Ο γλυκός τρόπος που με παιδεύει

Όλα τα λέει ο τίτλος. Επειδή κι όταν φεύγεις, ακόμα κι όταν αυτό πολύ πονάει, έχει μια ανεξήγητη, αλλά δυνατή γλύκα αυτός ο πόνος.

Ο λόγος που θέλω να φεύγεις, να με αφήνεις όσο κι αν πονάει; Επειδή έτσι νιώθω να είμαι πιο κοντά σου από ότι όταν είμαστε μαζί.

Ξέρω ακούγεται τρελό ή ανάποδο, αλλά είναι αλήθεια. Όταν είμαστε μαζί νιώθω ότι θέλω να έρθω πιο κοντά ότι όσο κοντά κι αν είμαστε δεν είναι αρκετό ότι κάτι λείπει. 

Ενώ όταν δεν είμαστε μαζί κι ανεξάρτητα του πόσο αυτό με πονά, τότε νιώθω ότι είμαι πιο κοντά σου επειδή σε κουβαλάω μέσα μου, επειδή επηρεάζεις κάθε στιγμή, κάθε λεπτό, κάθε σκέψη κάθε δεπτερολεπτο.

Εκείνο το τραγούδι που έστειλες Only when you're gone by Madrugada το λέει ειρωνικά, αλλά πραγματικά είναι ακριβώς αυτό που περιγράφει.

Ποιος άλλος εκτός από εσένα θα μπορούσε με ένα τραγούδι να εντοπίσει ακριβώς το πώς νιώθω και να μου το χαρίσει; ΚΑΝΕΝΑΣ σε ολόκληρο το σύμπαν. Δεν υπάρχει περίπτωση ούτε μια στο δισεκατομμύριο να μπορέσει άλλος άνθρωπος να πετύχει ακριβώς στο κέντρο με μια ματιά, μια κουβέντα, μια επιλογή.

Σκεφτόμουν τις προάλλες με τη λογική και προσπαθούσα να βρω τι είναι αυτό που με έκανε να σε ερωτευτώ τόσο. Αδύνατο να το εντοπίσω. Ο λόγος είναι γιατί ο έρωτας είναι πάνω και εκτός λογικής. 

Δεν παύει όμως να είναι δυνατός και καθοριστικός όσο μόνο το αντίθετο του, ο θάνατος, μπορεί να είναι.

Μην ρωτάς αν με καθορίζεις γιατί είναι δεδομένο. Με ορίζεις και με καθορίζεις και αν ποτέ δεν έρθουμε ξανά κοντά θα σε έχω μέσα μου και θα πονάω σιωπηλά που σε έχασα. 

Ίσως αυτό το κείμενο να είναι άλλος ένας τρόπος να σου πω αντίο. Κι ελπίζω να μην το διαβάσεις ποτέ γιατί σε θέλω κοντά κι όσο σε διώχνω τόσο πιο πολύ σε θέλω και σε αναζητώ.

ΥΓ. Γράφτηκε τέλος Απριλίου όταν έφυγες ξανά κ ανεβαίνει τώρα γιατί αλλιώς θα είναι άλλο ένα που δε θα ανέβει ποτέ κ θέλω τόσο να γράψω κάτι για να ξεχαστώ από όλα τα προβλήματα υγείας κτλ που με παιδεύουν.

Για σένα λοιπόν και αυτό το κείμενο