12 Μαρ 2011

Γκρρρρρρρρρρρρρ

Μερικές φορές πιάνω τον εαυτό μου να θυμώνει με πράγματα μικρής σημασίας,  τα οποία δεν μπορώ να αλλάξω, παραδείγματος χάρη με το οδήγημα μερικών οδηγών που συναντώ. Τέτοιοι οδηγοί βάζουν σε κίνδυνο τόσο τον εαυτό τους όσο κι όλους όσοι έχουν την ατυχία να τους συναντήσουν και συνήθως με βγάζουν απ'τα ρούχα μου. Εκνευρίζομαι τόσο πολύ που λέτε, που αρχίζω και κάνω χειρονομίες, βρίζω, φωνάζω και γενικά γίνομαι άλλος άνθρωπος, βγαίνω εκτός εαυτού και κυριολεκτικά συμπεριφέρομαι πολύ διαφορετικά απ'το κανονικό μου. 

Για όσους με ξέρουν, είμαι άνθρωπος με αντοχές, που δίνει ευκαιρίες, που δε βιάζεται να κρίνει και να κατακρίνει και τα σχετικά. Βάλε με όμως πίσω απ' ένα τιμόνι και γίνομαι ταύρος σε υαλοπωλείο. Τόσο πολύ θυμώνω που θα μπορούσα να παίξω και ξύλο αν τύχαινε με δαύτους τους οδηγούς.


Ο θυμός αυτός που συνδέεται με το οδήγημα καμιά φορά επεκτείνεται κι αλλού. Συνήθως ξυπνά μπροστά στην αδικία, την έλλειψη σεβασμού, την αγένεια, αλλά εκεί είναι συχνά δικαιολογημένος. Τι γίνεται όμως όταν θυμώνω και με μικροπράγματα που δε θα έπρεπε να με ενοχλούν καθόλου; Π.χ. το σκυλί του γείτονα που δεν το έχει εκπαιδεύσει και πάντα κατά ένα παράξενο τρόπο γαυγίζει σε ώρες που πάω να κοιμηθώ. Ή τη γειτόνισσα που καθαρίζει τα χαλιά της για κανένα τρίωρο συνεχόμενο κι ακούω τη ρημάδα την ηλεκτρική σκούπα να βουϊζει ασταμάτητα μες τα αυτιά μου.  Ή τα μηχανάκια με τις χαλασμένες εξαρτήσεις που μου τριβελίζουν το τύμπανο κάθε φορά που περνούν. 


Να μου πείτε ο θόρυβος όλους μας εκνευρίζει, άλλους πιο πολύ κι άλλους λιγότερο. Εμένα όμως με εκνευρίζει και η πλήρης ησυχία. Δεν μπορώ να μην ακούγεται τίποτα σε φάση 'άκρα του τάφου σιωπή' ανατριχιάζω, νευριάζω και βάζω ωτοασπίδες για να μην ακούω τη σιωπή!  Μιλάμε για μεγάλη στριμάρα το παραδέχομαι! :)

Μετά θυμώνω συχνά με τους γονείς. Έχω π.χ. μια συνάδελφο παραπονιέται συνέχεια για το γιό της που όλο κάνει ακαταστασίες στο σπίτι, πετά τα λερωμένα του ρούχα όπου βρει και γενικά δεν προσέχει καθόλου. Αυτός ο γιος είναι 17 χρονών. Αύριο μεθαύριο θα πάει στρατιώτης, θα πάει να σπουδάσει. Της λέω κι εγώ πολύ φυσικά 'γιατί δεν του αφήνεις τα ρούχα να βάλει αυτός πλυντήριο;' ή 'γιατί δεν το αφήνεις το δωμάτιο του να το συγυρίσει εκείνος;' Η απάντηση της; Ένα χαμόγελο του στυλ δεν ξέρεις τι λες, αν είναι δυνατόν! και μου λέει 'μα ο γιος μου;! να κάνει δουλειά στο σπίτι; θα αστειεύεσαι βεβαίως!' Αν δεν τον μάθει όμως αυτή ποιος θα τον μάθει να φροντίζει τον εαυτό του;! Νευριάζεις ή δε νευριάζεις με τα μυαλά που κουβαλούν μερικές;


