Aριθμοί και Xρώματα

Τα μαθηματικά δεν ήταν ποτέ το φόρτε μου στο σχολείο. Τα φοβόμουν γιατί δεν ήμουν καλή. Στην καλύτερη περιπτωση μέτρια. Πάντα δυσκολευόμουν να καταλάβω τις έννοιες τους και ό,τι έμαθα στα σχολικά χρόνια το'χω ξεχάσει προ πολλού.

Όμως οι αριθμοί ασκούσαν πάντα μια παράξενη μαγεία πάνω μου. Όταν ήμουν μικρή είχα για τυχερό αριθμό μου το 13. Ίσως για να πάω κόντρα σ' όσους το αντιπαθούσαν κι ήταν πολλοί. Το θεωρούσα τον πιο τυχερό αριθμό αφού είναι κι η ημερομηνία γέννησης μου αντιστραμμένη. Όταν μεγάλωσα λίγο άρχισε να μ'αρέσει το 7 μαζί με το 13 που δεν το άφηνα εύκολα.

Στην εφηβεία μ' άρεσαν πολλοί αριθμοί, το 17, το 19 και το 27 και 29. Δεν τους θεωρούσα τυχερούς αλλά μ' άρεσαν, τους συμπαθούσα. Ίσως γιατί ήταν ηλικίες που θεωρούσα ορίσμο, ίσως γιατί είχα μια προσμονή να τις φτάσω. Δεν είμαι σίγουρη.

Μετά άρχισε να μ'αρέσει τρελά το 4. Το θεωρούσα τον απόλυτα τυχερό αριθμό. Άλλωστε 3+1=4 Ήταν σαν ένας συνδυασμός του παλιού τυχερού αριθμού μου. Ακόμα το συμπαθώ το 4 αλλά μετά που έμαθα ότι στα ιαπωνικά είναι μια λέξη που σημαίνει και θάνατος μειώθηκε η γοητεία του και τώρα έχω σαν τυχερό το 8.

Το 8 είναι μαγικός αριθμός και δύσκολα θα τον αντικαταστήσω με άλλον. Το 8 όταν ξαπλώσει δείχνει το άπειρο..

 Yπάρχουν αριθμοί που μισώ όπως το 9 ή το 1. Έχω αδιάφορους αριθμούς, όπως το 3 ή το 0. Και κάποιοι απ' αυτούς νιώθω ότι έχουν ένα συγκεκριμένο χρώμα, όταν τους σκέφτομαι δηλαδή αποπνεύουν αυτό το χρώμα:

0 -> λευκό

1 -> μαύρο

2 -> κίτρινο

3 -> πράσινο

4 -> κόκκινο

5 -> πορτοκαλί

7 -> μπλε

Όταν ξαπλώσω και δεν μπορώ να κοιμηθώ αρχίζω και μετρώ ανάποδα απ'το 100 στα ελληνικά ή στ' αγγλικά ή στα γαλλικά. Ο ρυθμός με ηρεμεί. Η προβλεψιμότητα του τι ακολουθεί. Ή αν δεν μετρήσω τότε αρχίζω τους υπολογισμούς για να βρω τη μέρα πέφτει μια συγκεκριμένη ημερομηνία. Μ' αρέσει να σκέφτομαι έτσι τους αριθμούς. Να υπολογίζω χρησιμοποιώντας τους.

Στην εφηβεία άρχισα ν' ασχολούμαι με την αριθμολογία μετά από μια σειρά άρθρων σε μια εφημερίδα. Μ' άρεσε να βάζω τα γράμματα του ονόματος μου σε μια σειρά, να τα μετατρέπω σε αριθμούς και να τους προσθέτω. Ο τελικός αριθμός υποτίθεται ότι κάτι συμβόλιζε. Όταν δε μου άρεσε το αποτέλεσμα άλλαζα το όνομα μου κι αντί για το υποκοριστικό έβαζα ολόκληρο το όνομα. Ή αν μου άρεσε ένα αγόρι έβαζα το δικό του διπλά για να δω τι αριθμό μας έδινε ο συνδυασμός μας. Αν ήταν αριθμός που μου άρεσε πίστευα ότι όλα θα πήγαιναν καλά μεταξύ μας, αν δεν μου άρεσε έλεγα στον εαυτό μου ότι δεν ταιριάζαμε. Ειδικά τα καλοκαίρια μ' άρεσε πάρα πολύ να ασχολούμαι με τους αριθμούς μ' αυτό τον τρόπο.

Πριν κάποια χρόνια άρχισε η μόδα του sudoku κι άρχισα να προσπαθώ να καταλάβω πως λειτουργεί για να λύσω κι εγώ ένα απ' αυτά. Και το πιο απλό όμως μου φαινόταν σαν άλγεβρα και γεωμετρία μαζί. Με δυσκόλευε απίστευτα και στο τέλος άφηνα τις προσπάθειες μου στην άκρη. Οι οδηγίες δεν κατάφερναν να με διαφωτίσουν καθόλου για το τι έπρεπε να κάνω.

Eπεμενά όμως και με τον καιρό άρχισα να πιάνω το νόημα. Δε θα ξεχάσω την ικανοποίηση όταν κατάφερα να λύσω το πρώτο. Θρίαμβος! Από τότε τα λάτρεψα. Έχουν γεμίσει ατέλειωτες ώρες και με ενθουσιάζουν πολύ παραπάνω από οποιοδήποτε σταυρόλεξο. Παλιά αγαπούσα τα σκανδιναβικά, αλλά οταν ανακάλυψα τα sudoku τα ξέχασα όλα. Έχουν άπειρους συνδυασμούς και πάντα σε κάνουν να σκέφτεσαι και να προβληματίζεσαι, ακόμη και τα πιο απλά.Kαι το πιο όμορφο; Είναι γεμάτα αριθμούς!!

http://en.wikipedia.org/wiki/File:Sudoku-by-L2G-20050714.svg

Αυτό το κείμενο για τους αριθμούς το σκέφτηκα μετά που διάβασα το καταπληκτικό βιβλίο της Yoko Ogowa ( 小川 洋子) The housekeeper and the professor. Είναι ένα βιβλίο που μιλά για αριθμούς μ' ένα εξαιρετικό τρόπο. Που σε κάνει να τους αγαπήσεις, να θες να ανοίξεις τα κρυμμένα μυστικά τους. Όπως πολύ όμορφα λέει σ' ένα σημείο "οι αριθμοί είναι αντιγραμμένοι απ'το βιβλίο του Θεού και κοιτώντας τους αντανακλάται λίγο οι μαγεία τους σε μας" (μετάφραση ελεύθερη και δική μου)