Τα παιδικά μου παιγχνίδια...

Η Γλυκό - Κερασο - Ζουζούνα είχε μια φοβερή ιδέα για μπλογκοπαίχνιδο και μου άρεσε τόσο πολύ που αποφάσισα να παίξω. Σύμφωνα με τα δικά της λόγια: "Φωτογραφίστε ότι παλιο παιγνίδι έχετε, ανεβάστε το στο blog και ενημερώστε μας με λινκ!!!! το παλιότερο θα βραβευτεί!!!! " Όποιος θέλει μπορεί να συμμετέχει!

Παλιά παιχνίδια έχω πολλά γιατί η μάνα μου δεν πετάει τίποτα. Έτσι για μένα αυτό το παιχνίδι είναι εύκολο όπως καταλαβαίνετε. Όμως η περιγραφή τους θα βασιστεί στις αναμνήσεις γιατί μετά από τόσα χρόνια τα παιχνίδια δεν είναι σε καλή κατάσταση. Θα γράψω για διάφορα παιχνίδια που είχα κι αγαπούσα, αλλά θα συμμέτεχει στο ζουζουνοδιαγωνισμό μόνο αυτό που θα συνοδεύεται με φωτογραφίες.

Όταν ήμουν μικρή μου έφεραν κάποια Χριστούγεννα μια ψηλή κούκλα. Ήταν πολύ όμορφη, ξανθιά με γαλανά μάτια και ήταν πιο ψηλή από μένα. Την ονόμασα Βιολέτα γιατί είχαμε ένα κορίτσι μ'αυτό το όνομα στη γειτονιά και τη συμπαθούσα κι ίσως της έμοιαζε λίγο, ή τουλάχιστον μου τη θύμιζε. Όπως και να'χει η Βιολέτα φορούσε ένα κίτρινο φόρεμα μέχρι το γόνατο. Μ'αρεσε πολύ να της κάνω διάφορες κομμώσεις, να την κρατάω απ'το χέρι και να περπατούμε μαζί μέσα στο σπίτι. Η Βιολέτα όμως ήταν μεγάλη και μου ήταν δύσκολο να την κουβαλώ. 

Μια μέρα μου έκανε δώρο η νονά της αδελφής μου μια άλλη κούκλα, μικροκαμωμένη, με αλαβάστρινο πρόσωπο, κόκκινα μαλλιά, μπλε μικρά ματάκια και μεγάλα ματοτσίνουρα. Μου την είχε φέρει από τη Ρωσσία και φορούσε αν θυμάμαι καλά ένα κόκκινο φόρεμα καρό με πράσινες και μπλε γραμμές. Την ονόμασα Στέλλα και τη λατρευα. Η Βιολέτα ξεχάστηκε γιατί στην καρδιά μου μπήκε η μικρή, σαν και μένα Στέλλα. Τι χτενίσματα της έκανα, τι παιχνίδια έπαιζα μαζί της, ώρες ατέλειωτες ασχολούμουν να την περιποιούμαι. Μια φορά της είχα κόψει τα μπροστινά μαλλία της φράντζα και επειδή μου έβγαινε στραβή την κόντενα συνέχεια μέχρι που έμειναν πολύ λίγα μαλλιά.... φυσικά βοήθησε το γεγονός ότι το ίδιο είχε κάνει η μάνα μου στα δικά μου φτωχά μαλλιά και ντρεπόμουν να πάω σχολείο μέχρι που μεγάλωσαν λίγο.

Άλλη αγαπημένη κούκλα ήταν η Μπάρμπυ Χαβανέζα. Της χτένιζα τα μακρυά μαλλία της, της τα έκανα μπλεξούδες - είχα μια μανία με τα μαλλιά των κούκλων μου! :)))) Μου είχε δείξει η μάνα μου να μπλεκω και της έφτιαξα ένα κασκολ κίτρινο και η μάνα μου της έμπλεξε μια κοντή φούστα ροζ. Είχε μια όμορφη δική της γκαρνταρόπα. Αυτη την έχω ακόμα στο κουτί και μάλιστα διατηρεί τα χρώματα της αλλά τα μαλλιά της μου φαίνονται πολύ πιο κοντά... αν και δεν αποκλείω να της τα είχα κόψει σε κάποια φάση! 

Οσο κι αν αγαπούσα τις κουκλες μου όμως τα αγαπημένα μου παιχνίδια ήταν τα αυτοκινητάκια. Τότε που δεν υπήρχαν τζάμπο και περίπτερα γεμάτα με παιχνίδια τα αυτοκινητάκια της matchbox τα πουλούσαν στα φαρμακεία. Θυμάμαι ότι όποτε πήγαιναν οι γονείς μου στο φαρμακείο ήθελα να πάω κι εγώ για να μου πάρουν αυτοκινητάκι. Φυσικά δεν μου έπαιρναν κάθε φορά, αλλά αυτά που μου έπαιρναν τα λάτρευα και τα έχω στο σπίτι μου στολισμένα. 

Θυμάμαι ότι έπαιζα ώρες πολλά μαζί τους, φανταζόμουν ότι είχε μια οικογένεια μέσα που πήγαινε εκδρομή, βόλτα. Σκεφτόμουν που καθόντουσαν οι γονείς, τα παιδιά, η γιαγιά, ο παππούς. Μ'αρεσε να κοιτώ από κοντά το τέλεια σχεδιασμένο εσωτερικό τους που είχε και τιμόνι και άνετα καθίσματα μπρος και πίσω. 

Σε ένα αυτοκινητάκι φούξια είχα χαράξει και τα αρχικά μου μπας και μου το πάρει κανείς! Αυτό είναι που βλέπετε πιο κάτω. Από κάτω λέει πως είναι μάρκα Ντατσουν έχει κατασκευαστεί το 1976 στην Αγγλία. Εγώ φυσικά θα το απόκτησα 8 με 10 χρόνια αργότερα.