Ήταν και τα computer παλιά πηγή μεγάλου εκνευρισμού σε σημείο αηδίας. Θυμάστε πόσο αργούσαν ν'ανοίξουν, να μπουν στο ιντερνετ και γενικά πόσο αργά ήταν σαν σαλιγκάρια;  Άσε που κατέβαζα κι ιούς άρα σέρνονται ακόμα παραπάνω. Ε ρε τι κλωτσιές και μπουνιές τους έδινα;! Άλλο πράμα. Έβγαζα όλο μου το άχτι. Δυστυχώς ή ευτυχώς τον τελευταίο καιρό έχουν βελτιωθεί πολύ και δε με εκνευρίζουν εκτός κι αν πάθουν κάτι πράγμα όχι και τόσο συχνό ευτυχώς. Άρα γλύτωσα από μια καθημερινή πηγή θυμού! ;)

Άλλο πράγμα που με εκνευρίζει συχνά είναι όταν γράφω ποστ και διακόπτουν τον ειρμό της σκέψης μου άτομα της οικογένειας μου ή οι ειδήσεις στην τηλεόραση που λένε όλο τα ίδια και τα ίδια. Πως θα δημιουργήσω τα αριστουργηματικά μου ποστ (γιατί ναι είμαι και μετριόφρων πέρα από νευρική το παραδέχομαι!) όταν με ρωτάτε, μου μιλάτε, με διακόπτετε; Πως θα συγκεντρωθώ να βρω τις λέξεις που σκιαγραφούν τη σκέψη μου, όταν ακούω για του κόσμου τα κακά στα κανάλια; Δε γίνεται σας λέω! Γι'αυτό κι εγώ είμαι ικανή να τσακωθώ για να βρω την απαραίτητη ηρεμία να γράψω. Αυτό ή να απομονωθώ για όση ώρα χρειάζομαι για να ολοκληρώσω το κείμενο μου.

photo by sheknows.com

Κατά τ'άλλα δεν έχω νεύρα. Αλήθεια σας το λέω. Θυμώνω όμως πιο συχνά απ'ότι θα ήθελα κι αυτό με προβληματίζει γιατί δε μ'αρέσει. Απ'τη μια είναι ανθυγιεινό να κρατάς το θυμό μέσα σου και να τον καταπίνεις, αλλά απ'την άλλη δεν είναι υγιεινό να είσαι και συνέχεια μες τα νεύρα! Στόχος και προσπάθεια μου συνεχής είναι να είμαι όσο πιο ήρεμη, γαλήνια, νηφάλια γίνεται. Έλα όμως που δε μ'αφήνουν! Γι'αυτό κι εγώ σκέφτομαι να αγοράσω ένα σάκο του μποξ για να τον κτυπάω και να βγάζω όλα τα νεύρα και τα απωθημένα μου εκεί. Άσε που άκουσα ότι είναι και καλή άσκηση, το τερπόν με τα του ωφελίμου δε λένε; Ή μ'ένα σπάρο δυο τρυγώνια κτλ κτλ. Έτσι και ασκημένη θα είμαι και νεύρα δε θα'χω. Τουλάχιστον αυτά λέει η λογική. Κοίτα όμως και τον Ζαμπίδη τι ήρεμο παιδί φαίνεται. Κάποια πραγματικότητα θα υπάρχει στη θεωρία.

Κλείνω τώρα γιατί έχω επείγουσα δουλειά να πάω να δολοφονήσω την γειτόνισσα με τη χούβερ που μου τριβελίζει το μυαλό εδώ και 3 ώρες! Φτάνει πια κυρά μου τα έλιωσες τα χαλιά! Έλεος πλέον, προσπαθούμε να ηρεμήσουμε! Γκρρρρρρρρρρρρρρ!

18 σχόλια:

  1. Ανώνυμος12/3/11, 10:53 π.μ.

    χαχαχα Πολύς θυμος για τα πάντα!!
    με ξεπερασες χαχαχα

    Λοιπον υπαρχει ενα σιροπάκι που αν το πίνεις για αρχη 3 φορες τη μερα, θα συνελθεις πολυ γρηγορα!!

