Γλυκός εθισμός - παιδεμός

Όλοι ξέρουμε ότι υπάρχουν ένα σωρό εθισμοί που μπορούν να μας βασανίσουν. Εθισμός σε ουσίες, στο τσιγάρο, το αλκοολ, τα χάπια, είναι από τους πιο γνωστούς. Υπάρχει όμως άλλος ένας εθισμός που αν και όχι πολύ γνωστός σίγουρα βασανίζει πολλούς από μας: ο εθισμός στην ζάχαρη. 

Η γλυκιά γεύση στη φύση εξυπηρετούσε τους ανθρώπους παλιά ώστε να μπορούν να ξεχωρίζουν τους καρπούς που δεν ήταν δηλητηριώδης και είχαν γλυκιά γεύση από τους άλλους που ήταν δηλητηριώδης και είχαν ξινή συνήθως γεύση. Η ζάχαρη σε αντίθεση με το αλάτι δεν βρίσκεται στη γνωστή της μορφή πουθενά στη φύση κι αυτό γιατί είναι προίόν φτιαγμένο από τον άνθρωπο. Με τα χρόνια και τη βιομηχανοποίηση της παραγωγής έκανε την εμφάνιση της η ζάχαρη όπως τη ξέρουμε σήμερα, η οποία μέχρι τότε υπήρχε μόνο στη φύση, σε ακατάεργαστη μορφή στα ζαχαρότευτλα. 


Τελοσπάντων για να μην τα πολυλογώ η ζάχαρη προκαλεί εθισμό. Προσωπικά δηλώνω εθισμένη στη ζάχαρη και ξέρω ότι ποτέ δε θα γίνω καλά, πάντα θα πάσχω απ'τον εθισμό μου. Και δεν υπάρχουν κι Ανώνυμοι Ζαχαροεξαρτώμενοι να πάω να πω τον πόνο μου...

Από μικρή λάτρευα όλα τα γλυκά και κάθε ευκαιρία να τα γευτώ δεν πήγαινε ποτέ χαμένη. Άνθρωποι που άκουω να δηλώνουν κατά καιρούς ότι δεν τους αρέσουν τα γλυκά τους βλέπω απλά σαν εξωγήινους..

Τόσο εθισμένη είμαι στα γλυκά που σε νεαρή ηλικία (κάπου στα 8-9-10) αποφάσισα να κάνω δίαιτα μόνο με σοκολάτες! Μάλιστα αυτή ήταν η φαεινή ιδέα μου για να μπορώ να τρώω καθημερινά 4 σοκολάτες. Και σας πληροφορώ άντεξα για μια βδομάδα να μην τρώω τίποτα άλλο! Άρα καταλαβαίνετε πόσο παλιά και βαθιά πάει το πρόβλημα μου.

Άμα μου κεράσουν γλυκό; Μην τα ρωτάτε καλύτερα. Δίνουν καλέ ηρωίνη στον πρεζάκια; Όχι! Κερνούν όμως γλυκό στον ζαχαροεξαρτώμενο μια χαρά. Κι αν πεις όχι τον προσβάλλεις κι όλας τον άλλο. Έλα όμως που τις περισσότερες φορές δε θες να πεις όχι.. Κάποια φάση που προσπαθώ να απεξαρτηθώ από τα  γλυκά τα πέρνω από ευγένεια και τα πετάω. Είναι ο μόνος τρόπος που βρήκα να αντεπεξέλθω στον πειρασμό. 

Τελοσπάντων. Τα τελευταία χρόνια ειχα φτάσει στο σημείο να τρώω κάθε μέρα κι από κάτι γλυκό. Κάποιες φορές αυτό ήταν το highlight της μέρας. Όπως π.χ. έρχεται ο αλκοολικός σπίτι απ'τη δουλειά και σκέφτεται να βάλει ένα ποτήρι να πιεί να χαλαρώσει; Ένα τέτοιο πράγμα. Σκεφτόμουν κι εγώ κάθε μέρα τι γλυκό θα έτρωγα και δεν έβλεπα την ώρα να το γευτώ.

Τώρα όμως θέλω εδώ δημόσια με περηφάνια α δηλώσω ότι κατάφερα εδώ και μια  ολάκερη βδομάδα να μη φάω κανένα γλυκό! Αλλά όταν λέω κανένα εννοώ κανένα. Γιατί κι ένα γλυκό με χαμηλά λιπαρά και θερμίδες να φάω δεν έχει σημασία... το κακό θα έχει γίνει και θα ξαναπέσω. Είναι εθισμός του όλα ή τίποτα.. Τουλάχιστον για μένα. Ή κάθε μέρα ζαχαρίτσα ή καθόλου! Προσπαθώ να το πάρω σαν τους αλκοοολικούς κι εγώ λοιπόν: One day at a time! Κάθε μέρα λέω θα το παλέψω και σήμερα.. και σιγά-σιγά πολλαπλασιάζονται οι μέρες!