18 Σεπ 2010

Η βιβλιοσκώληξ

Η σχέση μου με το βιβλίο άρχισε όταν ήμουν παιδί. Διάβαζα ασταμάτητα παραμύθια των αδελφών Άντερσεν, του Αισώπου, παραμύθια με πριγκηποπούλες που για να παντρευτούν το πριγκηπόπουλο έπρεπε να περάσουν από χίλια μύρια βάσανα. Τα εξώφυλλα τους ήταν σκληρά και διακοσμημένα με ροζ λουλουδάκια και την εικόνα μια πριγκήπισσας και του κάστρου της. Η μυρωδιά του χαρτιού με μάγευε, πάντα μόλις έπερνα ένα παραμύθι στα χέρια μου πρώτη μου κίνηση ήταν να το ανοίξω και να χώσω τη μύτη μου μέσα εισπνέοντας με δύναμη για να μαζέψω όλη τη μυρωδιά του.

Ο πατέρας μου αγαπούσε τα ιστορικά βιβλία και πήγαινε συχνά στη δημοτική δανειστική βιβλιοθήκη για να πάρει κάποιο να διαβάσει. Δε θυμάμαι πότε ακριβώς αλλά κάποια στιγμή άρχισε να με παίρνει μαζί του. 


Το κτίριο παλιό, νεοκλασσικό με ψηλοτάβανες αίθουσες ήταν πάντα κάπως κρύο, όση ζέστη κι αν είχε έξω. Τα μεγάλα παράθυρα ανοιχτά κι έμπαιναν μέσα οι ευωδιές απ'τα πολλά, πολύχρωμα λουλούδια του κήπου. Έψαχνε ώρες ο πατέρας μου στα ράφια και στην αρχή τον ακολουθούσα γιατί ντρεπόμουν να ψάξω μόνη μου. Με τον καιρό όμως άρχισα δειλά-δειλά να ψάχνω τα ράφια με τα παιδικά βιβλία. Ανακάλυψα τον Ιούλιο Βερν και μαγεύτηκα με τις ιστορίες του με τέρατα, καπετάνιους-ήρωες, ταξίδια στο διάστημα και το κέντρο της γης. Δεν έμεινε βιβλίο του που να μην ξεκοκκαλήσω και λέω ξεκοκκαλήσω κι όχι απλά διαβάσω γιατί ρουφούσα τις ιστορίες του. Γέμιζαν τη φαντασία μου με νέους, συναρπαστικούς κόσμους. 

Όταν τέλειωσαν τα βιβλία του Βερν άρχισα να διαβάζω Έκτορ Μαλό, το 'Χωρίς οικογένεια' μου άρεσε τόσο πολύ  που το διάβασα εκείνα τα Χριστούγεννα μέσα σε δυο μέρες κι ας με παρακαλούσε η αδελφή μου να το αφήσω για να παίξουμε. Δεν μπορούσα να το αποχωρηστώ, ήθελα να μάθω τι θα γινόταν μετά. Όταν τέλειωσε διάβασα το 'Με οικογένεια' που ήταν καλό αλλά όχι τόσο συγκινητικό. Μετά ανακάλυψα την Πολυάννα και το παιχνίδι της χαράς. Ήταν μια σειρά από πολύ αισιόδοξα βιβλία και με γέμιζαν χαμόγελα. Ύστερα ήρθε μια σειρά βιβλίων που δε θυμάμαι τους τίτλους (τα έχει ακόμα η μάνα μου) που ήταν για ένα κορίτσι που μεγάλωνε εσωτερική σε σχολείο και έκανε όλο ζαβολιές με τις συμμαθήτριες της. Τη ζήλευα κι ήθελα κι εγώ να πάω εσωτερική για να κάνω ζαβολιές και φίλες καρδιακές σαν εκείνη.

Όσο περνούσαν τα χρόνια γινόταν όλο και πιο δύσκολο να βρω νέα βιβλία να διαβάσω γιατί η συλλογή της δημοτικής βιβλιοθήκης ήταν εξαιρετικά μικρή και την είχα τελείωσει. Μου αγόραζαν οι γονείς μου βιβλία, αλλά όχι τόσα όσα μπορούσα να διαβάσω. Άσε που η μάνα μου θύμωνε πως έχανα την ώρα μου και δεν διάβαζα τα μαθήματα μου. Πολλές φορές διάβαζα και κρυφά από κείνη για να μην ακούω μουρμούρα.