    λεγεται γραψαρχιδόλ

    αχαχαχαχα

    Η το πολυ πολυ κανε γιογκα με ρουβα να ακουγεται απο πισω! Ετσι θα ηρεμησεις μετα μουσικης!

    φιλια

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Το γραψαρχιδόλ που λέει η Coula στο συνιστώ κι' εγώ ανεπιφύλακτα!
    Γιατί, νομίζω ότι ενοχλείσαι από πολλά πράγματα και ΟΧΙ για το καλό σου.
    Καταλαβαίνω γιατί νευριάζεις, ειδικά με τους ηλίθιους οδηγούς, αλλά μην το αφήνεις να σε επηρεάζει. Να σκέφτεσαι κάτι ευχάριστο και να οδηγείς τη σκέψη σου αλλού.
    Θα γεράσεις γρήγορα. Μην τους αφήνεις να σε επηρεάζουν. :)
    Ξέρω ότι είσαι λιονταράκι και σου είναι δύσκολο να ελέγξεις τα νεύρα σου, αλλά προσπάθησε. :)

    Φιλιά πολλά!!!

    ΥΓ: Αν σε ενοχλεί η τηλεόραση, μπορείς απλά να την κλείσεις. Ή αν παρακολουθεί ο Υδροχόος εκείνη την ώρα, μπορείς να μεταφερθείς σε άλλο δωμάτιο. Δεν μπορεί να γίνεται πάντα το δικό σου! :ΡΡΡ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. παίζει να μην σε πιάνει το πάρα πάνω φάρμακο δες και το σταρχιδιαμολ, είναι κάτι ίδιο αλλά από άλλη εταιρία...
    Έχω απορία,γιατί νομιζω και οι Αγγλοι την ηλεκτροπτική σκούπα την λέτε (χούβερ); και ζιμενς η φιλιπς να είναι χουβερ την λέτε,γιατί;οεο

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. ειμαι σε νιρβανα,δεν θυμωνω με τπτ πλεον!!
    ανασες πολλες και βαθειες κουκλα
    καλο υπολοιπο κυριακης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Coula αλήθεια;! ουαου :)))))
    Αυτό το σιροπάκι με πειράζει στο στομαχι. Κάτι άλλο γιατρέ μου; :Ρ
    Σκέφτομαι τη σκηνή να κάνω γιόγκα=να'μαι κόμπος δεμένος και ξαφνικά ν'ακούσω ρουβά που δε μ'αρέσει και να μην μπορώ να ξεδεθώ να αλλάξω σταθμό. Εκεί να δεις νεύρα! χχιιχιχιχιχιχιχιχιχιχι
    φιλιά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Lilithουλάκι με πειράζει στο στομάχι. Κάποιο άλλο μήπως;
    Προσπαθώ να σκέφτομαι άλλα πράγματα αλλά δεν τα καταφέρνω συχνά δυστυχώς :(
    Παίζει ρόλο το ζώδιο στα νεύρα; Άκου να δεις!
    Φιλακια!

    υγ. έχεις δίκιο δε γίνεται να γινεται πάντα το δικό μου ρε γμτ! γιατίιιιιιιιι; :))))))))))))))))))))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. ΦΟΥΛΗ άντε μπράβο. το πρώτο με πείραζε στο στομάχι. για να δοκιμάσω αυτό που προτείνεις εσύ. κάτι θα ξέρεις παρα πάνω.
    Ίσως ήταν η πρώτη μάρκα που κυκλοφόρησε ηλεκτρική σκούπα; Δεν ξέρω; Εσύ πως τη λες δηλαδή φιλιπς; :)))))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. μπράβο βρε stella μου. αυτή τη νιρβάνα θέλω να φτάσω κι εγώ.
    ανάσες βαθειές και φτάνω νιρβάνα; :)
    καλό υπόλοιπο Κυριακής και σε σένα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Εισαι θεα τελος!! Παλια εκνευριζομουν οσο και ακομα περισσοτερο, τον τελευταιο καιρο δεν νιωθω τπτ.. Ειμαι πολυ σοβαρα ναι!!!

    Ποσο κανει ενας σακος του μποξ? απορια το εχω!

