Προσβασιμότητα

Τώρα που κυκλοφορούμε λίγο με το κοριτσάκι μας την πέρνουμε μαζί μας στο καροτσάκι όπου είναι άνετα και μπορεί αν θέλει να κοιμηθεί. Πήγαμε λοιπόν τον τελευταίο καιρό σε δύο καφετέριες εδώ στη Λεμεσό. 

Στην πρώτη είχε ράμπα για καροτσάκια η οποία ήταν τόσο απότομη που ένιωθες ότι ανέβαινες στο βουνό σπρώχνοντας το καροτσάκι του μωρού που είναι ομολογουμένως πιο ελαφρύ από ένα καρότσι άτομου με αναπηρία. Άσε που μόλις έφτανες στο τέρμα της ράμπας είχε τοποθετημένα τραπεζάκια και καρέκλες και για να περάσεις έπρεπε να μετακινήσεις ένα σωρό άτομα.

Στη δεύτερη καφετέρια που είναι καινούργια είχε μια ράμπα με κανονική κλίση.. όμως από το χώρο του παρκινγκ μέχρι τη ράμπα είχε 3 σκαλάκια απ'τα οποία το ένα αρκετά ψηλό. Σκέφτομαι κι εγώ 'τότε ίσως έχει ομαλή πρόσβαση από μπρος..' Φευ! Δυστυχώς κι από μπροστά ένα αρκετά ψηλό σκαλάκι για να φτάσεις στη ράμπα. 

Κι αναρωτιέμαι.. είναι ηλίθιοι ή αστοιχείωτοι οι αρχιτέκτονες/πολιτικοί μηχανικοί που έφτιαξαν το χώρο; Γιατί στην πρώτη περίπτωση κάπου τους δικαιλογώ αφού ήταν υφιστάμενος χώρος και η ράμπα μπήκε μετά. Όμως στη δεύτερη που πρόκειται για νέο μαγαζί δεν σκέφτηκαν ότι δε γίνεται να μην υπάρχει κανονική, ομαλή πρόσβαση για τη ράμπα; Αν δεν έχεις μπράτσα σουπερμαν δε φτάνεις μέχρι εκεί. 

Πως φτιάχνουν αυτούς τους χώρους; Τι σεβασμό δείχνουν στα άτομα με αναπηρία αν αυτό το απλό πράγμα που είναι κοντά στη λογική δεν μπορούν να το διευθετήσουν; 

Μη φοράς τη βλακεία σου σαν παράσημο

 Για να μην αρχίσω για τους εντελώς ανεγκέφαλους οδηγούς που πάνε και παρκάρουν στην πρόσβαση προς τις ράμπες ή σε χώρους αναπήρων γιατί βαριούνται να κάνουν τρία βήματα για να μπούνε σε ένα μαγαζί. Είναι άραγε τυχαίο που είναι τις πιο πολλές φορές κάτοχοι ακριβών αυτοκινήτων; Μήπως για την αγορά του ακριβού αυτοκινήτου δίνουν εκτός από λεφτά και τη συνείδηση/ανθρωπιά τους;