16 Σεπ 2010

Ο καλός γιατρός και το φαί

Όταν ήμουν μικρό κοριτσάκι η μαμά μου μ' έπαιρνε σ'ένα παιδίατρο που τον ήξερα μόνο με το επίθετο του. Ήταν απ'τους πιο γνωστούς στη Λεμεσό. Τον θυμάμαι να ζεσταίνει με τις πελώριες χερούκλες του το θερμόμετρο πριν μου το βάλει στο στόμα. Θυμάμαι ακόμα ότι είχε μαύρα σγουρά μαλιά κι ήταν πάρα πολύ ψηλός (αν κι εγώ ήμουν 2-3 χρονών άρα οι περισσότεροι ενήλικες ήταν για μένα γίγαντες!) αλλά έσκυβε κάτω στο ύψος μου όταν τέλειωνε η εξέταση για να μου δώσει ένα μεγάλο κατακόκκινο γλυφειτζούρι. Αυτός ο καλός γιατρός όταν γεννήθηκα είπε της μάνας μου ότι θα γίνω ένα πολύ ψηλό κοριτσάκι γιατί με βάση τις μετρήσεις του είχα μεγάλα πόδια. 

http://www.amazon.com/Big-Red-Lollipop-Rukhsana-Khan/dp/0670062871

Μια μέρα, που ήμουν πια μεγάλη (είχα πάει δηλαδή δημοτικό κι ένιωθα ότι - δεν ήμουν πλέον μικρή πάει και τελείωσε!) είπε η μάνα μου του μπαμπά μου ότι ο καλός παιδίατρος πέθανε. Πως πέθανε ρώτησε εκείνος κι η απάντηση είναι κάτι που ποτέ δεν ξέχασα. "Από το πολύ φαί!" Η ιστορία ήταν ότι ο γιατρός είχε πάει σ' ένα γάμο και καθόταν μαζί με φίλους και συγγενείς έτρωγε, έπινε, μιλούσε, γελούσε. Σε μια φάση έμεινε στον τόπο, όπως λέμε. Η καρδιά του σταμάτησε να κτυπά. Κι αφού είχε φάει αρκετά στο γάμο κι ήταν κάπως στρουμπουλός κυκλοφόρησε αυτή η είδηση από στόμα σε στόμα "πέθανε απ'το πολύ φαί" Εμένα μου έκανε τρομερή εντύπωση, δεν μπορούσα να φανταστώ ότι το φαί θα μπορούσε να σκοτώσει.




Κανένας δεν έκανε λόγο για πιθανά προϋπάρχοντα προβλήματα υγείας. Για κληρονομικότητα ή οποιαδήποτε άλλη λογική εξήγηση, ή αν έκαναν τέτοιου είδους νήξεις εγώ δεν άκουσα. Το μυαλό μου γέμισε από εικόνες του καλού γιατρού που τον σκότωνε το φαί. Δεν μπορούσα να το κατανοήσω και η σκηνή όπως την φαντάστηκα τότε έμεινε στο μυαλό μου ανεξίτηλη και δυνατή όπως όταν πρωτοσχηματίστηκε. 

20 σχόλια:

  1. ...είναι πολλά που λένε οι μεγάλοι και οι μικροί τα αντιλαμβάνονται αλλιώς. σαν εκπαιδευτικός που ασχολήθηκα αρκετά με το μάθημα της επιστήμης έμαθα ότι οι πιο πολλές παρανοήσεις των παιδιών για τα φυσικά φαινόμενα πηγάζουν από τη λανθασμένη χρήση της γλώσσας από τους μεγάλους (πχ κλείσε την πόρτα, θα μπει το κρύο μέσα κλπ). ωραία η ιστορία σου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Τρελομαργαριταρένια,

    Ωραίο να θυμόμαστε...αναμνήσεις... τα εφόδια της ζωή μας....

    Να έχεις μια όμορφη μέρα....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Καλημερα!
    Ωραιος ο γιατρος και θα χαιρεται που τον θυμασαι ειμαι σιγουρη!

    Μαρουλοφιλακια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. δεν μπορεί να χαρεί γιατί απλά δεν υπάρχει :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. πως ερμηνεύουν καμιά φορά οι μεγάλοι τα γεγονότα,και πως καθονται σε ένα παιδικό μυαλουδάκι αυτές οι κουβέντες.....
    καλό μεσημέρι....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Πολλές φορές τα λόγια των μεγάλων μοιάζουν τόσο περίεργα στα παιδια΄.
    Θυμάμαι πως πολλες εκφράσεις που άκουγα από τους γονείς μου τις έπαιρνα με την κυριολεκτική τους έννοια και τρόμαζα, όπως μία μέρα που άκουσα από τον πατέρα μου την γνωστή πια έκφραση που έλεγε όταν κάποιος πέθαινε πως "ξέχασε να πάρει ανάσα" και με έπιανε ο πανικός πως μια μέρα θα ξεχάσω κι εγώ :)))))

    Το συμπέρασμα είναι ένα, να προσέχουμε τι λέμε μπροστά στα παιδιά :))

    Φιλιάααααααααααα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Ε, καλά! Οι γονείς και ειδικά οι παλαιότεροι, δεν είχαν και ιδιαίτερο τακτ όταν μιλούσαν μπροστά στα παιδιά.
    Και επίσης, ο λαός νομίζει ότι τα ξέρει όλα.
    Τι να τον κάνεις τον ιατροδικαστή;
    Αφοί αυτοί είπαν ότι ο παιδίατρος έσκασε από το πολύ φαγητό, έτσι πρέπει να έγινε!
    Πάντως, το μόνο καλό από την όλη ιστορία, φαντάζομαι ότι θα ήταν το γεγονός ότι αφού τρόμαξες τόσο δεν θα έτρωγες ποτέ μέχρι σκασμού! :)))
    Όμορφο ποστ!

