15/07/2009
Δεν ξέρω τι έχω πάθει απόψε αλλά μου λείπεις πολύ. Ίσως φταίει που μίλησα για σένα. που σου "μίλησα". Θυμήθηκα τα χείλια σου, τα χέρια σου, τα μάτια σου.
Πως γίνεται όλα τα ερωτικά που γράφω να είναι αφιερωμένα με τον ένα ή τον άλλο τρόπο σε σένα; Κι όμως γίνεται..
Είχες κάτι μαγικό που με τραβά ακόμα και τώρα, μετά από τόσα χρόνια σα μαγνήτης. Δε μ'αφήνει να φύγω.
Είχες κάτι μαγικό που με τραβά ακόμα και τώρα, μετά από τόσα χρόνια σα μαγνήτης. Δε μ'αφήνει να φύγω.
Θέλω να λέω το όνομα σου συνέχεια. να επαναλαμβάνω τις σκηνές στο μυαλό, χωρίς φόβο πως θα ξεθωριάσουν σαν φωτογραφίες παλιές. Όσο τις φέρνω στο νου, οι αναμνήσεις που έχω από σένα ανανεώνονται, λάμπουν, φωτίζουν της ψυχής τη πληγή.
Είναι τόσα που θέλουν να ξεστομίσουν τα χείλη. τόσα που θέλω να σου πω. να πιάσω τα δάκτυλα σου. να αγγίξω τα μαλιά σου.
Ξέρω σε έχω εξιδανικεύσει πια.
Στην αρχή προσπάθησα να το αποφύγω. Δεν τα κατάφερα στο τέλος. Ίσως φταίει που πέρασα όμορφα μαζί σου. Που ο πόνος άξιζε για τη χαρά, τις αναμνήσεις.
Νοσταλγώ γι' άλλη μια φορά αυτό που δεν έχω. Αυτό που δεν μπορώ να πιάσω. ν'αγγίξω.
Έτσι σ'ανέβασα σ'ενα ψηλό βάθρο. μέσα μου είσαι ψηλά. Δεν ξέρω αν θα μπορούσες να αναμετρηθείς με το μέσα μου είδωλο και να βγεις νικητής.
Δεν ξέρω..
Δε με νοιάζει..
Δε θα γίνει ποτέ..
Δε θέλω.
Δεν ξέρω..
Δε με νοιάζει..
Δε θα γίνει ποτέ..
Δε θέλω.
Μα σε ψάχνω.. που και που λυγίζω και σ'αναζητώ.. όπως απόψε..
Σε ψάχνω παντού και πουθενά.....!
ΑπάντησηΔιαγραφήΔωροθέα, αυτή είναι μια γλυκιά τιμωρία που επιβάλλουμε στον εαυτό μας!Όλοι νομίζω έχουμε περάσει από αυτό το στάδιο! Βάλε ένα όριο στον εαυτό σου...και μετά....κλείσε τη σελίδα μόνη σου! Μη περιμένεις να το κάνει κάποιος άλλος για σένα!
Σε φιλώ
Νοσταλγία,
ΑπάντησηΔιαγραφήδύσκολη αίσθηση,
και όταν πονάς γίνεται δυσκολότερη,
γίνεται απρόβλεπτη και αιχμηρή.
Εκεί που λες πως ξέχασες,
κάτι απλό, κάτι άσχετο,
στην επαναφέρει,
πιο ορμητική και δακρυσμένη.
Γεια σου, σε καταλαβαίνω.
μερικές αναμνήσεις, όσα χρόνια κι αν περάσουν, δεν ξεθωριάζουν ποτέ. Αυτό είναι καλό κατά την γνώμη μου.. τι θα ήμασταν χωρίς τις μνήμες μας?
ΑπάντησηΔιαγραφή@Η τρελή μερικές φορές βάζω όριο.. κι άλλες οι αναμνήσεις ξυπνούν ξανά και με γεμίζουν νοσταλγία. δεν υπάρχει ένας διακόπτης, να τον πατήσω και να τελειώσουν όλα μέσα μου..
ΑπάντησηΔιαγραφή@AlexMil καλωσόρισες. από όσα λες ναι με καταλαβαίνεις. εκεί που ξεχνάς ξανά κυλάς στα παλιά, καμιά φορά και ερήμην.
@aggelika καλωσόρισες. έτσι είναι, οι δυνατές αναμνήσεις είναι πάντα έντονες. μας φτιάχνουν, μας μορφοποιούν, μας προδιαγράφουν.
περαν της νοσταλγιας, που συμφωνω οτι καλο ειναι να εχει το ορια της (κοντα στο μηδεν δηλαδη, εκτος κι αν ειμαστε ογδοντα χρονων), περα λοιπον απο τη νοσταλγια, το συναισθημα του "θα μπορουσα να σε εχω, σε θελω αλλα ξερω οτι δεν θα σε εχω ποτε" ειναι γλυκο. μερικες φορες ειναι ωραιο να αφηνεις ανικανοποιητη μια επιθυμια ετσι ωστε να επελθει απομυθοποιηση.
ΑπάντησηΔιαγραφήglobalgreek Καλωσόρισες! Οι ανικανοποιήτες επιθυμίες μας προδιαγράφουν νομίζω.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτό φταίει.. που λυγίζουμε και τους αναζητούμε.. κι ύστερα πάμε κι άλλο πίσω.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑλλά είμαστε δυνατές ε;
jacki μου ναι που και που λυγίζουμε αλλά άνθρωποι είμαστε, είναι φυσικό. το θέμα είναι να το πολεμάμε μόνες και να βγαίνουμε νικήτριες.
ΑπάντησηΔιαγραφήμε τα χρόνια έχω συνειδητοποιήσει ότι το μυαλό μου μερικές φορές κολλά σε εμμονές, άνθρωπους που αγάπησα, που ήταν κάποτε εκεί και δεν είναι πια.. μετά μου περνά πια, συνήθισα, έμαθα ότι το εξιδανικευμένο σπάνια είναι το ιδανικό. τα "φαντάσματα" είναι εκεί και τα επισκεπτόμαστε με το μυαλό καμια φορά αλλά η ζωή είναι εδώ.
όπως είπε και ο πορτοκάλογλου "ό,τι δε με σκοτώνει με κάνει πιο δυνατό, ό,τι δε με σκοτώνει με κάνει πιο ζωντανό!"
Διάβαζα...διάβαζα...και νόμιζα πως απλά διάβαζα τις δικές μου σκέψεις!
ΑπάντησηΔιαγραφήΞέρω πόσο πονάει...
ΕΓΩ...σε καταλαβαίνω!
Σε φιλώ
ΥΓ. Ας ερχόσουν για λίγο μοναχά ένα βράδυ... ;)
αχ ναι ναι. ας ερχόσουν για λίγο. αυτό το τραγούδι έχει σφηνωθεί μες το μυαλό μου από τότε που μου το θύμισες. είναι λες κι αποζητά να γράψω κάτι γι'αυτό να το αναγνωρίσω με κάποιο τρόπο. παίζει ένα ασταμάτητο σκοπό από την ώρα που ξύπνησα σήμερα. και τρέχουν κάτι χοντρές στάλες απ'τα μάτια.. προφανώς άγγιξε κάποια κρυμμένη χορδή μέσα μου. κάτι που μένει ανείπωτο αλλά πάλεται και με κυριεύει ώρες-ώρες..
ΑπάντησηΔιαγραφή