Twitter Mad!!

Πριν από κάποιους μήνες ο blogger-φίλος ΑΑΤΟΝ με προσκάλεσε στο Twitter. Δεν είχα ιδέα τι είναι αυτό, αλλά είπα να ρίξω μια ματιά να δω τι είναι. Έριξα μια, έριξα και δεύτερη ματιά, δεν πολυκατάλαβα, αλλά είπα να το δοκιμάσω. Έφτιαξα προφίλ και άρχισα να ψάχνω φίλους και γνωστούς. Στην αρχή σκέφτηκα ότι ήταν κάτι σαν το Facebook στην πορεία όμως κατάλαβα ότι δεν έχει καμία σχέση.


Στο Τwitter μπορείς να γράψεις με συντομία (140 χαρακτήρες) τι σκέφτεσαι, τι νιώθεις. Να μιλήσεις με άλλους σε πραγματικό χρόνο ή απλά να καταγράψεις τι κάνεις. Ακόμα μπορεί κανείς να βρει και να γίνει follower στα twitter updates πραγματικών διάσημων, όπου μαθαίνεις τι κάνουν, πως σκέφτονται, τι τους απασχολεί σε καθημερινή βάση. Οι φοβερές του δυνατότητες φάνηκαν φυσικά τώρα με τον πόλεμο του Ιραν αφού αποτελεί τη μοναδική πηγή πληροφοριών για το τι πραγματικά συμβαίνει. 


Φυσικά για τους πολυλογάδες, σαν και μένα ο περιορισμός των 140 χαρακτήρων που συμπεριλαμβάνουν κόμματα, τελείες, κενά μεταξύ των λέξεων, url και οτιδήποτε άλλο, μας δυσκολεύει κάπως. Από την άλλη όμως η έκταση του μηνύματος δεν έχει πραγματική σημασία όσο η μετάδοση του μηνύματος αυτή καθε αυτή. Ειδικά από τη στιγμή που παρέχεται η δυνατότητα για να στείλεις twitter updates και μέσα από το κινητό σου (και από τη στιγμή που όλοι μας πλέον έχουμε ένα κινητό ανά χείρας όπου κι αν πάμε.. ακόμα και στο μπάνιο!) σημαίνει ότι τα twitter updates γίνονται κυριολεκτικά σε πραγματικό χρόνο και καταγράφουν πολλά ενδιαφέροντα, αλλά και λιγότερο ενδιαφέροντα γεγονότα στον κοσμο.



Ένα απόσμασμα στα Τα Νέα από το άρθρο "Twitter, όπλο κατά της λογοκρισίας" αναφέρει:

«Ξέραμε ότι το σημείο-κλειδί στο Τwitter ήταν η αμεσότητα και ότι το σύστημά μας θα φαινόταν χρήσιμο και σε περιπτώσεις όπως αυτή. Δεν μπορούσαμε να φανταστούμε όμως τον πολιτικό χαρακτήρα αυτής της χρήσης», δηλώνει σε συνέντευξή του στην εφημερίδα «La Repubblica» ο Μπιτζ Στόουν, ένας από τους ιδρυτές του Τwitter. Ο Στόουν θεωρεί ότι η ιστοσελίδα του επέκτεινε τα σύνορα του εκδημοκρατισμού της πληροφόρησης και ότι αυτό που συνέβη στο Ιράν είναι μόνο η αρχή. «Η τεχνολογία δεν είναι από μόνη της σημαντική. Σημαντικός είναι ο τρόπος που τη χρησιμοποιούμε, ο λόγος για τον οποίο την έχουμε ανάγκη. Ο κόσμος θέλει να ξέρει αυτό που συμβαίνει, θέλει να μπορεί να διηγηθεί αυτό που βλέπει». Τα Νέα