    Μαρουλοφιλακια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Μόλις ανακάλυψα ότι με
    Ευχαριστώ πολύ για τις ευχές σου και την επίσκεψή σου στο blog μου!!!!Λόγω της ασχετοσύνης μου στα ιντερνετικά τυχαία ανακάλυψα το σχόλιό σου,έκανα και τη βόλτα μου στο δικό σου και ήδη έγινα αναγνώστριά σου !!
    Και πάλι σ΄ευχαριστώ!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. αααααα τι ομορφιές είναι αυτές;
    Τέλειο το σκηνικό σου και ταξιδιάρικο :)))
    Αν αρχίσω εγώ να σου αναφέρω τα πράγματα που με κάνουν έξαλλη δεν θα τελειώσει ποτέ η λίστα :)))
    Αν βρεις τον τρόπο να ηρεμήσω please πες τον και σε μένα! :)))

    Φιλια΄πολλά πολλά και να προσέχεις τους άσχετους οδηγούς !

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Marouli αμα είναι να μην εκνευρίζομαι κι εγώ με τίποτα δέχομαι να'μαι σοβαρά σαν εσένα :))
    Για το σάκο του μποξ θα μάθω και θα σου πω. Σοβαρά σκέφτομαι να πάρω ;)
    Φιλάκια

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. χρυσάνθη μου χρυσοχέρα σ'ευχαριστώ! να'σαι καλά!
    φιλιά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Σταλαγματιά μου σ'αρέσουν οι αλλαγές; :)
    Να τα γράψεις κι εσύ γιατί νομίζω βοηθά όταν τα μοιράζεσαι.
    Να ηρεμήσεις εντελώς τον τρόπο δεν τον βρήκα αλλά σίγουρα αν ζούσαμε μακριά απ'τον οποιονδήποτε πολιτισμό ίσως να'μασταν πιο ήρεμοι.. ίσως κι όχι όμως. Ποτέ δε θα μάθουμε!
    Φιλάκια!

    υγ. εγώ προσέχω όσο μπορώ αυτοί όμως είναι δημόσιοι κίνδυνοι!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Ανώνυμος14/3/11, 7:10 μ.μ.

    Το "γραψαρχιδόλ" , καλό είναι αλλά απευθύνεται κυρίως στους άντρες ...
    Για τις γυναίκες συστήνεται το "grapsoothikol" (γραψωοθηκόλ)ή ακόμα καλύτερα το εντελώς νέο και θαυματουργό "apotoenaytimpaineiapotoallovgaineini"(αποτοενααυτιμπαινειαποτοαλλοβγαινειίνη)...
    Άκου με την επιστήμονα...
    Χορηγείται και δωρεάν , από όλα τα Ταμεία , που σέβονται τους ασφαλισμένους τους .
    Φιλάκια Daisy .

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. χαχα, εμένα το απολύτως χειρότερο μου είναι να με ξυπνήσεις πριν της ώρας μου όταν κοιμάμαι. Εκεί τρελαίνομαι!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Σίλια μου σαν γιατρός που'σαι σέβομαι την άποψη σου. Θα το πάρω το γραψωοθηκόλ κι όχι το αποτοενααυτιμπαινειαποτοαλλοβγαινειίνη μη μου πειράξει τα αυτιά! :))))
    Δεν ξέρω αν έπαιξε ρόλο το ποστ αλλά για πρώτη φορά μετά από καιρό ήρθα σπίτι απ'τη δουλειά χωρίς να με νευριάσει κανείς! Απίστευτο κι όμως αληθινό. Άρα κάτι θετικό συνέβηκε έστω και ερήμην μου :)
    Φιλάκια Σίλια μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. φαντάζομαι πόσα ξυπνητήρια θα'χεις σπάσει mahlerάκι! γιατί κι εγώ κάθε πρωί ξυπνώ με δολοφονικές διαθέσεις εναντίον του κινητού που με ξυπνά. ειδικά όταν μου κόβει καλό όνειρο γίνομαι έξω φρενών!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Πες κάτι, ή μάλλον γράψε αυτό που σκέφτεσαι! :)

Mi manchi

Μου λείπεις τόσο πολύ, τόσο απερίγραπτα, αφάνταστα, αδιάκοπα, ασταμάτητα, που δεν υπάρχουν λόγια να περιγράψουν πόσο.  Κι όσο κι αν κρατιέμα...