Scripta manent verba volant

Έχω ώρα και διάθεση σήμερα να παίξω με τις λέξεις. Να βρω τι κρύβουν πίσω απ'τη μαγεία τους. Πότε μια απλή λεξούλα, ειπωμένη με το κατάλληλο ύφος μπορεί να πληγώσει, να ματώσει τον άλλο. Πότε μια απλή λεξούλα μπορεί να γιατρέψει, να γίνει βάλσαμο στη ψυχή του. Πως τα λόγια έχουν δύναμη που δε φαίνεται, αλλά παρόλα αυτά υφίσταται και δυναστεύει.

Τα λόγια είναι αέρας που πετά και οι πράξεις μένουν και σηματοδοτούν. Υπό κανονικές συνθήκες.. Γιατί στην πραγματικότητα τα λόγια πετούν όταν κρύβουν υποσχέσεις. Όμως όταν διαφυλλάσουν αληθειες, ή εκτοξεύουν πίκρες, μίση, πάθη, λάθη, τότε τα λόγια είναι σπαθιά στο λαιμό, στα χέρια, τα πόδια των θυμάτων τους. Μπορούν να διαλύσουν, να βασανίσουν, να παιδέψουν.

Λόγια που συχνά λέμε χωρίς να σκεφτούμε, λέξεις που ξεστομίζουμε πάνω στην ένταση της στιγμής. Πάνω στο θυμό, στον έρωτα, στα νεύρα, στη χαρά, στον ενθουσιασμό.

Κι αν το καλοσκεφτείς.. τα λόγια είναι ο μοναδικός τρόπος που έχουμε να επικοινωνήσουμε αυτό ακριβώς που αισθανόμαστε, που σκεφτόμαστε, που θέλουμε. Τα λόγια είναι η σκέψη μας, είναι ο προπομπός των πράξεων μας. Η σκέψη χωρίς αυτά βολοδέρνει σε εικόνες αλλά μένει ασυγκρότητη, μόνη, χάνει το νόημα της, την υπάρξη της.

Χωρίς λόγια θα 'μεναν άδειες οι στιγμές και μόνες. Χωρίς λόγια όλα θα ήταν βουβά, ήσυχα, ήρεμα αλλά απελπισμένα. Δε θα μπορούσαν να εκφραστούν, να πουν, να δώσουν νόημα. Τα λόγια πονάνε όταν δεν υποστηρίζονται από πράξεις.. αλλά οι πράξεις δίχως λόγια είναι σαν το φιλί δίχως χάδι, σαν το χαμόγελο δίχως χαρά.

Τα λόγια τα θέλουμε μέσα και γύρω μας. Κι αν είναι ψεύτικα καμιά φορά δεν μπειράζει. Φτάνει που ήταν εκεί όταν τα θέλαμε. Φτάνει που ήταν αληθινά όταν λέγονταν. Φτάνει που γέμισαν τα κενά. Φτάνει που άγγιξαν τις καρδιές, τις ψυχές... έστω για λίγο.. Κάποτε αυτό το λίγο αρκεί.