Ξυπνήστε με στο τέλος του Σεπτέμβρη

Σήμερα μας έρχεται (θέλοντας και μη, σιγά μη μας ρωτήσει κιόλας) το φθινόπωρο.. Θα πέσουν σιγά-σιγά τα φύλλα απ'τα δέντρα, θα πέσει κι η θερμοκρασία. Τα παιδιά θα πάνε πίσω στο σχολείο, οι φοιτητές στο πανεπιστήμιο και κάθε κατεργάρης στον πάγκο του (άμα τον βρει τον πάγκο και στο κάτω-κάτω γιατί χρειάζεται να'ναι πάγκος...;)

photo from www.monclovatwp.org

Η απορία μου είναι εμείς οι πιο μεγάλοι που συνήθως δεν έχουμε καμιά τέτοια επιστροφή ή νέο ξεκίνημα το φθινόπωρο γιατί νιώθουμε αυτή τη φθινοπωρινή μελαγχολία; Ξέρω ότι δεν την αισθάνονται όλοι, αλλά εγώ προσωπικά τη νιώθω έντονα. Είναι λες κι είμαι πάλι μαθήτρια και με πιάνει κατάθλιψη που θα αρχίσει το σχολείο (ναι το αγαπούσα τόσο μα τόσο πολύ, όπως καταλαβαίνετε).


Ίσως η φθινοπωρινή μελαγχολία να οφείλεται και στο ότι τέλειωσε ένα ακόμα καλοκαίρι, τέλειωσε η εποχή της ανεμελιάς, των διακοπών και δε θα ξανάρθει για ένα χρόνο. Ίσως να'ναι που έρχονται κρύο και βροχές. Ίσως που έρχονται οι χειρότερες γιορτές (όνομα και μη χωριό) σε λίγους μήνες και αρχίζω ν'αναρωτιέμαι πως θα περάσουν και φέτος. Δεν ξέρω τι φταίει ακριβώς (μάλλον όλα μαζί) αλλά το φθινόπωρο για μένα πάει χέρι-χέρι με τη μελαγχολία.

Η γουρουνέλλα σήμερα έγραψε στο twitter ακριβώς αυτό που αισθάνομαι αυτή την εποχή.

Χθες και προχθές αν δεν κάνω λάθος, έπεσαν βροχές στη Λευκωσία, αλλά βιάστηκαν οι 'ειδικοί' να βγουν να μας πουν πως δεν είναι πρωτοβρόχια. Μα η θερμοκρασία έπεσε, γιατί να μην πούμε τις βροχούλες πρωτοβρόχια κι ας ξανανεβεί στη συνέχεια η θερμοκρασία;

Θυμάμαι όταν ήμουν μικρή, ειδικά πρώτη, δευτέρα τάξη του δημοτικού μόλις έπεφταν τρεις ψιχάλες η δασκάλα ή ο δάσκαλος μας έβαζε έκθεση με θέμα 'Τα πρωτοβρόχια' ανεξαρτήτως του μαθήματος που κάναμε εκείνη την ώρα :))) Μόλις βλέπαμε κι εμείς τις βροχούλες τρέχαμε στα παράθυρα της τάξης και χαιρόμασταν, αλλά μας πείραζε και λίγο που έπρεπε να σκεφτούμε κάτι να γράψουμε για την έκθεση. Ένας δάσκαλος δε βρέθηκε να μας αφήσει να χαρούμε τις πρώτες βροχές! Για να μην γράψω για την πρωτοτυπία που τους χαρακτήριζε όλους γιατί θα γίνω κακιά και δε θέλω. Έτσι κι αλλιώς είναι γλυκιές αυτές οι αναμνήσεις.

Και μια που μου το θύμισαν οι tweeters θα βάλω κι ένα ταιριαστό τραγουδάκι αφιερωμένο στο μήνα με πολύ πάθος! :))

Wake me up when September ends

Summer has come and passed
The innocent can never last
wake me up when September ends

like my father's come to pass
seven years has gone so fast
wake me up when September ends

here comes the rain again
falling from the stars
drenched in my pain again
becoming who we are

as my memory rests
but never forgets what I lost
wake me up when September ends

summer has come and passed
the innocent can never last
wake me up when September ends

ring out the bells again
like we did when spring began
wake me up when September ends

here comes the rain again
falling from the stars
drenched in my pain again
becoming who we are

as my memory rests
but never forgets what I lost
wake me up when September ends

Summer has come and passed
The innocent can never last
wake me up when September ends

like my father's come to pass
twenty years has gone so fast
wake me up when September ends
wake me up when September ends
wake me up when September ends

lyrics from: www.azlyrics.com