Υποφέρω και πονώ

Τις τελευταίες μέρες είμαι αναγκαστικά κλεισμένη στο σπίτι γιατί μ'έπιασε μια οσφυαλγία άνευ προηγουμένου. Πονώ όλο το δεξί πόδι, την πλάτη πίσω, όλο τρίβομαι με τις σχετικές κρέμες, κατεβάζω παυσίπονα, βάζω θερμοφόρες και τρέχω για φυσιοθεραπεία καθημερινά στην προσπάθεια να επανέλθει η πλάτη μου σε μια ανεκτή κατάσταση.

Τα παυσίπονα παλιά με ηρεμούσαν και καταπραϋναν τον πόνο. Τώρα που αυτά καταργήθηκαν παίρνω αναγκαστικά κάτι άλλα που ηρεμούν κάπως τον πόνο μεν, αλλά έχουν και καφεϊνη οπότε με ξυπνούν.. γιατί; Για να νιώθω τον πόνο καλύτερα μήπως; 

Και γιατί σταμάτησαν τα αποτελεσματικά; Γιατί λέει κάποιοι τα έπερναν κι αυτοκτονούσαν και υποτίθεται ότι υπάρχουν, άλλα που καλύπτουν τις ίδιες ανάγκες άρα δεν ήταν απαραίτητα. 

Μπούρδες! Εγώ ξέρω ότι απ'τη στιγμή που δεν μπορώ να πέρνω αντιφλεγμονώδη (γιατί μετά πάει το στομάχι και τα έντερα) αυτά τα παυσίπονα ήταν σωτήρια για μένα. Αν κάποιος δηλαδή αρχίσει να αυτοκτονά με ασπιρίνη πρέπει να απαγορευτεί η ασπιρίνη; Ή τα πανατολ, ντεπόν και δε συμμαζεύεται; Άλλωστε αυτά δεν μπορούσες να τα πάρεις χωρίς ιατρική συνταγή άρα γιατί να τα καταργήσουν; Μήπως γιατί δε βόλευαν τις φαρμακοβιομηχανίες αφού ήταν φτηνά; 

Τα νεύρα μου, τη θερμοφόρα μου κι ένα κουτί παυσίπονα να φύγω!