Ο έρωτας είναι ένα θέμα που από τη μια το έχω εξαντλήσει στο μπλογκ γιατί έχω γράψει πάρα πολλά ποστ, αλλά από την άλλη είναι ένα ανεξάντλητο θέμα για το πώς με κάνει να αισθάνομαι μέσα μου.
Μην αναρωτιέσαι αν θα γράψω για σένα, δεν χρειάζεται καν αυτή η ερώτηση γιατί η απάντηση δεν μπορεί παρά να είναι θετική. Ο τρόπος που με κάνεις να νιώθω ήταν κι εξακολουθεί να είναι μοναδικός κι ανεπανάληπτος. Δεν έχω ιδέα γιατί ή πώς γίνεται αυτό, αλλά υπάρχει αδιαμφισβητητα κάτι μεταξύ μας ανεξήγητο, μαγικό και δυνατό.
Το πώς νιώθω κάθε φορά που φεύγω δεν μπορώ να το περιγράψω με λόγια.
Όπως το πώς νιώθω όταν φεύγεις εσύ και το έχεις κάνει τόσες φορές που το έχεις αναδείξει σε επιστήμη πια.
Όμως επέστρεψες, όχι όπως ήθελα, όχι όπως φανταζόμουν, όπως απαιτούσα, όπως χρειαζόμουν. Ήρθες όμως πίσω, κρυφά, βασανιστικά, ερωτικά. Όπως μόνο εσύ μπορεί να ξέρεις το πώς. Όπως εσύ ξέρεις το τι με κάνει να νιώθω όλη αυτή η επαφή, η στιγμιαία, η αστραπιαία, η φευγαλέα, η ανεξήγητη, η απροσδόκητη και τόσο δυνατή. Όλα μπορούσες να τα κρύψεις βέβαια, όχι το πώς με κανείς να νιώσω όμως.
Είναι τόσο μοναδικό αυτό που προκαλείς μέσα μου που γεννιέται και πεθαίνει μαζί σου. Χωρίς εσένα απλά δεν υπάρχει τίποτα. Είναι σαν ένα λουλούδι που ανθιζει μια μόνο φορά, ένα βράδυ κάθε χρόνο.
Κι αν κάποτε είχες αμφιβολία για το πώς ένιωσα για σένα αυτή θα έχει πλέον εξαφανιστεί, ο καιρός κι η ένταση θα σε έχουν πείσει όπως δεν μπόρεσαν να κάνουν οι λέξεις. Ό,τι δεν είπαν οι λέξεις το είπε ο καιρός, η σιωπή, το πάθος που όχι όχι μωρέ δεν είναι λάθος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Πες κάτι, ή μάλλον γράψε αυτό που σκέφτεσαι! :)