Πέρυσι ξεκίνησα να γράφω ένα ποστ για μια απ'τις χειρότερες, αν όχι τη χειρότερη εμπειρία που είχα μέχρι τώρα. Έγραψα 3-4 παραγράφους και στο 'επίμαχο' σημείο κόλλησα. Από τότε το'χω κοιτάξει πολλές φορές το ποστ. Έχω σκεφτεί να το συνεχίσω, να γράψω κι άλλα, να τελειώσω την ιστορία κι επιτέλους να την αναρτήσω.
Νιώθω ότι αν καταφέρω να τη μοιραστώ από δω θα'χει μειωθεί εντελώς ο αντίκτυπος της για μένα. Όμως κάτι με κρατά και δεν την προχωρώ.. Ίσως τελικά ύστερα από δέκα χρόνια και βάλε να μη θέλω να τη θυμηθώ με αρκετές λεπτομέριες ώστε να την αναρτήσω εδώ.
 |
| photo from raufglasgow.com |
Την είδα που λέτε και σήμερα την μισοτελειωμένη ανάρτηση, αλλά δεν τόλμησα καν να την ξανανοίξω. Είπα να 'ρθω εδώ να σας μιλήσω γι'αυτή μπας και έτσι πείσω τον εαυτό μου ότι μπορώ να την τελειώσω και να την ανεβάσω. Πως δεν είναι τίποτα παραπάνω από κάτι που μου συνέβηκε κάποτε.. Αν το σκεφτώ λογικά έτσι είναι φυσικά. Συναισθηματικά όμως ακόμα αναστατώνομαι όταν θυμάμαι και φυσικά όταν διηγούμαι τα τεκτενόμενα.
Που θα μου πάει όμως; Θα την καρφώσω, θα την καταγράψω κι αργά ή γρήγορα θα τη μοιραστώ μαζί σας.. εξορκίζοντας έτσι το παρελθόν. Γιατί το μπλογκ έχει ψυχοθεραπευτικές ιδιότητες όπως οι πιο πολλοί γνωρίζετε ήδη.
καλημέρα!! :)
ΑπάντησηΔιαγραφήμερικές φορές χρειάζεται περισσότερο κουράγιο να κοιτάξουμε πίσω από το να κοιτάξουμε μπροστα!
αλλά όταν κάνεις επιτέλους το βήμα, όταν τα βγάλεις από μέσα σου και το αντιμετωπίσεις, θα νιώσεις πολύ καλύτερα!
όταν νιωσεις έτοιμη είμαστε εδω να σε ακούσουμε!
Νομίζω θα είναι πιο εύκολο να σβήσεις την παλιά ανάρτηση που έχεις γράψει μέχρι τώρα και να ξεκινήσεις από την αρχή!
φιλιά, δύναμη και καλή σου μέρα!
Ναι ναι συμφωνώ με την προλαλήσασα. Κι εγώ ας πούμε χτες είπα στον Αντώνη ότι είμαι τρελή και συνήλθα. Μετά βέβαια ανησύχησε αυτός. Σου λέει τι κάνω με την τρελή! Εγώ πάντως ανακουφίστηκα. Οπότε πες αυτό που θέλεις και μην φοβάσαι τίποτα, θα σου δώσουμε εμείς κουράγιο (ελπίζω να μην περιμένεις σοβαρή συμβουλή από μένα, αλλά θα βάλω τα δυνατά μου)
ΑπάντησηΔιαγραφήvanilla μου έχεις απόλυτο δίκιο. Θέλει κουράγιο να κοιτάξουμε πίσω. Είμαι σίγουρη ότι θα νιώσω καλύτερα γι'αυτό και θέλω να το μοιραστώ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλημέρα και φιλάκια!
astakouli άστον να ανησυχεί :)
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν περιμένω σοβαρή ή άλλου είδους συμβουλή. Ό,τι έγινε έγινε και πέρασαν πολλά χρόνια για να αλλάξει πια κάτι. Μόνο να μοιραστώ θέλω.
Φιλιάαααα
Στα δύσκολα που λες, κοριτσάκι μου. έπαιρνα ένα στυλό και το τετράδιο μου και έγραφα ότι με πλάκωνε στο στήθος...
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο ξόρκιζα βλέποντας το γραμμένο το συναίσθημα μου...
Ενας τρόπος που άκουσα από μια γυναίκα...
Ετσι λοιπόν έδιωχνα στο βαθμό που μπορούσα το στρες...
Αν ήταν τώρα θα το πληκτρολογούσα έστω και αν δεν έκανα ανάρτηση..