Στην Αθήνα όταν πήγα για σπουδές ήταν σαν να μετακόμισα στον παράδεισο απ'τα πολλά βιβλιοπωλεία. Κατέβαινα στη Σόλωνος, στην Ασκληπιού, την Ακαδημίας και εκεί τριγύρω στους παράδρομους και τρελαινόμουν απ'τα πολλά βιβλιοπωλεία. Έμπαινα και έμενα ώρες ατέλειωτες μέσα, να ψαχουλεύω τα βιβλία. Να ψάχνω τι θα διαβάσω μετά. Ποτέ δεν έφυγα από βιβλιοπωλείο με άδεια χέρια. Πάντα με τσάντες γεμάτες και ανυπομονησία στην καρδιά να τρέξω στο σπίτι να διαλέξω τι να πρωτοδιαβάσω. 

Συχνά πήγαινα με φίλες ή συμφοιτήτριες στα βιβλιοπωλεία, αλλά όλες κάποια στιγμή κουράζονταν και βαριόνταν να με περιμένουν να διαλέξω. Τις έστελνα λοιπόν για καφέ στα Εξάρχεια και όταν έβρισκα όλα όσα ήθελα πήγαινα φορτωμένη και έπινα καφέ μαζί τους. Άνοιγα εκεί στην καφετέρια ένα-ένα τα βιβλία που είχα αγοράσει και τα μύριζα, τα άγγιζα, διάβαζα λίγο στην αρχή για να δω με ποιο θα ξεκινούσα. (Πως μου λείπουν αυτές οι στιγμές τώρα που τις θυμάμαι!)

η βιβλιοθήκη μου

Δεν άργησα να γεμίσω την γκαρσονιέρα μου με βιβλία. Αγόρασα μια ραφιέρα απ'την Ερμού και την φόρτωσα με όλα τα βιβλία μου. Άλλες φίλες μου ξόδευαν τα λεφτά τους σε μακιγιάζ και ρούχα. Εγώ τα χάλαγα σε βιβλία και cd. Γιατί αν δεν χωνόμουν σε βιβλιοπωλείο σίγουρα θα πήγαινα στο μετρόπολις ή στο βέρτζιν μεγκαστορ ν'ακουσω νέες κυκλοφορίες, να αγοράσω cd. Ήταν η εποχή πριν την εξάπλωση των υπολογιστών, δεν μπορούσα να κατεβάσω τα τραγούδια που ήθελα ή να τα βρω στο γουτουπ. Όταν τέλειωσα τις σπουδές και θα γυρνούσα πίσω στην Κύπρο έκανα φορτωτική όλα τα βιβλία μου. Δεν άντεχα να αφήσω ούτε ένα πίσω.

Με την επιστροφή εδώ δεν έβρισκα πλέον ελληνικά βιβλία. Η δημοτική βιβλιοθήκη είχε κλείσει για ανακαίνιση (ακόμα είναι κλειστή δυστυχώς). Υπάρχουν κάποια βιβλιοπωλεία, αλλά ωχριούν μπροστά στο μικρότερο βιβλιοπωλείο της Σόλωνος. Φέρνουν μόνο μπεστ-σελλερ. Ανακάλυψα όμως ότι ένα από αυτά τα βιβλιοπωλεία έφερνε μεγάλο αριθμό αγγλικών βιβλίων. Αναγκαστικά στην αρχή πήρα κάποια αγγλικά βιβλία, δυσκολευόμουν άνοιγα συνέχεια λεξικό. Ήμουν έτοιμη να τα παρατήσω. Μετά σκέφτηκα να μην ανοίγω λεξικό στις άγνωστες λέξεις, αλλά να βγάζω νόημα απ'τα συφραζόμενα. Έτσι επέμεινα μέχρι που κάποια στιγμή έγιναν ξεκάθαρα και ευκολονόητα σχεδόν σαν τα ελληνικά. 

Αγάπησα τα αγγγλικά βιβλία γιατί γράφονται πολύ διαφορετικά απ'τα ελληνικά. Έχουν διαφορετικό ρυθμό, λογική, ιστορίες ξένες, αλλά και οικείες. Μέχρι πριν κάποια χρόνια πήγαινα κάθε εβδομάδα και ψαχούλευα τα ράφια για να βρω νέα. Η μεγάλη αλλαγή έγινε όταν βρήκα το άμαζον αρχικά και μετά τα online βιβλιοπωλεία με δωρέαν μεταφορά. Από τότε ψωνίζω από κει το μεγαλύτερο όγκο των βιβλίων μου κι όταν ταξιδέψω Αθήνα επιστρέφω στα παλιά μου λημέρια και στα ελληνικά βιβλία. 

