10 Μαρ 2011

Ζήλια... με την καλή έννοια

Υπάρχει καλή έννοια και ζήλια που πάνε χέρι-χέρι μαζί; Κι όμως υπάρχει. Αν ζηλέψεις ένα έργο τέχνης, ένα καταπληκτικό κείμενο και θες να φτιάξεις, να γράψεις κάτι ανάλογο. Αν αυτό που ζηλεύεις σε εμπνεύσει να δημιουργήσεις αντί να αντιγράψεις, αντί να φθονήσεις (γιατί άλλο ζήλια κι άλλο φθόνος, ο φθόνος εμπερικλείει το μίσος) τότε η ζήλια μπορεί να έχει καλή έννοια. 

Άλλωστε κι οι μεγαλύτεροι καλλιτέχνες από κάπου εμπνεύστηκαν για να δημιουργήσουν τα αριστουργήματα τους. Κάτι ζήλεψαν, με την καλή έννοια, για να φτιάξουν αυτό που τους έκανε γνωστούς και ξακουστούς στον πλανήτη.

Vincent Van Gogh-Nude Woman Reclining, 1887
Προσωπικά
  • Ζηλεύω την ικανότητα να ζωγραφίζεις και να αποτυπώνεις αυτό που βλέπεις, τη δική σου οπτική με τόσο όμορφο τρόπο. 
  • Ζηλεύω αυτούς που γράφουν μουσική και μοιράζονται μαζί μας τις αισθήσεις τους με την παναθρώπινη φωνή της μουσικής. 
  • Ζηλεύω όσους χορεύουν κι εκφράζουν με το σώμα όλα όσα θέλουν να πουν. Αυτών που το σώμα τους είναι εργαλείο και μέσο δημιουργίας.
  • Ζηλεύω όσους γράφουν ποιήματα και με λίγες λέξεις λένε τόσα όσα χιλιάδες σελίδες δεν χωράνε.
  • Ζηλεύω κι όσους γράφουν ιστορίες και φτιάχνουν τον κόσμο όπως τον φαντάστηκαν, όπως τον είδαν, όπως τον αισθάνθηκαν.
  • Ζηλεύω αυτούς που έκαναν τη δημιουργία, το ταλέντο, το πάθος τους καθημερινή ενασχόληση και εκφράζονται μέσα απ'αυτό.

17 σχόλια:

  1. Με την έννοια που δίνεις ζηλεύω τους ζωγράφους.
    Πάντα απαραίτητη προϋπόθεση να μην υπάρχει η αντιγραφή.. τότε θα θεωρούσα τον εαυτό μου γελοίο.

    Την αγάπη μου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Με αυτή την έννοια εγώ ζηλεύω εσένα που ζεις εκεί, και συ εμένα .... τι λες αλλάζουμε;;
    Τα φιλια μου..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Ανώνυμος10/3/11, 7:57 μ.μ.

    Ρε και σου εχω πει....μη με ζηλευεις...και εσυ το μπορεις να εισαι τελεια!
    μπουχαχαχαχα

    Εγω ζηλευω με τη καλή εννοια οσους καθονται και βγαζουν λεφτα.........................
    Αι σιχτιρ πια.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Μια καλησπέρα και δυό και τρείς...Ζήλεια...χμμ αγαπημένο θέμα κάτι 10ετίες να αναλύουμε με τον πατέρα μου την διαφορά μεταξύ θαυμασμού για κάτι όμορφο, ικανό και τον πόθο(ζήλεια) να του μοιάσουμε. Και τον φθόνο για οτιδήποτε έχουν οι άλλοι κι όχι εμείς "γιατι αυτοί κι οχι εγώ;". Ζήλεια με την καλή εννοια, κινητήριος δύναμη για επιτεύγματα που αν δεν υπήρχε ούτε και ξέρουμε πόσο πίσω θα μασταν... Ναι ζηλεύω ότι μπορεί να δίνει ζωή σ' ένα άψυχο χαρτί κάνοντας το να διηγείται την δική του ιστορία...κι αυτό με κάνει να δημιουργώ τα δικά μου μαγικά τερτίπια...Ζηλεύω δεν ζηλοφθονώ...κι όλη αυτή η κουβέντα μου θύμισε ένα άλλο αγαπήμενο θέμα που κρατά χρόνια η ανάλυσή του "ο καλός καλό δεν έχει μα ποτέ δεν χάνεται" μα αυτό ειν μια άλλη ιστορία...Καλή συνέχεια...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Αντιγόνη μου η αντιγραφή δεν είναι παραγωγική διαδικασία. Η δημιουργία δε χωρά την αντιγραφή, γιατί αυτή είναι στείρα.
    Οι ζωγράφοι ναι είναι αξιοζήλευτοι :)
    Φιλάκια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. ΦΟΥΛΗ ΝΑΙ!!! ΝΑΙ!!!! Αλλάζουμε αμέσως!!! :)
    Φιλάκια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Coula ευχαριστώ για την ψήφο εμπιστοσύνης! :))))
    Αυτό εγώ πάλι δεν το ζηλεύω καθόλου. Με κάποιο άλλο τρόπο θα πληρώνουν το καθισιό, αν όχι τώρα κάποια στιγμή. Γιατί ως γνωστό όλα εδώ πληρώνονται!
    Φιλάκια

