαίνει να του αρέσει-προσαρμοζόμαστε αναγκαστικά όλοι ανάλογα με τις συνθήκες..αν έχεις κοντά σου αυτούς ποτ αγαπάς τότε όλα είναι πιό ανώδυνα!!σέυχαριστώ που πέρασες απο μένα!1δεν ξεχνάω ποτέ τα καλά λόγια!!όποτε έχεις χρόνο πέρνα έχω ένα καινούριο ποίημα κάνει post!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. προσαρμόζεσαι κι αντέχεις όσο δεν καταπιέζεσαι.

      Διαγραφή
  4. Για σου Νταίζυ μου ,αυτά εχεις πάθει; ευτυχως δεν ειναι μεγαλες οι αποστασεις η αλήθεια αγαπω τη Λευκωσία θαλεγα πιο πολύ απο τη Λεμεσό γιατί ηταν πιο κοντά στο χωριό μου και πηγαιναμε πιο συχνά πριν το 74,επεισης εμεινα και δυο χρονια μετα το 74 εκει.αλλα η Λεμεσος ήταν ο πρωτος τόπος που μας δεχτηκε σαν πρόσφυγες εκει εχω ανάμικτα αισθήματα επισης ειναι πιο ανοικτος τόπος ,η θαλασσα σου δινει την αισθηση της ελευθεριας!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. ευτυχώς που δεν είναι μεγάλες όντως. η θάλασσα αχ η θάλασσα ναι :)
      που χάθηκες εσύ βρε σταλαματία μου;
      φιλάκια

      Διαγραφή

Πες κάτι, ή μάλλον γράψε αυτό που σκέφτεσαι! :)

Mi manchi

Μου λείπεις τόσο πολύ, τόσο απερίγραπτα, αφάνταστα, αδιάκοπα, ασταμάτητα, που δεν υπάρχουν λόγια να περιγράψουν πόσο.  Κι όσο κι αν κρατιέμα...