Πλέον πέρα απ'την ραφιέρα που είχα σαν φοιτητρια, έχω άλλες δύο γεμάτες βιβλιοθήκες. Βιβλία ελληνικά, αγγλικά, ποιητικές συλλογές, λογοτεχνικά κι επιστημονικά όλα στριμωγμένα στα ράφια τους. Όσοι με ξέρουν καλά γνωρίζουν ότι όλο και σε κάποιο βιβλίο είναι χωμένη η μύτη μου. Έχω όμως το κουσούρι όταν τελειώσω ένα βιβλίο, όσο κι αν το αγάπησα, ποτέ να μη γυρίζω πίσω να το ξαναγγίξω. Άρα δεν έχει νόημα να γεμίσω όλο το σπίτι με βιβλία και δε θέλω να τα χαρίσω σε ένα μόνο άτομο. Θέλω να τα διαβάσουν πολλοί. Γι'αυτό τα βιβλία μου τα προσέχω και τα διατηρώ σε πολύ καλή κατάσταση γιατί λογαριάζω, αν ποτέ ανοίξει η δημοτική βιβλιοθήκη, να δωρίσω αρκετά απ' αυτά αφού θέλω κι άλλοι να τα διαβάσουν, να περάσουν όμορφες στιγμές μαζί τους. 

η βιβλιοθήκη μου... ξανά

Η αγάπη μου για τα βιβλία με τα χρόνια μεγάλωσε, γιγαντώθηκε, έγινε πάθος. Moυ αρέσει πάντα η στιγμή πριν αρχίσω ένα βιβλίο, πριν χωθώ στον κόσμο του και ζωντανέψουν οι ήρωες μπροστά μου. Αναρωτιέμαι τι μπορεί να κρύβει. Κι  έπειτα εκείνες οι μαγικές πρώτες σελίδες σ'ενα καλό βιβλίο πως με απορροφούν. Σιγά-σιγά με βάζουν σε μια άλλη διάσταση, μια διαφορετική πραγματικότητα. Αυτό είναι το σημείο που αρχίζω να το ρουφώ με ανυπομονησία. Να μην το χορταίνω, να μην μπορώ να το αφήσω. Μαγική για μένα η στιγμή που θα σπάσει για πρώτη φορά η ράχη του βιβλίου και θα μείνει μια βαθιά χαρακιά. Από κείνο το σημείο κι έπειτα νιώθω πως το βιβλίο που κρατώ στα χέρια μου έγινε πια δικό μου.

Κι έπειτα όταν έχω προχωρήσει αρκετά και το βιβλίο είχε γίνει πια αγαπημένο οι ήρωες του, αν είναι καλό, γίνονται φίλοι, άτομα που ανησυχώ και σκέφτομαι ακόμα κι όταν δεν διαβάζω. Μόλις δω πως κόντευει να τελειώσει, αντί να βιάζομαι να ανακαλύψω τι θα γίνει σταματώ, προχωρώ αργά, προσεχτικά ,για να διαρκέσει όσο το δυνατό περισσότερο. Κι ύστερα όταν πια αναπόφευκτα τελειώσει, με κατακλύζει εκείνη η γλυκιά μελαγχολία που έφτασαν στο τέλος τα μυστικά του, που οι ήρωες θα μείνουν εκεί στο ράφι, ξεχασμένοι.

Παλιά όταν τα βιβλία ήταν δανεικά δεν σημείωνα τίποτα μέσα. Μετά όταν πλέον μου τα αγόραζαν άρχισα να υπογραμμίζω ό,τι μου άρεσε, με σκοπό να το βρίσκω εύκολα και γρήγορα όταν θα το ξανάνοιγα. Όμως στην πορεία συνειδητοποίησα ότι αυτό το έκανα σπάνια με τα λογοτεχνικά βιβλία. Έτσι σταμάτησα να υπογραμμίζω. Κάποιες φορές μπορεί να τσακίσω κάποια σελίδα ή να γράψω μια σημείωση στην αρχή ή το τέλος με μολύβι αλλά τ'αφήνω σε γενικές γραμμές απείραχτα. Κι όλο σκέφτομαι κάποια στιγμή να ξαναδιαβάσω ένα παλιό αγαπημένο βιβλίο, αλλά μέχρι τώρα δεν το'χω κάνει.

