Παρακολουθείτε ή όχι;

Κατά καιρούς με προβλημάτιζει το θέμα των followers ή αναγνωστών. Μπαίνεις σε ένα μπλογκ και βλέπεις ελάχιστους ή κανένα, αλλά βλέπεις σχεδόν 100 σχόλια σε κάθε ανάρτηση. Μπαίνεις σε ένα άλλο μπλογκ και βλέπεις 500+ αλλά ελάχιστα ως καθόλου σχόλια. 

Κι αναρωτιέμαι εγώ τώρα, τι σημαίνει αυτό; Ποιο μπλογκ είναι το πιο διαβαστερό; Γιατί αυτό δεν είναι το ζητούμενο των περισσοτέρων; Άρα τι μπορεί να συμβαίνει εδώ; 


Εγώ καταλαβαίνω ότι όλοι όσοι γράφονται σαν αναγνώστες ενός μπλογκ γράφονται για κάποιο συγκεκριμένο λόγο. Μπορεί όμως στην πορεία για δικούς τους λόγους, να μην ξαναεπιστρέφουν ή επιστρέφουν πάρα πολύ αραιά για να διαβάσουν το μπλογκ. Φυσικά μπορεί πολλοί να διαβάζουν σιωπηλά, χωρίς να αφήνουν κάποιο σχόλιο. 

Άλλο είναι το σκεπτικό μου εμένα. Γιατί κάποιο γράφονται αναγνώστες σε ένα μπλογκ κατά εκατοντάδες καμιά φορά αν δεν διαβάζουν τι γράφεται εκεί; Μήπως είναι η χαρισματικότητα του μπλόγκερ; Μήπως ο μπλόγκερ τους εξαναγκάζει με το τρόπο του; Μήπως τους προσελκύει με υποσχέσεις που κάποτε υλοποιεί και κάποτε όχι;

Όλα αυτά με προβληματίζουν γιατί προσωπικά διαβάζω ΟΛΑ τα μπλογκ στα οποία έχω γραφτεί. Δηλαδή τα διαβάζω κάθε φορά που ανανεώνονται. Τώρα το καλοκαίρι για παράδειγμα που έλειπα και εχασα κάποιες αναρτήσεις κάθισα και διάβασα τις περισσότερες για να ’ρθω up to date που λένε. 

Ισως κάποιος να πει "μα που ώρα να τα διαβάζουμε όλα;" Και φυσικά έχει δίκιο. Αν γραφτείς σε 100 ιστολόγια ή και περισσσότερα, δεν υπάρχει περίπτωση να μπορείς να τα διαβάζεις όλα με κάθε νέα ανανέωση. 

Αυτό που βρίσκω λειτουργικό για μένα προσωπικά είναι να διαβάζω όλα όσα είμαι αναγνώστης.

Τώρα ίσως κάποιος να γραφτεί σε ένα μπλογκ σαν αναγνώστης για να δώσει ενίσχυση στον μπλογκερ που το γράφει κι ας μην το διαβάζει ποτέ, κι ας μην κάνει ποτέ του ένα σχόλιο πουθενά αλλού, εκτός απ’το δικό του μπλογκ..

Αυτό που διάβασα σήμερα και με προβλημάτισε, είναι ότι οι followers δημιουργούν ένα αίσθημα κοινότητας στην μπλογκογειτονιά. Αυτό είναι αλήθεια. Όσοι περισσότεροι αναγνώστες υπάρχουν σε ένα μπλογκ, που είναι "γνωστοί" κι από άλλα μπλογκ, τόσο αισθάνεσαι ότι τους "γνωρίζεις", ή τουλάχιστον ότι ξέρεις το μέρος των απόψεων και των εμπειριών τους που επέλεξαν να μοιραστούν με τους αναγνώστες τους. 


Σε κάποιες φάσεις και με συγκεκριμένα άτομα πρόσεξα ότι υπάρχει και μια αίσθηση φιλίας, αλληλεγγύης, αγάπης, αλληλοβοήθειας. Όλα θετικά συναισθήματα που σε κάνουν περισσότερο να νιώθεις μέρος μια παγκόσμιας κοινότητας. 

Αλλά ακόμα και στις περιπτώσεις των μπλογκο-καβγάδων εγώ προσωπικά βλέπω κάτι θετικό: την έκφραση του πάθους των ανθρώπων μέσω ενός θεωρητικά απρόσωπου μέσου. 

Είναι τελικά το Ιντερνετ απρόσωπο αφού γεννά αισθήματα και συμπεριφορές τα ίδια με τα άλλα που νιώθουμε καθημερινά στη ζωή μας;

ΥΓ. αυτό το ποστ ανεβαίνει στις 9/9/2009 στις 9:09 π.μ. :)