Θυμάστε τα φωτορομάντζα;

Μια μέρα όταν ήμουν 4-5 χρονών είχα βρει κάτι παλιά περιοδικά που φύλαγε η μάνα μου. Μου άρεσε να τα ξεφυλλίζω και να βλέπω τις κοπέλες που πόζαραν εκεί μέσα με μακριά ανέμελα μαλλιά και χοντρά πουλόβερ. Έπαιρνα λοιπόν τα χρωματιστά μου μολύβια και έκανα διορθωτικές επεμβάσεις στα πρόσωπα και τα ρούχα τους. Συνήθως δηλαδή τους φορούσα γυαλιά και φούστες. Αν δεν βρισκόταν πρόχειρο χρώμα έπαιρνα στυλό, τέτοιες μικρολεπτομέριες δε θα σταματούσαν το "δημιουργικό" μου έργο.

Με τον καιρό βέβαια έκανα τα πιο πολλά περιοδικά της αγνώριστα και ολίγον τι άχρηστα... Όμως στο μεταξύ - κι αφού είχα μάθει πλέον να διαβάζω - ανακάλυψα κάτι νέο και πολύ πολύ ενδιαφέρον σε αυτά. Τα φωτορομάντζα! Ήταν ιστορίες με φωτογραφίες και διαλόγους από πάνω σαν καρτουνς (σχετικό ποστ έκανε παλιά η αγαπημένη Γιαγιά Αντιγόνη από όπου κι η φωτογραφία που ακολουθεί)

Είχε κάμποσα περιοδικά η μάνα μου και σχεδόν όλα είχαν το φωτορομάντζο τους. Με το που ανακάλυψα αυτό το ωραίο μυστικό άρχισα να τα παίρνω ένα ένα και να διαβάζω με χαρά τις ιστορίες. Ήταν ρομαντικές, γεμάτες βασανισμένες ηρωίδες και ευτυχισμένο τέλος συνήθως, κάτι σαν παλιές ελληνικές ταινίες.

Δυστυχώς κάποια στιγμή τέλειωσε η στοίβα με τα περιοδικά και δεν είχε άλλα φωτορομάντζα να διαβάσω. Τα καινούργια περιοδικά τότε είχαν ήδη σταματήσει να βάζουν τέτοια πράγματα στις σελίδες τους κι έτσι τέλειωσε εκεί η σχέση μου μαζί τους. Δεν τα πρόφτασα την εποχή της δόξα τους, άρα η προσφορά τους ήταν περιορισμένη.

Αυτά τα παλιά περιοδικά πάντως, όπως τα θυμάμαι εγώ, καμιά απολύτως σχέση δεν έχουν με τα τωρινά. Ούτε λαιφστάιλ είχαν, ούτε εξεζητημένες φωτογραφίσεις. Η μόδα παρουσιάζοταν απλά και το επίκεντρο ήταν να φανεί το ρούχο κι όχι το μοντέλο. Είχαν ένα σωρό θέματα για μπλέξιμο και κέντημα, θέματα μαγειρικής και γενικά όταν πιστευόταν τότε ότι ενδιαφέρει τη "σύγχρονη" γυναίκα. Άραγε κυκλοφορεί κανένα περιοδικό όπως ήταν αυτά τότε; Κι αν ναι ενδιαφέρει κάποιες...;