Τις ποιητικές συλλογές όμως τις έχω γεμίσει σημειώσεις, σκέψεις και αισθήσεις, υπογραμμίσεις. Πολλές σελίδες τσακισμένες στα πιο αγαπημένα ποιήματα. Είναι η σχέση διαφορετική με τα ποιήματα. Δεν έχω σκοπό όσο ζω να τ' αποχωριστώ. Έτσι κι αλλιώς είναι λίγα τα βιβλία με ποιήματα και συχνά επιστρέφω και ξαναδιαβάζω  αυτά που μ' αγγίζουν. Η δύναμη που ασκούν πάνω μου είναι ίδια κάθε φορά, όσος καιρός κι αν περάσει, όσες φορές κι αν τα'χω διαβάσει.

Οι βιογραφίες και οι αυτοβιογραφίες είναι απ'τα πιο αγαπημένα μου είδη. Η πραγματική ζωή κάποιου (γνωστού ή μη δεν έχει σημασία) είναι πολύ πιο ελκυστική συχνά, από ότι μπορεί να'χει γεννήσει η φαντασία. Όσες βιογραφίες διάβασα καμιά δεν με κούρασε. Πάντα ήταν συναρπαστικές, συγκλονιστικές, άκρως ενδιαφέρουσες. Δύσκολο είδος να γράψει κάποιος αφού αν ζουν πολλοί από αυτούς που αναφέρει εύκολα μπορεί να θιχτούν απ΄τη δική του οπτική των γεγονότων.

Τα επιστημονικά βιβλία απ'τον καιρό των σπουδών δεν υπάρχει περίπτωση να τα ξανανοίξω. Μου πρόφεραν ό,τι μπορούσαν τότε και τώρα είναι πια αχρείαστα. Τα περισσότερα συγγράματα των καθηγητών που δίδασκαν τα μαθήματα.

Τέλος τα περισσότερα είναι τα λογοτεχνικά, αυτά που προσφέρουν τη μεγαλύτερη απόδραση απ'την πραγματικότητα. Αυτά που περιέχουν δόσεις αλήθειας άρρητα δεμένης με το μύθο. Αυτά μου κρατούν τον περισσότερο καιρό συντροφιά και έχω δόξα σοι ο Θεός κάμποσα ακόμα να διαβάσω.

33 σχόλια:

  1. Η πορεία μας στον κόσμο των βιβλίων είναι σχεδόν πανομοιότυπη!
    Αίσωπος, αδελφοί Άντερσεν, Χωρίς Οικογένεια, Με οικογένεια, Πολυάννα, Το Κολλέγιο του Σαιντ Κλαιρ της Enid Blyton, Ιούλιος Βερν κτλ κτλ... :)
    Η μόνη μας διαφορά είναι ότι εγώ δεν σημειώνω ΠΟΤΕ τίποτα στις σελίδες των βιβλίων και δεν με πειράζει να ξαναδιαβάσω το ίδιο βιβλίο.
    Η σκέψη που έκανες να τα χαρίσεις κάποτε στη δημόσια βιβλιοθήκη της πόλης σου, είναι αξιέπαινη! Μπράβο σου!

    Φιλιά πολλά!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Σαν να διαβάζω εμένα... Με/χωρίς οικογένεια, Βερν, Πολυάννα (και τα πολυάριθμα βιβλία της), μικρές κυρίες, παπαδιαμάντης...
    Με έκανες και χαμογέλασα!
    Κάπως έτσι ειναι και η δική μου βιβλιοθήκη.
    όταν ξαναβρεθείς Αθήνα δοκίμασε πέρα από την Πολιτεία (που την ξέρεις σίγουρα) και την Πρωτοπορία.
    καλά διαβάσματα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Θα προτωτυπήσω πολύ αν πω κι εγω πως μου μοιάζεις ε;
    Με τη διαφορά οτι ποτέ δεν έχω σημειώσει/ υπογραμμίσει/ τσακίσει βιβλίο.

    Κι εμένα η Αθήνα ήταν ο παράδεισός μου σε σχέση με τα βιβλία, και τώρα που μετακόμισα στη Λεμεσό, δεν βρίσκω ούτε όσα θέλω ούτε αυτά που θέλω.

