Τα βιβλία του θα

Αγαπώ πολύ τα βιβλία, όπως θα έχετε ήδη παρατηρήσει όσοι με διαβάζετε, κι όσοι όχι σας το λέω ευθαρσώς. Λατρεύω τα βιβλία. Να τα διαβάζω, να τα ανοίγω, να τα μυρίζομαι, να τα αγγίζω, να χάνομαι στις σελίδες τους. Αγαπώ να τα έχω γύρω μου σε βιβλιοθήκες, δίπλα απ’το κρεβάτι, στην τουαλέτα, στο καθιστικό, στην κουζίνα, στο μπαλκόνι, στον κήπο, παντού. Μ’αρέσουν τα κλασσικά, τα σύγχρονα, τα ελληνικά, τ’αγγλικά. Βασικά για να μην σας κουράζω άλλο, μ’αρέσουν, αγαπώ, λατρεύω τα βιβλία στη φυσική μορφή τους ανεξαρτήτως θέματος.

Όπως είναι φυσικό λοιπόν, διαβάζω ειδήσεις όταν δω ότι αναφέρονται στα βιβλία. Έτσι έπεσα και σ’αυτή την ειδήση στο doctv.gr, Τα βιβλία που δε θα διαβάσουμε ποτέ και μπήκα να δω τι εννούσε αυτός ο τίτλος. Φαντάστηκα θα έλεγε για το λίγο χρόνο και για τα τόσα πολλά βιβλιά που έχουν κυκλοφορήσει και κυκλοφορούν συνέχεια..

Αλλά όχι. Σκέφτηκε λέει μια έξυπνη Σκοτζέζα να διαλέξει συγγραφείς που θα γράψουν λέει βιβλία που θα διαβάσουν αναγνώστες σε 100 χρόνια. Δηλαδή είτε καλά είτε μπούρδες δε θα ’χουμε την ατυχία ή τύχη να τα διαβάσουμε σύντομα ή στη ζωή μας εμείς ή τα παιδιά μας.

Διαβάζοντας αυτή την είδηση θύμωσα. Δεν θα μπορούσα να φανταστώ χειρότερο, πιο ηλίθιο τρόπο να συμπεριφερθεί κάποιος απέναντι στο έργο των συγγραφέων, αλλά και στους αναγνώστες. Γιατί κυρία εικαστικέ να δημιουργηθούν έργα για το μέλλον; Τι θα πάθει κανείς αν διαβάσει τα έργα σήμερα και αν είναι σημαντικά και καλά να τα διαβάσουν και στο μέλλον;

Όλα γίνονται νομίζω για την υστεροφημία μερικών και για να ακουστεί το όνομα τους και στερούνται ουσίας, νοήματος και αξίας στο τέλος.

Έτσι μου’ρχεται να μπω στη διαδικασία να πάω, να οργανώσω μια ληστεία και να κλέψω όλα τα "φυλακισμένα" βιβλία· να τα δώσω σε περαστικούς να τα διαβάσουν. Ακούς εκεί θα τα έχουν σε ασφαλισμένο μέρος, μη προσβάσιμο. Ακούς εκεί!