Δεν θυμάμαι ακριβώς πώς ανακάλυψα τη μουσική σου, αλλά σίγουρα δεν ήταν επειδή μου την σύστησες εσύ.
Πάντως και ανεξαρτήτως από το ότι, όχι μόνο δεν επιδιωξες να μου την συστήσεις, αλλά δεν φάνηκε ποτέ να θέλεις να ξέρω ότι φτιάχνεις μουσική, σε πείσμα της πραγματικότητας, το ένστικτο μου την βρήκε.
Κι όταν την βρήκα είδα την άλλη πλευρά. Όχι εκείνη που είχα γνωρίσει που ήταν η πίσω πλευρά του φεγγαριού, αλλά η μπροστινή μεριά, η χαρούμενη, φωτεινή μεριά.
Και η μουσική σου, είναι φως. Είναι μουσική που δίνει μια αισιοδοξία, μια ανάταση, μια μεγάλη χαρά. Ίσως να μην είσαι εσύ η μουσική σου, αλλά δεν παύει να είναι ένα μεγάλο κομμάτι σου.
Ένα κομμάτι που λάμπει κι αξίζει τον κόπο να ασχοληθεί κανείς. Άλλωστε έχεις παρά πολύ ταλέντο και έμπνευση στη μουσική.
Το ξέρεις πόσο την αγάπησα και πόσο πολύ μου έλειψε όταν πια δεν μπορούσα να την ακούσω για λόγους που ξέρω και ίσως υποπτεύεσαι. Δεν μιλήσαμε ποτέ για τα γιατί. Δεν ήθελες να ξέρεις και δεν είχα δικαίωμα να πω οτιδήποτε.
Οπως και να έχει, ίσως να έχεις καταλάβει ότι την αγαπώ κι αν είναι το μόνο που έχει μείνει, δεν σταματώ να την αγαπώ.
Δεν θέλω να πω πολλά, δεν έχει σημασία. Έχεις δικαίωμα να μην θέλεις να την στηρίζω ή να σε στηρίζω. Το έδειξες άλλωστε έμπρακτα. Όμως έχω δικαίωμα να την ακούω όταν και αν δεν πονάει.
Στο είχα πει κάποτε ότι η μουσική σου γιατρεύει. Γι αυτό με πόνεσε τόσο όταν την έχασα και δεν μπορούσα να την ακούσω πια.
Να είσαι καλά να φτιάχνεις μουσική! 🎶
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Πες κάτι, ή μάλλον γράψε αυτό που σκέφτεσαι! :)