    Περιμένω πως και πως θα Χριστούγεννα που θα πάω Αθήνα να αγοράσω καινούρια:)
    Φιλάκια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. νομίζω ότι έχουμε την ίδια βιβλιοθήκη... το έπιπλο εννοώ :Ρ

    όσο για το ποστ, είναι ένα πολύ όμορφο αφιέρωμα στο Βιβλίο...

    στις βιογραφίες θα πρόσθετα και την αλληλογραφία, μου αρέσει να διαβάζω γράμματα τα οποία ο αποστολέας τους δεν φανταζόταν ποτέ ότι κάποτε θα τα διάβαζε όλος ο κόσμος... ο αγαπημένος μου ως τώρα είναι ο Τρούμαν Καπότε, τα γράμματα του είναι ξεκαρδιστικά :-)

    στη Λεμεσό άνοιξε το public στο my mall, να μη το ματιάσω, ότι ζήτησα ως τώρα το βρήκα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. αν εξαιρέσουμε την Πολυάννα έχουμε τα ίδια παιδικά αναγνώσματα. Αχ Ιούλιος Βέρν, τι μου θύμησες τώρα :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Lilith μου μπράβο! Ευχαριστώ! Αυτό το βιβλίο εννοούσα αλλά δεν θυμόμουν τον τίτλο :)

    Ελπίζω ν'ανοίξει σύντομα και θα το κάνω. Ήδη τους έστειλα ένα μέηλ αλλά μετά που είδα ότι εξακολουθεί να είναι κλειστή είπα να περιμένω γιατί δνε έχει νόημα να τα χαρίσω για να κάθονται σε κούτες σε κάποιο υπόγειο.

    Φιλιά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. sunnefoula καλά διαβάσματα και σε σένα! Τι όμορφη ευχή!!

    Στην Πρωτοπορία πήγαινα πάντα όταν ήθελα βιβλία, εκεί καθόμουν με τις ώρες και ψαχούλευα :)

    Μάλιστα μια φορά τόλμησα να παραγγείλω κάτι απ'την ιστοσελίδα τους και μου το έστειλαν άμεσα αλλά μετά κατάλαβα ότι δε συμφέρει λόγω των χρεώσεων απ'τα ελτα. Γι'αυτό προτιμώ όταν έρθω ταξιδάκι με το καλό να πηγαίνω μόνη μου και να πέρνω ό,τι θέλω!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Marsy η προσαρμογή εδώ είναι αρκετά δύσκολη. Ευτυχώς που υπάρχουν και τα online βιβλιοπωλεία. Αλλιώς είναι πλήρης η ξηρασία.
    Άσε που δυστυχώς τέλος του χρόνου κλείνει και το πιο ενημερωμένο βιβλιοπωλείο της πόλης. Θα κάνω ειδικό ποστ όμως γι'αυτό γιατί πολύ με στεναχωρεί το γεγονός.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Ουφ! πολύ πιθανόν. Πάντως δεν την έφτιαξα εγώ γιατί δεν τα καταφέρνω με τιποτα! :)))))

    Έχεις δίκιο για την αλληλογραφία και να προσθέσω εγώ και τα ημερολογία. Στο μυαλό έχω τον Κάφκα, με τα ημερολογία του και τα γράμματα στην Ότλα, τη Μίλενα και τον πατέρα.

    Καπότε δεν έχω διαβάσει ποτέ, είδα μόνο το έργο με τη ζωή του. Μου τον προτείνεις;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Όσο για το παμπλικ πολύ χάρηκα που ήρθε. Σίγουρα έχει αρκετά βιβλία και καλές τιμές ως επί τω πλείστω αλλά και πάλι η συλλογή του, τουλάχιστον για τα δικά μου γούστα, είναι περιορισμένη. Άσε που συχνά οι υπάλληλοι δεν ξέρουν τι τους γίνεται αν ζητήσεις ένα βιβλίο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. mahler φοβερός ο Ιούλιος Βερν. Νομίζω ότι μεγάλωσα με τις εικόνες απ΄τις ιστορίες του στο μυαλό μου :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Ανώνυμος20/9/10, 1:24 π.μ.