Σε φιλώ
Είναι πολύ δύσκολο γιατί μέσα από τις λέξεις, είναι σαν να το ξαναζείς. Κανονικά θα σου έλεγα: μην πιέζεις τον εαυτό σου. All in good time. Θα το τελειώσεις, αλλά πρέπει να είναι η κατάλληλη στιγμή.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν ξέρω όμως αν δεν πρέπει να ασκήσεις μια ελαφριά (έστω) πίεση. Ξέρεις γιατί το λέω αυτό; Είναι σαν να σου ζητείται να τραβήξεις το κολλημένο τσιρότο μόνη σου. Για να μην πονέσει τόσο πολύ πρέπει να το κάνεις απότομα και γρήγορα. Αν το τραβάς σιγά σιγά και λίγο λίγο, ο πόνος θα πολλαπλασιάζεται.
Η διήγηση δεν είναι εύκολο πράγμα.
Ακόμα και όταν πρόκειται για φανταστικά γεγονότα, η ψυχή ταράζεται. Το παθαίνω, καμιά φορά, στα παραμύθια μου. Και κάνω διακοπή (ακόμα και για μέρες) πριν συνεχίσω.
Φιλιά.
θα το κάνεις όταν το νιώσεις ..
ΑπάντησηΔιαγραφήφιλάκια πολλά
Έχει όντως ψυχοθεραπευτικές ιδιότητες το να γράφεις.. ΊΣΩς το να το γράψεις σε βοηθήσει να το δεις με άλλο μάτι, ίσως και να αποστασιοποιηθείς από αυτό.. Ίσως πάλι σε οδηγήσει σε μια επαναβίωση αυτής της αρνητικής εμπειρίας.. Όπως και να χει πάρε το χρόνο σου και όταν είσαι ετοιμη γράψτην γτ μας έχεις εξάψει την περιέργεια !!! ΄)
ΑπάντησηΔιαγραφήΘα το κάνεις όταν θα είσαι έτοιμη!!!Συμφωνώ με την γιαγιά αντιγόνη , ίσως αν το ολοκληρώσεις ξορκίσεις εν μέρει αυτό που σε βαραίνει! Το αν το δημοσιοποιήσεις είναι αποκλειστικά προσωπικό θέμα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΦιλάκια
Το παθαίνω κι εγώ πολλές φορές :)
ΑπάντησηΔιαγραφήόταν μου συμβαίνει κάτι που δε θέλω να θυμάμαι το καταχωνιάζω στις πιο απόκρυφες γωνίες του μυαλού μου.
Τελικά το καλύτερο είναι να το βγάζω από μέσα μου ;)
αν δε το κάνεις θα το σκέφτεσαι πάντα..
ΑπάντησηΔιαγραφήΑντιγόνη μου τελικά το γράψιμο λειτουργεί ψυχοθεραπευτικά για πολλούς από μας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο δύσκολο για μένα δεν είναι να το αναρτήσω. Αλλά να το γράψω. Μάλλον επειδη γράφοντας το ξαναζωη με λεπτομέριες...
Θα το προσπαθήσω πάντως.
Φιλιά!
Lilith μου μέσα απ'τις λέξεις το ξαναζω σίγουρα. Για να θέλω να το γράψω σημαίνει νομίζω ότι ήρθε η ώρα. Είμαι σιγουρη ότι όταν το τελειώσω θα νιώσω καλύτερα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτό που έγραψες με το τσιρότο μου θύμισε και την αποτρίχωση :))))
Σκέψου όταν το παθαίνεις στα παραμύθια τι γίνεται στις πραγματικές ιστορίες!
Φιλάκια!!!
ΦΟΥΛΗ μου φιλιά και σε σένα και καλή βδομάδα!
ΑπάντησηΔιαγραφήSia μου νομίζω η επαναβίωση θα'ναι το τελευταίο πράγμα που χρειάζεται για να αποστασιοποιηθώ...
ΑπάντησηΔιαγραφήΑφού σας έξαψα την περιέργεια ένας λόγος παραπάνω για να γράψω :)
χρυσάνθη μου όπως έγραψα και στην Αντιγόνη το δύσκολο για μένα είναι η ολοκλήρωση του γραψίματος κι όχι η δημοσίευση.
ΑπάντησηΔιαγραφήΦιλάκια!!
christina μου βλέπω ξέρεις από πρώτο χέρι πως το να το βγάλουμε από μέσα μας το καταχωνιασμένο το ξορκίζει.
ΑπάντησηΔιαγραφήαυτό θέλω κι εγώ να κάνω :)
Dark13Sun θα το κάνω για να μην το σκέφτομαι!
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα ξανα-ανοίξεις την ανάρτηση κι να τα γράψεις όλα, μη φοβάσαι τίποτα αλλά κι να δειλιάζεις, μικρό το κακό, πίστεψέ με.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜου έχεις εξάψει τη φαντασια!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήπεριμενω.........
the elf at bay δεν είναι θέμα φόβου πιστεύω.. πάντως κάτι με κρατά προς το παρόν.
ΑπάντησηΔιαγραφήCoula μου αλήθεια; :)
ΑπάντησηΔιαγραφήΘα το γράψω το ρημάδι το ποστ που θα μου πάει; Στο χέρι του είναι;!