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Kosta Pari σ'ευχαριστώ για το όμορφο σχόλιο σου!
    Κινητήριος δύναμη η ζήλεια όπως ακριβώς τα λες. Αυτό το "ο καλός καλό δεν έχει μα ποτέ δεν χάνεται" θέλει ανάλυση. Ελπίζω να τη δω στο μπλογκ σου :)
    Καλή σου μέρα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. αχχχ... επιτέλους μπορώ ελεύθερα να λέω ότι ζηλεύω!
    ζηλεύω όσους έχουν μάθει τέλεια την νοηματική γλώσσα και εγώ ακόμα ξέρω τα βασικά!
    Μεγάλη συζήτηση όμως άνοιξες!
    Αν πραγματικά είναι ζήλια με την καλή έννοια, τότε μόνο σε κάτι καλό μπορεί να καταλήξει!
    Φιλί γλυκό!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Με τον τρόπο που περιγράφεις είμαι τόσο ζηλιάρα που καταντάει αστείο...ιδίως σε θέματα μουσικής και κίνησης! Μοναδικός ο τρόπος που μπορεί να εκφραστεί κανείς μέσα από ενα στίχο ή μια κίνηση του σώματος και να σε καθηλώσει!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Όλοι ζηλέψαμε (με την καλή έννοια) αυτά που αναφέρεις.
    Για μένα όμως, στην πάνω πάνω θέση, πρώτη από όλες τις 'ζήλειες' μου, βρίσκεται η ζήλεια μου για ταλέντα σαν αυτό του Χοακίν Κορτές. Ένα τέτοιο ταλέντο στον χορό και σαν δεύτερο, ένα αντίστοιχο στο τραγούδι και τη σύνθεση. :)

    Φιλιά πολλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. "Ζηλεύω αυτούς που έκαναν τη δημιουργία, το ταλέντο, το πάθος τους καθημερινή ενασχόληση και εκφράζονται μέσα απ'αυτό." --> Θα μπορούσε να σταθεί ως (ένας ακόμη) ορισμός τής ευτυχίας.
    Κι εγώ ζηλεύω τους ταλαντούχους ανθρώπους α φ ό ρ η τ α!
    :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Ανώνυμος12/3/11, 12:12 π.μ.

    Εγώ ζηλεύω εσένα που μπορείς και ξεχωρίζεις την Ζήλεια από τον Φθόνο ...
    Εγώ , δεν το καταφέρνω πάντα .
    Καλό Σαββατοκύριακο .

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. next_day είχα κάνει κι εγώ για 1 χρόνο νοημάτική και ξέρω ότι είναι δύσκολη. όσο πιο πολύ την εξασκείς τόσο περισσότερο θα βελτιώνεσαι. επιμονή θέλει :)
    Μόνο σε καλό μπορεί να καταλήξει ακριβώς όπως λες!
    Φιλάκια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Lilith αχ ο Joaquin Cortes είναι απίστευτος! Κοίτα μόνο αυτό το σώμα που έφτιαξε χορεύοντας... Θανατηφόρο!
    Είμαι σίγουρη όλο και κάποιο κρυφό ταλέντο θα'χεις σε ένα απ'αυτά που λες και δεν το ομολογείς εδώ ;)
    Φιλάκια πολλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. absentminded αχ ναι! Η ευτυχία είναι να κάνεις κάτι που αγαπάς τόσο που να μην το νιώθεις σαν δουλειά αλλά σαν απόλαυση και να ξυπνάς κάθε πρωί με ανυπομονησία για να πας. Αυτό είναι κάτι που μόνο ονειρεύομαι. Δεν ξέρω αν ποτέ μου συμβεί..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. silia μου δεν είναι εντελώς ξεχωριστά; Νομίζω πως είναι!
    Καλή Κυριακή :)
    Φιλιά

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Πες κάτι, ή μάλλον γράψε αυτό που σκέφτεσαι! :)

Mi manchi

Μου λείπεις τόσο πολύ, τόσο απερίγραπτα, αφάνταστα, αδιάκοπα, ασταμάτητα, που δεν υπάρχουν λόγια να περιγράψουν πόσο.  Κι όσο κι αν κρατιέμα...