    Πω πω !... Θαρρώ πως βλέπω τον εαυτό μου μέσα στο ποστ σου (εκτός από την "Πολυάννα" , γιατί είμαι πολύ ... μεγάλη γι αυτήν) .
    Μεσα στο ποστ σου , και μέσα στην ... Δημοτική Βιβλιοθήκη ...
    http://silia.wordpress.com/2009/03/16 (ΜΑΝΟΣ ΧΑΤΖΙΔΑΚΙΣ , Anna Silia)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. καλά, ούτε κι εγώ την συναρμολόγησα μόνη μου, δεν υπήρχε περίπτωση να την φτιάξω :-)))

    ο Τρούμαν Καπότε έγραψε το Πρόγευμα στο Τίφανυς... και τα διηγήματα του είναι πολύ ωραία... τα γούστα όμως είναι υποκειμενικά, δεν ξέρω αν θα σου άρεσε :-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. silia μου το διάβασα το ποστ σου τον Απρίλιο και σου είχα αφήσει και σχόλιο τότε. Πολύ όμορφο κείμενο όπως όλα τα κείμενα σου! Τελικά δεν είναι καθόλου τυχαίο που γράφεις τόσο όμορφα.

    Μαγεία τα βιβλία για πολλούς ευτυχώς. Δεν μπορείς να φανταστείς πόσο χαίρομαι που είμαστε τόσοι πολλοί που αγαπάμε τα βιβλία :)

    Πολλά φιλιά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Ουφ! χαχα είμαστε πιο πολύ των βιβλίων και της θεωρείας παρά της πράξης-συναρμολόγησης :)

    Τα διηγήματα του είναι καταθληπτικά; Όχι πως με πειράζει αλλά θέλω να είμαι προετοιμασμένη. Θα πάρω το breakfast at Tifanny's να δω αν μου αρέσει. Αν ναι θα συνεχίσω με τα υπόλοιπα του!

    Ευχαριστώ πολύ που μου τον πρότεινες ουφάκι μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Μου αρέσουν πάρα πολυ τα βιβλία, νομίζω έχω γράψει κιόλας πόσο, αλλά δυστυχώς, όπως ξέρεις...δεν έχω χρόνο πια...κλαψ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Βίοι παράλληλοι θα έλεγα σχετικά με τα παιδικά βιβλία. Φαίνεται ότι όλες οι παιδικές δανειστικές βιβλιοθηκες είχαν τα ίδια θέματα γιατί με τα βιβλία που αναφέρεις μεγάλωσα. Να συμπληρώσω τις Μικρές Κυρίες της Alcott και τη Μπέτυ Σμίθ (ενα δένδρο μεγαλώνει στο Μπρούκλιν, Μάγκυ ρόουζ).
    Μου αρέσει που οι γονείς σου, σε προωθούσαν πρός τη μαγεία του χαρτιού.
    Ακριβώς το ίδιο με εσένα ήμουνα όντας φοιτήτρια, που με έχανες που με εύρισκες στα βιβλιοπωλεία/δισκοπωλεία. Πρός μεγάλην απελπισία της μαμάς μου που με ήθελε πιο "γυναίκα" να ζώ μέσα στο Χόντο π.χ. να ασχολούμαι με ρούχα.
    Ο Ελευθερουδάκης στην αρχή και η Πρωτοπορία μετά ήταν οι δικοί μου ναοί.
    Κατέληξα να έχω πάνω απο 2.500 βιβλία..και μετά το γάμο μου με έναν βιβλιοφάγο σύζυγο..΄ήρθε το πρόβλημα.. χώρου.
    Ετσι δώσαμε αρκετά βιβλία μας στη δανειστική βιβλιοθήκη του δήμου. Βιβλία που μία φορά τα διαβάζεις..που δεν έχει νόημα να πιάνουν τόπο.

    Ομως ακόμη κι αν δεν ανοίξει η αγαπημένη σου βιβλιοθήκη, υπάρχουν άλλες που με χαρά θα έπαιρναν τα πρώην αγαπημένα βιβλία σου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Γεια σου Daisy,

    έχουμε τα ίδια παιδικά αναγνώσματα και θα μπορούσα να συμπληρώσω και πολλά άλλα που λίγο πολύ διαβάζαμε όλοι μας όταν είμασταν μικρότεροι.

