Στη ζωή όλοι μας κάποια στιγμή καλούμαστε να ανεβούμε τον προσωπικό Γολγοθά μας. Κάποιοι ίσως να αναρωτηθούν "γιατί εγώ;" Άλλοι μπορεί να κλάψουν. Άλλοι να το αντιμετωπίσουν με το κεφάλι ψηλά και με αισιοδοξία. Όλοι όμως θα περάσουμε δύσκολες στιγμές στη ζωή μας γιατί η ζωή είναι δύσκολη και θέλει αγώνα.
Όπως λέει και μια φράση σαν προσευχή
Όπως λέει και μια φράση σαν προσευχή
Θεέ μου μη μου δώσεις, όσα μπορώ ν΄αντέξω
Κι έχει μεγάλη αλήθεια αυτή η φράση γιατί μέχρι να μας συμβεί κάτι δεν ξέρουμε τι μπορούμε να αντέξουμε. Καλύτερα λοιπόν λέμε με τη λογική μας, να μην ανακαλύψουμε τι είναι αυτό.
Όμως ο άνθρωπος ειλικρινά μπορεί να αντέξει πολλά. Θαυμάζω απ'τα κατάβαθα της ψυχής μου τη μητέρα των δίδυμων αγοριών που χάθηκαν πέρυσι στις 11 του Ιούλη στο Μαρί. Δεν μπορώ να ξεκινήσω να καταλαβαίνω τι περνά, αλλά φαίνεται να έχει μια ψυχική δύναμη και μια αξιοπρέπεια που είναι ειλικρινά αξιοθάμαυστη.
Το ίδιο ισχύει και για ένα κύριο που τον έβλεπα για χρόνια στην εκκλησία της ενορίας μας. Τον θυμάμαι πάντα με άσπρα μαλλιά να σπρώχνει ένα παιδί στο καροτσάκι. Απ'ό,τι ξέρω έχει δύο παιδιά με πολλά προβλήματα υγείας αλλά το χαμόγελο ποτέ δεν τον εγκαταλείπει. Είναι κι ένας άλλος κύριος που έχασε από μια σπάνια ασθένεια όλα τα μέλη της οικογένειας του κι όμως αγωνίζεται. Είναι πολλές οι δύσκολες στιγμές που περνούν άνθρωποι πίσω από κλειστές πόρτες. Υποφέρουν αλλά αντέχουν.
από το μπλογκ Νόστιμον Ήμαρ |
Έχετε προσέξει ότι συνήθως τέτοιους ανθρώπους οι πιο πολλοί τους αποφεύγουν; Φοβούνται μπας και οι κακουχίες είναι μεταδοτικές; Μήπως δεν ξέρουν τι να πουν και πως να στηρίξουν αυτόν που περνά δύσκολα;
Νομίζω σε τέτοιες περιπτώσεις καλό είναι να συμπεριφερόμαστε σε αυτά τα άτομα όπως θα θέλαμε να μας συμπεριφερθούν οι άλλοι στα δύσκολα. Με κατανόηση, στήριξη, θετικότητα, γιατί όχι με χαμόγελο και σίγουρα χωρίς λύπηση και μεμψιμοιρία.
Νομίζω σε τέτοιες περιπτώσεις καλό είναι να συμπεριφερόμαστε σε αυτά τα άτομα όπως θα θέλαμε να μας συμπεριφερθούν οι άλλοι στα δύσκολα. Με κατανόηση, στήριξη, θετικότητα, γιατί όχι με χαμόγελο και σίγουρα χωρίς λύπηση και μεμψιμοιρία.
Άσχετη η πιο κάτω παιδική προσευχούλα αλλά μ'αρέσει πολύ και ανακάλυψα ότι γράφτηκε τον 18ο αιώνα. Απλά και καθαρά τα λόγια της.. έστω κι αν είναι λίγο μακάβρια.
Now I lay me down to sleep,
I pray the Lord my soul to keep.
If I should die before I wake,
I pray the Lord my soul to take.
Στα δύσκολα βλέπεις ποιος πραγματικά είναι δίπλα σου. Οι γνωστοί αραιώνουν... οι φίλοι μένουν!
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτο λέω από προσωπική πείρα που μέσα σε οκτώ χρόνια έχασα έξι αγαπημένους....
Ο συλλογισμός σου δείχνει μιαν ανθρωπιά και ευγένεια ψυχής! Ετσι σε έχω πλάσει...χρόνια τώρα!
Η προσευχή με σοκάρισε...
Σου στέλνω πολλά πολλά φιλιά και στη μικρή μας την "κουτσοδόντα"!
στα δύσκολα όντως εκεί φαίνονται οι άνθρωποι.
Διαγραφήχρόνια γνωριζόμαστε απ'αυτό το μέσο έχεις δίκιο Αντιγόνη μου :)
μακάρι κι από κοντά κάποτε.
φιλάκια και μια μικρή δαγκωματιά απ'τα δοντάκια της ;)
Κοριτσάρα μου ευχομαι να μην χρειαστεί ποτέ, μα ποτέ να νοιώσεις πόσοι θα είναι κοντά σου στα δύσκολα,όλα να κυλήσουν ρόδινα στην ζωή σας .....
ΑπάντησηΔιαγραφήτην καλημέρα μου
να΄σαι καλά Φούλη μου!
Διαγραφήκαλημερούδια!
Περνω οπως παντα για να ευχηθω να εχεις εναν ομορφο μηνα απο αυριο με υγεια -χαμογελα και λιγοτερα προβληματα.Να εισαι καλα και να μη βρεθεις στη θεση να δεις ποσοι θα ειναι διπλα σου στα δυσκολα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ προσευχη φοβερη!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
ευχαριστώ! καλό μήνα και σε σένα!
Διαγραφή