Καλήν εσπέρα άρχοντες...στο σπίτι μας μην 'ρθειτε..!

Διάβασα σ'ένα μπλογκ για κάλαντα και θυμήθηκα τι γινόταν παλιά αν κάποιος είχε την.. ατυχία να επιλέξει το σπίτι μας για να πει τα κάλαντα. 

Καταρχήν να διευκρινήσω ότι η μάνα μου άνοιγε τις περισσότερες φορές την πόρτα όταν κτυπούσαν για να πουν τα κάλαντα. Όταν έμενα στο πατρικό μου το απέφευγα και από μια ηλικία και μετά, συνήθως κλεινόμουν στο δωμάτιο μου μέχρι να φύγουν τα παιδιά, για ευνόητους λόγους όπως θα καταλάβετε πιο κάτω. 

Μια φορά κάποιος είχε τη φαεινή ιδέα να κτυπήσει το κουδούνι μας τέτοιες μέρες με διαφορετική εκτέλεση των καλαντων από την παραδοσιακή. Όταν τέλειωσε η μάνα μου του είπε "όχι δεν τα είπες σωστά" και στη συνέχεια τον έβαλε, να τα πει με τον 'ορθό' τρόπο, παραδοσιακά. Έλα όμως που δεν ήξερε τον 'ορθό' τρόπο ο καημένος. Άρχισε λοιπόν να τα τραγουδά εκείνη και να τον έβαλε να επαναλαμβάνει μετά από κείνη μέχρι να πει όλα τα κάλαντα σωστά.

Κάποια άλλα Χριστούγεννα ήρθε ένας ψηλός μαντράχαλος. Ήταν ντυμένος αγιοβασίλης με μπαμπάκι για γένι και κρατούσε ένα μαύρο ραδιοκασετόφωνο, απ'αυτά τα τεράστια που υπήρχαν τότε και λειτουργούσαν με μπαταρίες όταν δεν είχε ρεύμα. Ανοίγει την πόρτα η μάνα μου κι αυτομάτως αυτός πατά το κουμπί και ακούμε τα κάλαντα. Κουνά τα χέρια της η μάνα μου και του φωνάζει "Όχιιιιιιιιιιι δε γίνεται να σου δώσω τίποτα με τα ηχογραφημένα κάλαντα, πρέπει να τα πεις". Πατά το κουμπί ο καψερός και κόβεται το κάλαντο στη μέση. "Μα, της λέει, δεν έχω  καλή φωνή.." και την κοιτά με ένα κακόμοιρο ύφος μπας και τον λυπηθεί. Η μάνα μου αμίλικτη επιμένει και τότε ανοίγει το στόμα του και βγαίνει μια γαιδουροφωνάρα, άλλο πράγμα. Ο φτωχός βρισκόταν σε ηλικία που άλλαζε η φωνή του και όπως καταλαβαίνετε πέρα απ'την ευκολία το κασετόφωνο ήταν και ανάγκη για να μην τον βρίζουν αντί να του δίνουν λεφτά οι νοικοκυραίοι στα σπίτια που πήγαινε. Η μάνα μου καθόλου δεν ενοχλήθηκε φυσικά απ'τη φωνή του και τον εξανάγκασε να πει τα κάλαντα. Προσπάθησα να τον σώσω από μια φάση κι έπειτα λέγοντας της ότι αρκετά τα είπε, να του δώσει τα λεφτά και τα κουλουράκια να φεύγει, αλλά άργησε να πειστεί κι αυτός την ακολουθούσε με απελπισία μέχρι το τέλος.

Μια άλλη χρονιά είχαν έρθει κάτι παιδάκια του δημοτικού. Είπαν το πρώτο τετράστιχο απ'τα κάλαντα και περίμεναν να πάρουν χρήματα και κουλουράκια. "Όχι, τους λέει η μάνα μου, δεν τελειώνουν εδώ τα κάλαντα, έχουν κι άλλους στίχους" κι συνεχίζει τα κάλαντα από κει που είχαν αφήσει τα παιδιά προτρέποντας τους να την ακολουθήσουν. Τι να κάνουν κι αυτά τα καημένα ακολούθησαν μισοξεψυχισμένα και με μισή καρδιά, επαναλαμβάνοντας λόγια που δεν ήξεραν ως επί τω πλείστω, μέχρι που ικανοποιήθηκε η μάνα μου ότι άξιζαν να τους δώσει το σελίνι της και τα κουλουράκια και έτσι να μπορέσουν να φύγουν.

Καμιά φορά που τύχαινε να ήταν κοντά ο μπαμπάς μου (που συνήθως στις γιορτές δούλευε) επενέβαινε πριν προλάβει να βγει ο τύραννος των καλάντων η μάνα μου και ό,τι κι αν ξεστόμιζαν τους έδινε λεφτά και κουλουράκια για να γλυτώσουν πριν εμφανιστεί και ζητήσει όλη την παράσταση. Κάποιες φορές προλάβανε και τους γλύτωνε, άλλες δεν ήταν αρκετά γρήγορα τα παιδιά και είχε αρκετή ώρα η μάνα μου, που'χε ακούσει το κουδούνι να κτυπά, να πλύνει και να σκουπίσει τα χέρια της (αφού συνήθως έφτιαχνε μελομακάρουνε ή κουραμπιέδες εκείνες τις ώρες που περνούσαν τα παιδιά να πουν τα κάλαντα) και να σπεύσει στο καθιστικό για να επιβάλει την καλαντο-τάξη και να ακούσει τα κάλαντα 'σωστά'.

Τα κάλαντα ίσως να τα έβλεπε σα μια ευκαιρία να εξασκήσει έστω κι έτσι το επάγγελμα της δασκάλας που ήταν το όνειρο της αλλά δεν κατάφερε να σπουδάσει λόγω οικονομικής στενότητας. Τι της έφταιγαν όμως τα παιδάκια που προσπαθούσαν να πουν σε όσο το δυνατό περισσότερα σπίτια τα κάλαντα;

Φέτος πάντως δεν πάτησε παιδάκι να της πει τα κάλαντα και το'χε παράπονο... Λέτε επιτέλους να κυκλοφόρησε η φήμη της στα νέα παιδιά ή να θυμήθηκαν οι σημερινοί πατεράδες και μανάδες τι τραβούσαν στο σπίτι της για να πάρουν ένα κουλουράκι κι ένα σελίνι και να απέτρεψαν τα παιδιά τους απ'το βάσανο τούτο; Καθόλου απίθανο!