Τώρα είμαι μαμά...!!!

Είναι άκρως ενδιαφέρον και συγκινητικό πως ένα μικρό μωράκι μπορεί να απορροφήσει όλα τα ενδιαφέροντα σου σε σημείο που να είναι μόνο αυτό το κέντρο του κόσμου σου κι ο κόσμος σου ολόκληρος.

Γέννησα πριν ένα μήνα και κάτι και εκτός από ελάχιστες φορές δεν είχα όρεξη να μπω εδώ μέσα για να διαβάσω ή να γράψω οτιδήποτε. Τώρα σιγά-σιγά η όρεξη επενέρχεται αλλά σίγουρα δε θα πάρει ποτέ τη θέση που είχε πριν το μωράκι. Κάθε φορά θα'χει προτεραιότητα εκείνη.

Ακόμα να συνειδητοποιήσω φυσικά ότι είμαι μαμά αλλά που θα πάει κάποια στιγμή θα'ρθει κι αυτό φαντάζομαι. Ίσως να έπαιξε ρόλο που λόγω κάποιου ιατρικού προβλήματος με έβαλαν για επείγουσα καισαρική εκεί που περίμενα να γεννήσω φυσιολογικά, και πριν προλάβω να καταλάβω ότι έρχεται το μωράκι μου όταν το είχα ήδη στην αγκαλία μου. Τα πρώτα συναισθήματα απίστευτα δυνατά και κατακλυσμιαία - μοναδικά και πολύτιμα.
Άσχετο αλλά θέλω να το αναφέρω, ο αναισθησιολόγος ήταν πανάκριβος αλλά άξιζε τα λεφτά του όσο όλοι οι άλλοι γιατροί μαζί γιατί πρώτο μου έκανε την ένεση και δεν ένιωσα τίποτα σχεδόν και δεύτερο μου έλεγε ένα σωρό ανέκδοτα και βλακειούλες για να ξεχαστώ που όποτε τον θυμάμαι χαμογελώ. Να'ναι καλά ο άνθρωπος. Α κι όταν μου είπε δε θα νιώσω τίποτα δεν τον πολυπίστεψα έχοντας ακούσει από άλλες φίλες μου ότι νιώθεις αλλά εγώ όντως δεν ένιωσα άρα έκανε τη δουλειά του στην εντέλεια. Για μένα είναι ο πιο σημαντικός απ'τους γιατρούς.
Καλώς σας ξαναβρίσκω!