Εγώ, ο εαυτός μου και το μπλογκιν’

Το Σεπτέβρη του 2006 βρέθηκα άνεργη. Έτυχε τότε και διάβασα θυμάμαι σ’ ένα άρθρο στο Φιλελεύθερο για τα μπλογκς. Όπως κάνω πάντα, πήγα κι έψαξα το θέμα στο google. Βρήκα τον blogger και το Νοέμβριο εκείνης της χρονιάς, έφτιαξα τον παρόντα λογαριασμό, χωρίς καμία ιδέα για το τι θα έγραφα, αν θα έγραφα ή οτιδήποτε.
Προσπαθούσα θυμάμαι να βρω άλλα ελληνικά μπλογκς, ή έστω μπλογκς που να με ενδιέφερε η θεματολογία τους, αλλά με αυτό το κουμπάκι στο reader που λέει next blog δεν είχα και πολύ τύχη. Έτσι προσπάθησα από κει που λέει blogs of note και βρήκα κάτι μπλογς - αμερικάνικα ως επι τω πλείστω - κι άρχισα να τα διαβάζω.

Ακόμα δεν είχα ιδέα τι θα έγραφα, αν θα έγραφα ή απλά θα κοιτούσα κτλ. Ένιωθα πολύ διστακτική να γράψω τις σκέψεις μου ή να κάνω οτιδήποτε άλλο.

Μετά από κάμποσο καιρό (σχεδόν δυο χρόνια μετά κι αφού είχα ξεχάσει και παρατήσει το λογαριασμό μου) έφτιαξα ένα μπλογκ το χάος και το χρησιμοποιούσα σαν ημερολόγιο. Έγραφα δηλαδή ότι μου κατέβαινε και ήθελα να θυμάμαι ή να ξεφορτώσω κάπου.

Μια μέρα από καθαρή τύχη, βρήκα ένα προφίλ έλληνα μπλογκερ ο οποίος είχε πολλά ελληνικά μπλογκ στη στήλη που φαίνεται τι παρακολουθεί ο καθένας. Άρχισα να χρησιμοποιώ το προφίλ του σαν οδηγό και πατώντας στα λινκ άλλων ελλήνων μπλογκερ μπήκα στην ελληνική μπλογκογειτονιά.

Κάπου εκεί έφτιαξα άλλο ένα μπλογκ, το υφιστάμενο. Το πρώτο μου ποστ ήταν στίχοι από ένα αγαπημένο τραγούδι των R.E.M. Ξαφνικά την επόμενη μέρα εμφανίζεται ένας αναγνώστης! Τρελάθηκα! Δεν το περίμενα κι ένιωσα, για κάποιο λόγο μια μεγάλη υποχρέωση απέναντι του να γράψω κάτι, αφού μπήκε στον κόπο να γραφτεί στο μπλογκ μου. Ο ιστορικός για μένα πρώτος αναγνώστης μου ήταν ο Theo ο Κηπουρός! Κηπουρέ μου άθελα σου με βοήθησες και σ’ευχαριστώ δημόσια!

Αρχικά και για πολλούς μήνες έγραφα σπάνια δικές μου αναρτήσεις. Έκανα το ένα μπλογκ λογοτεχνικό, κάνοντας αναρτήσεις με ποιήματα από αγαπημένους ποιητές. Και σ’ αυτό έκανα αναρτήσεις για ιατρικά θέματα ή θέματα υγείας που με ενδιέφεραν ή μου τραβούσαν τη προσοχή.

Κάπου στον Μάρτιο αν θυμάμαι καλά, είχα πλέον κουραστεί με τη μορφή που είχαν πάρει και τα δύο μπλογκ. Έψαχνα να κάνω αλλαγές τόσο στην εμφάνιση όσο και στο περιεχόμενο. Έτσι γεννήθηκε και η ιδέα για ένα τρίτο μπλογκ το everywhere-nowhere στο οποίο αποφάσισα να γράφω πιο προσωπικά βιώματα, σκέψεις και προβληματισμούς.

Στην πορεία άλλαξα κι αυτό το μπλογκ και σταμάτησα να κάνω αναρτήσεις από άλλες σελίδες για θέματα υγείας. Αντίθετα άρχισα να γράφω ότι με προβληματίζει, με βασανίζει, με χαροποιεί, με εξιτάρει κ.ο.κ.

Τώρα η επόμενη μου σκέψη είναι να κάνω ένα μπλογκ στη wordpress για να δω πως είναι κι εκεί τα πράγματα... Α κι έχω κι ένα μπλογκ κρυφό σε καθαρή μορφή ημερολογίου. Άρα αν φτιάξω κι αυτό στη wordpress θα έχω σύνολο 4+1=5!!!

Μ’όλα αυτά λέω στον εαυτό μου ήταν να μην αρχίσω, να μην πάρω φόρα. Τώρα που άρχισα ποιος με πιάνει! 

Αρχίζω να πιστεύω ότι μάλλον το γράψιμο στο μπλογκ με βοηθά και λειτουργεί σαν ένα είδος ψυχοθεραπείας. Ειδικά από τη στιγμή που προφορικά δεν έχω εφράδεια λόγου, το να γράφω αυτά που με απασχολούν με έχει βοηθήσει αφάνταστα! 

Και το θετικότερο όλων είναι η δική σας συμμετοχή που με κάνει να συνειδητοποιώ πως ζω σε ένα παγκόσμιο χωριό κι έχω γύρω φίλους που κάνουν τον κόπο να με διαβάζουν και να κάνουν σχόλια στα γραπτά μου!

ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΑΠΟ ΚΑΡΔΙΑΣ!

Αυτό που με προβληματίζει τώρα τελευταία είναι μήπως με όλα αυτά τα μπλογκ σκορπίζομαι κι αν θα ήταν καλύτερο να περιορίσω τις σκέψεις μου σε ένα, άντε το πολύ δυο και τα άλλα να τα αφήσω... 

Πάντα προβληματίζομαι πως μπορώ να αλλάξω και να βελτιώσω τη ζωή μου, το χώρο που ζω, το γραφείο μου και γενικά αγαπώ τις αλλαγές και τις αναβαθμίσεις πάρα πολύ. Άρα τα μπλογκ δε θα μπορούσαν να αποτελούν εξαίρεση στο πνεύμα ανανέωσης και βελτίωσης που μ’ αρέσει να υπάρχει παντού γύρω μου.

Όπως και να ’χει το θέμα όσο μπορώ να έχω πρόσβαση σε υπολογιστή και στο διαδίκτυο και έχω τα δυο μου χέρια, τα μάτια, την όραση μου και το μυαλό μου (γιατί τίποτα δεν είναι δεδομένο σ’ αυτή τη ζωή) θα συνεχίσω να μπλογκάρω γιατί γουστάρω! Χαχαχα έκανα και σλόγκαν:

ΓΟΥΣΤΑΡΩ ΝΑ ΜΠΛΟΓΚΑΡΩ!