    Πάντως θα κρατήσω αυτό που αναφέρεις για την ξένη λογοτεχνία. Η επαφή μαζί της ανοίγει έναν άλλο κόσμο και ιδιαίτερα αν τη διαβάσουμε στη γλώσσα που γράφτηκε. Μαθαίνουμε τον τρόπο και της λέξεις που χρησιμοποιούν οι άλλοι λαοί για να περιγράψουν τις καθημερινες εικόνες και αυτό είναι ιδιαίτερα ενδιαφέρον.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. Estrella μου εύχομαι σύντομα να βρεις έστω και λίγο χρόνο γιατί τα βιβλία είναι πηγή ζωής και χαράς!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. Μαρίνα μου μα πως μπόρεσα να ξεχάσω τις μικρές κυρίες; Πόσο κλάμα έριξα όταν πέθανε η Μπεθ! Φοβερό βιβλίο. Και ήταν και μετά η συνέχεια του 'Νέες Μητέρες'. Α και οι Τρεις Σωματοφύλακες! Τι μου θύμισες. Πολλά άφησα πίσω τελικά!

    Το ένα δέντρο μεγαλώνει στο Μπρουκλυν το διάβασα όταν ημουν φοιτήτρια και μου άρεσε. Ομως ίσως λόγω ηλικίας δεν άφησε τα βαθιά αποτυπώματα μέσα μου που άφησαν τα άλλα.

    Ο πατέρας μου με έσπρωχνε στο διάβασμα. Η μάνα μου θύμωνε γιατί πιστευε ότι σπαταλούσα το χρόνο μου και δνε διάβαζα τα μαθήματα του σχολείου :)

    Καλά κάνατε και τα δώσατε! Μπράβο σας!
    Κάποια στιγμή θα ανοίξει η βιβλιοθήκη δεν μπορεί. Εδώ στη Λεμεσό δεν υπάρχει άλλη δανειστική βιβλιοθήκη για να τα δωρίσω... Εκτός κι αν άνοιγα εγώ μια :)))))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. NdN αυτό είναι σημαντικό για μένα. Να διαβάσω στη γλώσσα που γράφτηκε κάτι, εκεί που μπορώ. Τα αγγλικά τα κατέχω άρα διαβάζω αγγλικά βιβλία στα αγγλικά. Όσο καλή και να'ναι μια μετάφραση πάντα κάτι χάνεται.

    Βιβλία σε άλλες γλώσσες που δεν τις γνωρίζω τα διαβάζω συνήθως μεταφρασμένα στα ελληνικά.

    Όμως όταν διάβασα το τελευταίο του Κοέλιο στην ελληνική του μετάφραση απογοητεύτηκα και το σκυλομετάνιωσα γιατί ήταν επιεικώς απαράδεκτη. Νομίζω ότι αν διάβαζα την αγγλική θα είχα καλύτερη εικόνα. Η ιστορία ηταν δυνατή αλλά το κείμενο έμπαζε από παντού, κρίμα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. Καλησπερα!
    Περιττο να πω οτι μου μοαιζουμε? Εχω πολλα μα πολλα βιβλια και οταν κατεβαινω Αθηνα χανομαι στους ιδιους δρομους! Γυριζω παντα με τσαντες απο βιβλια! Ακουω παντα ην μαμα μου να λεει οτι πλεον δεν χωραμε(μεταξυ μας ειναι αληθεια)απο τα βιβλια.. Πλεον στο συρταρι με τα εσωρουχα εχω βιβλια και τα εσωρουχα αγνοω χαχαχα!!
    Ξαναδιαβαζω αγαπημενα βιβλια πολλες φορες, σκεφτομαι κατα καιρους τι κανουν οι ηρωες, ποιηση δεν εχω πολυδιαβασει ακομα..
    Καληνυχταααααα!!

    Μαρουλοφιλακια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  23. μεχρι πριν 3 χρονια διαβαζα μανιωδως,μετα δεν ξερω σαν να το βαρεθηκα το σπορ και τα βιβλια που θελω ειναι και ακριβα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  24. Marouli μ'εκανες και γέλασα :)))))
    Μα στο συρτάρι με τα εσώρουχα αθεόφοβο μαρουλάκι βάζεις τα βιβλία; Δίκιο έχει η μαρουλομανούλα :)

    Αχ η αγάπη για τα βιβλια είναι πολύ δυνατή τελικά!

    Φιλάκια

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  25. stella μου τα βιβλία είναι πάντα εκεί αν θελήσεις κάποτε να τα ξαναπιάσεις.

    αυτά που θες δεν μπορείς να τα δανειστείς απ'τη βιβλιοθήκη αφού είναι ακριβά;

    φιλιά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  26. Ανώνυμος22/9/10, 9:28 μ.μ.

