tag:blogger.com,1999:blog-8641281062217879407.post3711797878827274170..comments2024-01-04T10:09:54.858+02:00Comments on Life... everywhere...: στον ακροβάτηDaisyCrazyhttp://www.blogger.com/profile/14837147362117832160noreply@blogger.comBlogger10125tag:blogger.com,1999:blog-8641281062217879407.post-43849735512556496282009-08-29T12:48:43.464+03:002009-08-29T12:48:43.464+03:00αχ ναι ναι. ας ερχόσουν για λίγο. αυτό το τραγούδι...αχ ναι ναι. ας ερχόσουν για λίγο. αυτό το τραγούδι έχει σφηνωθεί μες το μυαλό μου από τότε που μου το θύμισες. είναι λες κι αποζητά να γράψω κάτι γι'αυτό να το αναγνωρίσω με κάποιο τρόπο. παίζει ένα ασταμάτητο σκοπό από την ώρα που ξύπνησα σήμερα. και τρέχουν κάτι χοντρές στάλες απ'τα μάτια.. προφανώς άγγιξε κάποια κρυμμένη χορδή μέσα μου. κάτι που μένει ανείπωτο αλλά πάλεται και με κυριεύει ώρες-ώρες..Dorotheahttp://www.blogger.com/profile/14837147362117832160noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-8641281062217879407.post-52345913854410998622009-08-29T12:41:58.548+03:002009-08-29T12:41:58.548+03:00Διάβαζα...διάβαζα...και νόμιζα πως απλά διάβαζα τι...Διάβαζα...διάβαζα...και νόμιζα πως απλά διάβαζα τις δικές μου σκέψεις!<br>Ξέρω πόσο πονάει...<br>ΕΓΩ...σε καταλαβαίνω!<br><br>Σε φιλώ<br><br>ΥΓ. Ας ερχόσουν για λίγο μοναχά ένα βράδυ... ;)Ένδειξη ζωήςhttp://www.blogger.com/profile/04990279900506521834noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-8641281062217879407.post-25861395668736339632009-08-25T11:23:46.763+03:002009-08-25T11:23:46.763+03:00jacki μου ναι που και που λυγίζουμε αλλά άνθρωποι ...jacki μου ναι που και που λυγίζουμε αλλά άνθρωποι είμαστε, είναι φυσικό. το θέμα είναι να το πολεμάμε μόνες και να βγαίνουμε νικήτριες. <br>με τα χρόνια έχω συνειδητοποιήσει ότι το μυαλό μου μερικές φορές κολλά σε εμμονές, άνθρωπους που αγάπησα, που ήταν κάποτε εκεί και δεν είναι πια.. μετά μου περνά πια, συνήθισα, έμαθα ότι το εξιδανικευμένο σπάνια είναι το ιδανικό. τα "φαντάσματα" είναι εκεί και τα επισκεπτόμαστε με το μυαλό καμια φορά αλλά η ζωή είναι εδώ. <br>όπως είπε και ο πορτοκάλογλου "ό,τι δε με σκοτώνει με κάνει πιο δυνατό, ό,τι δε με σκοτώνει με κάνει πιο ζωντανό!"Dorotheahttp://www.blogger.com/profile/14837147362117832160noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-8641281062217879407.post-29542422623691547882009-08-25T10:56:08.966+03:002009-08-25T10:56:08.966+03:00Αυτό φταίει.. που λυγίζουμε και τους αναζητούμε.. ...Αυτό φταίει.. που λυγίζουμε και τους αναζητούμε.. κι ύστερα πάμε κι άλλο πίσω.<br>Αλλά είμαστε δυνατές ε;jackihttp://www.blogger.com/profile/11736667115375548306noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-8641281062217879407.post-34563155850070080992009-08-21T07:08:36.269+03:002009-08-21T07:08:36.269+03:00globalgreek Καλωσόρισες! Οι ανικανοποιήτες επιθυμί...globalgreek Καλωσόρισες! Οι ανικανοποιήτες επιθυμίες μας προδιαγράφουν νομίζω.Dorotheahttp://www.blogger.com/profile/14837147362117832160noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-8641281062217879407.post-58206899637232779862009-08-08T14:35:53.801+03:002009-08-08T14:35:53.801+03:00περαν της νοσταλγιας, που συμφωνω οτι καλο ειναι ν...