    Φιλιά πολλά!!!

    ΥΓ: Το backround στο theme σου θα σταθεροποιηθεί any time soon? :)))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Νυχτερινός Ποδηλάτης μερικές αναμνήσεςι από την παιδική ηλικία έχουν μείνει έντονα χαραγμένες στη μνήμη μου κι αυτή είναι σίγουρα μια :)

    Έχεις δίκιο για τις παρανοήσεις. Ίσως να συμβαίνουν γιατί τα παιδιά δεν καταλαβαίνουν τις μεταφορές αλλά βλέπουν τα πράγματα και τα λόγια στην κυριολεξία τους. Πάντως εμένα όταν ήμουν παιδί τα λόγια των μεγάλων μου γεννούσαν εικόνες.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Νερένια μ'αρέσει που συλλέγω εδώ και μοιράζομαι τις αναμνήσεις μου μαζί σας :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Marouli μου λες από κει που βρίσκεται να ξέρει πως τον θυμάμαι και να χαμογελά; Ωραία σκέψη. Σ'ευχαριστώ :)

    Φιλάκια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. ΦΟΥΛΗ έλα ντε, παράξενος τρόπος ήταν αυτός σίγουρα :)))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Σταλαγματιά μου αυτό λέω κι εγώ. Τα παιδιά σκέφτονται αυτό που λέμε οι μεγάλοι κυριολεκτικά ανεξαρτητως αν εκεινοι το εννοουν μεταφορικά.

    Είμαι σίγουρη πάντως ότι ακόμα και σήμερα η μάνα μου αν της θύμιζα την κουβέντα το ίδιο θα έλεγε. Δεν αλλάζει απόψεις εύκολα :)))))

    Φιλάκια

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Lilith μου τακτ δεν είχαν με τίποτα. Όσο για ιατροδικαστή... στην Κύπρο αυτή η ειδικότητα αν θυμαμαι καλά πρωτοεμφανίστηκε τη δεκαετία του '90. Μη με ρωτάς τι γινόταν πριν. Μάλλον έβγαζε το πόρισμα ο γιατρός που πήγαινε να δει τον αποθανόντα. Δεν ξέρω.

    Φιλάκια πολλά

    υγ. το theme είναι φθινοπωρινό προς το παρόν. Όσο κι αν αγαπώ τη θάλασσα ήθελα να μπω λίγο στο mood της εποχής. Πάντως δεν νομίζω να σταθεροποιηθεί σύντομα... αλλά μην περιμένεις και χριστουγεννιάτικο όταν πλησιάσει η... γιορτή!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Φυσικά και θα περιμένω χριστουγεννιάτικο!!!
    Λυπάμαι αλλά θα επιμείνω σ' αυτό.
    Δεν ξέρω τι θα κάνεις...
    Κανόνισε από τώρα την ψυχολογία σου. :)))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. xaxaxaxaxaxa Lilith μια χρονιά είχα βάλει κάτι μπάλες, χρυσές αν θυμάμαι καλά αλλά δεν άντεξα και τις έβγαλα σε λίγες μέρες. Εδώ στο σπίτι δεν στολίζω το μπλογκ θα στολίσω; LOL

    Φυσικά αφού τ'αγαπάς τόσο τα Χριστούγεννα εσύ μ'ενα κατάλληλο ποστ μπορεί και να με πείσεις.. που ξέρεις.. Όχι να τ'αγαπήσω αλλά τουλάχιστον να μην τα μισώ! Χα μεγάλες προσδοκίες έχω!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Never say "never", my dear Daisy!
    Ξέρεις, κάθε χρόνο, εμείς τα ξωτικά του Άη Βασίλη, πρέπει να κάνουμε μια καλή πράξη που να έχει σχέση με τα Χριστούγεννα.
    Αν καταφέρω να σε κάνω να στολίσεις το μπλογκ σου, νομίζω ότι ο Santa θα είναι πολύ χαρούμενος μαζί μου (άσε που δεν θα έλεγα και όχι σε μια... προαγωγούλα)! :)))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. xaxaxaxa λες να γίνω η αφορμή να πάρεις προαγωγή? :))))
    Μακάρι! Για να δουμε τι θα επιστρατεύσεις για να πείσεις. Σχεδόν ανυπομονώ να 'ρθει ο καιρός να δω... σχεδόν είπα! ;)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Ανώνυμος17/9/10, 3:45 μ.μ.

    Και αυτό ήταν η καλύτερη δικαιολογία για να μην τρως το φαγητό σου; :)))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. Συμφονω και εγω πως θα χαιρετε που τον σκεφτεσαι

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. Αυτή τη στιγμή που σου γράφω τρώω μακαρόνια με κιμά.Λες να πεθάν........

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Πες κάτι, ή μάλλον γράψε αυτό που σκέφτεσαι! :)

Mi manchi

Μου λείπεις τόσο πολύ, τόσο απερίγραπτα, αφάνταστα, αδιάκοπα, ασταμάτητα, που δεν υπάρχουν λόγια να περιγράψουν πόσο.  Κι όσο κι αν κρατιέμα...