Φως μου!

Η μητρότητα είναι δύσκολη αλλά και γεμάτη χαρές. Άλλο να στο λένε κι άλλο να το ζεις. Περνώ αρκετές ώρες με το μωράκι μου και υπάρχουν στιγμές που ενώ έχω κάνει ότι μπορώ και ό,τι πρέπει παρόλα αυτά κλαίει και δεν ηρεμεί. Τότε είναι που νιώθω κακιά μάνα, ότι κάτι δεν κάνω καλά για να μην μπορώ να την παρηγορήσω. 

Όταν όμως μου χαμογελά τότε όλα μα όλα πάνε τέλεια! Ένα χαμόγελο χωρίς δοντάκια είναι ότι πιο γλυκό και τρυφερό στον κόσμο. Είμαι πολύ χαρούμενη που'χω αυτό το αγγελούδι στη ζωή μου και ελπίζω να φανώ αντάξια της και να της συμπεριφέρομαι όπως της πρέπει. 

To πιο σημαντικό που θέλω να της δώσω είναι αυτοπεποίηθηση και να'χει αίσθημα ανεξαρτησίας ώστε να ανοίξει τα φτερά της και να πετάξει όταν έρθει η ώρα χωρίς ενοχές ή άλλα τέτοια δεινά που καταδυναστεύουν τα παιδιά.

Τελικά όσοι λένε ότι η αγάπη που αισθάνεσαι για το παίδι σου είναι μοναδική και δεν συγκρίνεται με οτιδήποτε άλλο έχεις αισθανθεί έχουν απόλυτο δίκιο. Ακόμα και η αγάπη που νιώθεις για τους γονείς σου δεν συγκρίνεται με την αγάπη για το παιδάκι σου. Είναι τόσο δυνατή και έντονη που σε κάνει λέαινα στην παραμικρή πιθανότητα να βρεθεί κάτι στο δρόμο του να το απειλήσει.

Το θαυμαστό είναι που ενώ ο κόσμος σου είναι αυτό το μικρό πλασματάκι κι όλα τα άλλα κι οι άλλοι γίνονται μικροί και ασήμαντοι μπροστά του παρόλα αυτά δε νιώθεις περιορισμένη αλλά λες και άνοιξε ο ορίζοντας σου και άνθισε το μέλλον σου. Αποκτάς νέα οπτική, βλέπεις τα πράγματα μέσα απ'τα δικά της μάτια και όλα φαίνονται νέα, λαμπερά και όμορφα.