    Τελικά όλοι κρύβουμε ένα βιβλιοφάγο μέσα μας!

    Εγώ έχω πει, αν καμια μέρα με χάσετε, να ξερετε πως θα με βρειτε καπου κατω απο τα τοσα βιβλια μου!

    :)

    Η αναρτηση σου μου γεννησε πολλες οικειες σκέψεις!

    Καλησπέρα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  27. Κι εσύ βιβλιοσκώληξ, τι ωραία! Το "ένα δέντρο μεγαλώνει στο Μπρούκλυν" είναι το πρώτο βιβλίο που διάβασα, πολύ συγκινητική ιστορία. Πολυάννα δεν έχω διαβάσει ποτέ. Από τον Capote θα σου πρότεινα και το "in cold blood", πολύ καλό. Περιττό να σου πω ότι το ιδανικό σπίτι για μένα θα είχε ένα τεράστιο δωμάτιο μόνο για τα βιβλία μου (και μια walk in closet βεβαίως βεβαίως :p ) Φιλάκια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  28. Ανώνυμος23/9/10, 4:38 μ.μ.

    Πιθανότατα δεν θα κερδίσω "δάφνες" πρωτότυπου σχόλιου, αλλά διαβάζοντας και εγώ με τη σειρά μου το όμορφο post σου, θα ήθελα να προσθέσω και τον εαυτό μου σε εκείνους τους τυχερούς που αγαπούν και διαβάζουν βιβλία...
    Μου έκανε εντύπωση που μας συνδέει (όπως και τη φίλη μου Lilith) η κοινή μας αγάπη των παιδικών μας χρόνων για τα 2 αριστουργήματα του Ε. Μαλό όπως και ολόκληρη τη σειρά της Πολυάννας...Ο Βερν και ο Κ. Ντίκενς από την άλλη έχουν μια ξεχωριστή θέση στην καρδιά μου...
    Φυσικά αυτή η πολύχρονη σχέση μου με τα βιβλία δεν έχει τερματίσει και χαίρομαι για αυτό...
    Καλώς σε βρήκα Daisy και σε ευχαριστώ για το χώρο που μου παραχώρισες για να σχολίασω! :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  29. διάβασα πολύ λίγα βιβλία ως παιδί, αγάπησα τα βιβλία αφού τελείωσα το σχολείο. Τώρα διαβάζω καθημερινά στο λεοφωρείο, εντάξει δεν είναι και το πιο ιδανικό μέρος για διάβασμα αλλά έχει το γούστο του! Τι διαχρονική μαγεία το βιβλίο, και η μυρωδιά του χαρτιού... Σου εύχομαι η βιβλιοθήκη σου να γίνει τόση που να μη χωράει πια στο σπίτι σου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  30. (Cou) Coula xa ωραία κουβέντα! Έτσι χωμένη στα βιβλία θέλω να'μαι κι εγώ συνέχεια :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  31. Dorothy το όνειρο μου ήταν να'χω ένα δωμάτιο βιβλιοθήκη σαν αυτά που βλέπεις σε κάτι σπίτια-κάστρα ή παλάτια. Να'ναι τα ράφια της βιβλιοθήκης παντού να μη φαίνεται τοίχος, να'ναι παντού μόνο βιβλία :)
    Φιλιά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  32. astrofegia σ'ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια.
    Όσο πιο πολύ διαβάζουμε τόσο περισσότερο τ'αγαπάμε τα βιβλία ε; :)
    Καλώς σε βρήκα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  33. Δεν έχει σημασία πότε τ'αγάπησες φτάνει που τ'αγαπάς τώρα! Στο λεωφορείο δεν μπορώ να διαβάσω γιατί ζαλίζομαι αλλά ζηλεύω αυτούς που μπορούν γιατί περνούν όμορφα το χρόνο τους μέχρι να φτάσουν :)
    Αχ τι όμορφη ευχή! Σ'ευχαριστώ καλή μου ζέκια

    xx

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Πες κάτι, ή μάλλον γράψε αυτό που σκέφτεσαι! :)

Mi manchi

Μου λείπεις τόσο πολύ, τόσο απερίγραπτα, αφάνταστα, αδιάκοπα, ασταμάτητα, που δεν υπάρχουν λόγια να περιγράψουν πόσο.  Κι όσο κι αν κρατιέμα...