Πώς.. να σε αφήσω στην χρονιά που φεύγει;

Αυτό που λέει ο τίτλος είναι κάτι που ρωτάω τον εαυτό μου συχνά.

Έχω άλλωστε προσπαθήσει αρκετές φορές να σε αφήσω, χωρίς επιτυχία.

Και ξαφνικά χθες, εντελώς απροσδόκητα ανοίγω το photos google app και βρίσκω όλες τις φωτογραφίες που είχα κάνει delete μετά από δική σου παράκληση.

Επειδή σεβάστηκα το θέλω σου κ είχα σβήσει τα πάντα.

Κάπου όμως είχε κρατήσει εκείνο το αππ αυτά που έσβησα και το ότι τα βρήκα χθες μου έδωσε πρωτόγνωρη χαρά. Όχι γιατί πιστεύω ότι θα γυρίσεις, αλλά γιατί θέλω για πρώτη κι ίσως τελευταία φορά, να κρατήσω ενθύμια από κάτι που τελείωσε.

Ναι το ξέρω ότι τελείωσε. Μην βλέπεις τα λόγια στο τουιτερ και παρασύρεσαι να νομίζεις ότι εθελοτυφλω ή αυτοπαραμυθιαζομαι τόσο ώστε να νομίζω ότι υπάρχει κάτι πια.

Ίσως να μπορούσε να υπάρξει αν επέστρεφες, ζητούσες συγνώμη κ ήθελες με σιγουριά αυτό που κι εγώ ήθελα. Δεν το έκανες ούτε θα το κάνεις ποτέ, γιατί απλά δεν είσαι φτιαγμένος για να αναγνωρίζεις και να παραδέχεσαι λάθη και πάθη. Το γνωρίζω καλά αυτό.

Άρα δεν υπάρχει πια τίποτα, ούτε ελπίδα, ούτε απελπισία, αλλά μια χαρά έμεινε όταν σε σκέφτομαι. Δεν ξέρω γιατί και δεν το ψάχνω ιδιαίτερα, αλλά η σκέψη σου σε δύσκολες στιγμές έχει την ίδια επίδραση πάνω μου όπως όταν κοιτάω τη θάλασσα ή τον ουρανό και μαγευομαι.

Ε λοιπόν ναι αυτό είναι, αυτή τη μαγική επίδραση δεν μπόρεσες να την πάρεις μαζί σου φεύγοντας κι είναι μεθυστική κι απολαυστική και τη θέλω.

Πώς φεύγω από αυτή τη εντελώς προσωπική χαρά που μόνο με σένα αισθάνομαι;

Ιδέα δεν έχω!

Κι ίσως το 2022 να την έχω ακόμα μαζί μου. Δεν είναι άλλωστε κάτι που ποτέ θα σε ενοχλήσει ή θα ζητήσει ή θα πλησιάσει ξανά εσένα.

Είναι σχεδόν σαν τη μουσική σου, η σκέψη της παρουσίας σου. Η μουσική σου, που ακόμα δεν μπορώ να ακούσω όσο κι αν θέλω. Πίστεψε με θέλω πάρα πολύ. Τη θυμάμαι καλά.

Ας σταματήσω εδώ όμως γιατί δεν μπορώ να συνεχίσω άλλο.

Πονάει.

ΥΓ. Το έχω ξαναπεί, ξαναγράψει αλλά το επαναλαμβάνω άλλη μια φορά ότι αφού αυτό θες θα κρατηθώ μακριά. Το τι νιώθω, αν νιώθω, είναι δικό μου θέμα άλλωστε. 🙂

ΥΓ2. Ναι είχες δίκιο, μπορεί να βάζεις ένα emoji στο τέλος οποιουδήποτε μηνύματος χωρίς αυτό να αντικατοπτριζει το πώς αισθάνεσαι ή την έκφραση που πραγματικά έχεις.