περαν της νοσταλγιας, που συμφωνω οτι καλο ειναι να εχει το ορια της (κοντα στο μηδεν δηλαδη, εκτος κι αν ειμαστε ογδοντα χρονων), περα λοιπον απο τη νοσταλγια, το συναισθημα του "θα μπορουσα να σε εχω, σε θελω αλλα ξερω οτι δεν θα σε εχω ποτε" ειναι γλυκο. μερικες φορες ειναι ωραιο να αφηνεις ανικανοποιητη μια επιθυμια ετσι ωστε να επελθει απομυθοποιηση.globalgreekhttp://globalgreek.blogspot.com/noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-8641281062217879407.post-80115250483421125532009-08-03T07:11:50.646+03:002009-08-03T07:11:50.646+03:00@Η τρελή μερικές φορές βάζω όριο.. κι άλλες οι ανα...@Η τρελή μερικές φορές βάζω όριο.. κι άλλες οι αναμνήσεις ξυπνούν ξανά και με γεμίζουν νοσταλγία. δεν υπάρχει ένας διακόπτης, να τον πατήσω και να τελειώσουν όλα μέσα μου..<br><br>@AlexMil καλωσόρισες. από όσα λες ναι με καταλαβαίνεις. εκεί που ξεχνάς ξανά κυλάς στα παλιά, καμιά φορά και ερήμην.<br><br>@aggelika καλωσόρισες. έτσι είναι, οι δυνατές αναμνήσεις είναι πάντα έντονες. μας φτιάχνουν, μας μορφοποιούν, μας προδιαγράφουν.Dorotheahttp://www.blogger.com/profile/14837147362117832160noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-8641281062217879407.post-33487655803184365432009-08-03T01:18:35.445+03:002009-08-03T01:18:35.445+03:00μερικές αναμνήσεις, όσα χρόνια κι αν περάσουν, δεν...μερικές αναμνήσεις, όσα χρόνια κι αν περάσουν, δεν ξεθωριάζουν ποτέ. Αυτό είναι καλό κατά την γνώμη μου.. τι θα ήμασταν χωρίς τις μνήμες μας?aggelikahttp://www.blogger.com/profile/07462862013380157538noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-8641281062217879407.post-33532855209594664072009-08-01T13:01:59.879+03:002009-08-01T13:01:59.879+03:00Νοσταλγία, δύσκολη αίσθηση, και όταν πονάς γίνεται...Νοσταλγία, <br>δύσκολη αίσθηση, <br>και όταν πονάς γίνεται δυσκολότερη,<br>γίνεται απρόβλεπτη και αιχμηρή.<br>Εκεί που λες πως ξέχασες,<br>κάτι απλό, κάτι άσχετο,<br>στην επαναφέρει,<br>πιο ορμητική και δακρυσμένη.<br><br>Γεια σου, σε καταλαβαίνω.AlexMilhttp://www.blogger.com/profile/16492527283912685375noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-8641281062217879407.post-56092160805455410892009-08-01T08:37:30.963+03:002009-08-01T08:37:30.963+03:00Σε ψάχνω παντού και πουθενά.....!Δωροθέα, αυτή είν...Σε ψάχνω παντού και πουθενά.....!<br>Δωροθέα, αυτή είναι μια γλυκιά τιμωρία που επιβάλλουμε στον εαυτό μας!Όλοι νομίζω έχουμε περάσει από αυτό το στάδιο! Βάλε ένα όριο στον εαυτό σου...και μετά....κλείσε τη σελίδα μόνη σου! Μη περιμένεις να το κάνει κάποιος άλλος για σένα!<br>Σε φιλώΗ τρελήhttp://www.blogger.com/profile/10202428614053157132noreply@blogger.com