2 Φεβ 2010

Στη Λεμεσό..

Η Λεμεσός είναι η δεύτερη μεγαλύτερη πόλη της Κύπρου και έχει το μεγαλύτερο λιμάνι. Γεννήθηκα και μεγάλωσα εδώ κι όσο ζούσα στην Αθήνα - που την αγαπώ πολύ -  κάποιες φορές νοσταλγούσα γωνιές, γειτονιές κι εικόνες απ'τη Λεμεσό.

Τα τελευταία χρόνια έχει αναπτυχθεί πολύ - έχουν γίνει και εξακολουθούν να γίνονται αρκετές βελτιωτικές κινήσεις, με αποτέλεσμα να γίνεται όλο και καλύτερη.

Οι φωτογραφίες που κατά καιρούς βρίσκονται πίσω από την επικεφαλίδα του μπλογκ είναι όλες παρμένες από τη Λεμεσό, συνήθως από την ιστοσελίδα του Δήμου Λεμεσού.

Μην περιμένετε να διαβάσετε εδώ καμιά έκθεση ιδεών με θέμα "γιατί αγαπώ την πόλη μου" απλά ήθελα να μοιραστώ μαζί σας κάποιες φωτογραφίες από διάφορα σημεία που κάτι σημαίνουν για μένα, έτσι για να πάρετε μια μικρή γεύση.


Αυτή είναι η Δημοτική Βιβλιοθήκη (ή το μέγαρο Πηλαβάκη όπως το ξέρουν πολλοί λεμεσιανοί) η οποία δυστυχώς τα τελευταία χρόνια παραμένει κλειστή....

Θυμάμαι όταν ήμουν μικρή με έπαιρνε ο πατέρας μου και περνούσαμε πολλές ώρες εκεί. Έψαχνα τα ράφια, έβρισκα κάθε φορά ένα βιβλίο, το 'παιρνα και περνούσα ευχάριστες ώρες διαβάζοντας το.  Με τα χρόνια φυσικά συνειδητοποίησα ότι ήταν πολύ μικρή η συλλογή βιβλίων που ήταν διαθέσιμη, γιατί σε μια φάση τα είχα διαβάσει όλα και δεν έμενε καινούργιο βιβλίο να μου τραβήξει το ενδιαφέρον.

Το Διοικητήριο πριν διαμορφωθεί κατάλληλα η Πλατεία Γρηγόρη Αυξεντίου μπροστά.. Όπως φαντάζεστε εδώ έμενε ο διοικητής της Κύπρου όταν ήταν αγγλική αποικία. Το κτίριο από μέσα έχει υποστεί δυστυχώς πολλές παρεμβάσεις αφού χρησιμοποιείται από την Επαρχιακή Διοίκηση Λεμεσού, αλλά σε γενικές γραμμές δεν έχει αλλάξει το χρώμα και ο χαρακτήρας του. Είναι ένα όμορφο ψηλοτάβανο κτίριο με μεγάλα και άνετα δωμάτια-γραφεία.


Η οδός Αγίου Ανδρέου που έχει πολλά διατηρητέα κτίρια.



Ο μόλος της Λεμεσού και δύο γλυπτά που βρίσκονται εκεί.



 



Τα γλυπτά έχουν φτιαχτεί από ντόπιους καλλιτέχνες επί της επίχωσης ή μόλου της Λεμεσού. Εκεί πάνε όλοι οι κάτοικοι της πόλης για περπάτημα, βόλτα, παγωτό, σίταρο..  Περπατώντας παράλληλα με τη θάλασσα ειδικά τέτοια εποχή βλέπεις τον εντυπωσιακό χορό των μανιασμένων κυμάτων που σκάνε στα βράχια.


Αυτή είναι μια άποψη του λιμανιού με τους γλάρους από το μπλογκ Λεμέσια Πιρόγα όπου μπορείτε να βρείτε αν ενδιαφέρεστε πολλές κι αναλυτικές πληροφορίες για τη Λεμεσό.
Τέλος ηλιοβασιλέμα στο Σάντα Μπάρμπαρα.



6 σχόλια:

  1. Είναι υπέροχη!
    Θα ήθελα κάποια στιγμή να φτάσω ως εκεί και να θαυμάσω από κοντά τις ομορφιές της!

    Σ ευχαριστώ για το ταξίδι το είχα ανάγκη :))

    ΦΙλί

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Πανέμορφα! Και είσαι και δίπλα στη θάλασσα! ;)
    Κρίμα που έχουν αναξιοποίητο το κτίριο της Δημοτικής Βιβλιοθήκης... τρελλαίνομαι γι' αυτά τα παλιά κτίρια!
    Και τα γλυπτά στην παραλία τα βρίσκω πολύ καλόγουστα. :)

    Καλημέρα Daisy!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Σταλαγματιά μου χαίρομαι που σου άρεσε. Εύχομαι να 'ρθεις και να τα πούμε από κοντά σύντομα!
    Φιλί γλυκό

    the BluElephant καλωσόρισες!

    Lilith ναι αυτό το δίπλα στη θάλασσα δεν το αλλάζω με τίποτα. Όσο για το κτίριο της Βιβλιοθήκης υποτίθεται ότι κάποια στιγμή θα του κάνουν αντισεισμική αναβάθμιση και θα το ανοίξουν αλλά αυτή η ιστορία μετρά ήδη τουλάχιστον 5ετία.
    Τα γλυπτά είναι όμορφα και δένουν με το περιβάλλον αρμονικά. Νομίζω κι εγώ ότι είναι πετυχημένη η επιλογή τους.
    Καλή σου μέρα Λιλιθάκι ;)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. ναι, είναι όμορφη η πόλη μας. Ειδικά τα τελευταία χρόνια με την ανάπλαση του παραλιακού. τα νέα σχέδια για το παλιό λιμάνι θα την κάνουν ακόμα πιο όμορφη! να γινόταν μόνο ένα έλεος με εκείνες τες πολυκατοικίες... μερικές με ένα απλό βάψιμο έγιναν τέλειες!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Xαίρομαι πολύ ουφ μου που γίνεται όλο και καλύτερη. Πραγματικά τα τελευταία χρόνια υπήρξε οφθαλμοφανής βελτίωση. Όλα όσα έγιναν έχουν γούστο κι είναι και λειτουργικά ως επί τω πλείστω.

    Όσο για τις πολυκατοικίες όντως κάποιες βελτιώνονται κάπως με το βάψιμο αλλά κάποιες άλλες θα γίνονταν τέλειες αν... κατεδαφίζονταν :)

    Πρέπει να ομολογήσω ότι χαίρομαι που κάποια απαίσια, ακαλαίσθητα κτίρια συνάντησαν τις μπουλντόζες γιατί μέχρι τώρα ποτέ τίποτα δεν έπεφτε κάτω όσο παλίο κι άσχημο ήταν. Και φυσικά δε μιλώ για τα παλιά όμορφα κτίρια αλλά για τα κτίρια που ήταν κοινώς εκτρώματα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Πες κάτι, ή μάλλον γράψε αυτό που σκέφτεσαι! :)

Mi manchi

Μου λείπεις τόσο πολύ, τόσο απερίγραπτα, αφάνταστα, αδιάκοπα, ασταμάτητα, που δεν υπάρχουν λόγια να περιγράψουν πόσο.  Κι όσο κι αν κρατιέμα...