Μετάααααα, κάποτεεεεε, ίσως... ή αλλιώς definitely maybe!

Αυτή την περίοδο πρέπει να'μαι ο χειρότερος εφιάλτης κάθε αφεντικού. Κάθε πρωί που έρχομαι δουλειά το μόνο που σκέφτομαι είναι την ώρα που θα φύγω. Η δουλειά συμβαίνει γιατί πρέπει, αλλά χωρίς σκέψη (αν και χρειάζεται), χωρίς πρωτοβουλία (αν κι είναι απαραίτητη), χωρίς συμμετοχή του μυαλού, μόνο του σώματος. 

φωτογραφία από το http://www.kalogriabeach.gr/gr/

Το καλοκαίρι μου το κάνει αυτό κάθε χρονιά. Απαιτεί από μένα το χρόνο και το νου μου. Με αποσυντονίζει και με βάζει σε άλλο μήκος κύματος. Θα'λεγα ψέματα αν έλεγε ότι δε μ'αρέσει ο αποσυντονισμός που φέρνουν οι ψηλές θερμοκρασίες και η ανεμελιά που επιβάλει με το έτσι θέλω η πιο ζεστή εποχή του χρόνου.

Εννοείται ότι θα προτιμούσα να περνούσα αυτό τον αποσυντονισμό στο σπίτι κι όχι στο γραφείο. Ν'αφήνω το μυαλό να ταξιδεύει όπου θέλει ή να το αφήνω να μην πηγαίνει πουθενά. Ν'αδειάζει ηδονικά, αναγκαία, ολοκληρωτικά.

φωτογραφία από το www.pamediakopes.gr

 Και μου συμβαίνει και το εξής περίεργο: όσο το μυαλό πετά τις καθημερινές μες τους 4 τοίχους, τόσο σπινιάρει τα σαββατοκύριακα. Είναι λες και θυμάται ότι είχε ξεχάσει μεσοβδόμαδα και δεν μπορεί να ηρεμήσει. Μάλλον είναι ο τρόπος του να μου ζητά απεγνωσμένα ΝΑ ΦΥΓΩ ΔΙΑΚΟΠΕΣ! Φύγε μου λέει και μη νοιάζεσαι. Φύγε. Φύγε. Φύγε και τα σκέφτεσαι, τα κάνεις, τα οργανώνεις όλα μετάαααα, μετάααααα, κάποτε, άλλωτε.

Δεν είναι τυχαίο άλλωστε που η αγαπημένη μου ασχολία είναι η αναβολή (procrastination αγαπημένη αγγλική λέξη που συνοψίζει πολύ καλά τι νιώθω και κάνω). Σίγουρα υπάρχουν πολλά που πρέπει να κάνω, αλλά έχω ένα ταλέντο να αναβάλλω όλα όσα δε θέλω να κάνω κι είναι θαυμαστό κι αξιοσέβαστο - από μένα τουλάχιστον.. Αυτή είναι η εποχή που μπαίνει σε πλήρη λειτουργία η αναβολή κι από εξαίρεση, που'ναι την υπόλοιπη χρονιά γίνεται ο κανόνας... σχεδόν απαράβατος.

Παραλία Μύρτος στην Κεφαλονιά

Ο οργανισμός αρνείται πεισματικά να μπει σε καλούπια, προθεσμίες. Πιέσεις και άγχη ασκούνται, αλλά δεν ακουμπούν, ή αν ακουμπήσουν μπαίνουν κάτω απ'το χαλί για να να ασχοληθώ μετάααααααα μαζί τους. Ποιος ξέρει και ποιος νοιάζεται πότε θα'ναι αυτό το μετάααααα; Όποτε θέλει ας είναι! Κι αν δεν έρθει το μετάαααα, ας μην έρθει σιγά. Έτσι κι αλλιώς αν κάτι πρέπει να γίνει, αν το πρέπει είναι όντως επιτακτικό κι αληθινά επείγον θα γίνει. Αλλιώς ας μη γίνει ποτέ των ποτών σιγάαααα.

Θάλασσα, γαλάζιο, οι γραμμές των οριζόντων, ουρανός, αέρας, πουλιά, ελευθερία και ανεμελιά!!Αυτά θέλω, αυτά ζητώ κι αυτά βλέπω - με τα μάτια ανοιχτά ή κλειστά.

φωτογραφία από την ιστοσελίδα Παραλίες στην Ελλάδα