Με αφορμή την δίκη για την τύπισσα που έριξε βιτριολι, αλλά και όλη τη βία εναντίον των γυναικών αναρωτιέμαι σε τι κόσμο έχουμε φέρει τα παιδιά μας.
Η εμφυλη βία είναι συνυφασμένη με τη ζωή μας σε σημείο που οι πιο πολλοί την αποδέχονται σαν κάτι φυσιολογικό ή και αναμενόμενο.
Όλες έχουμε φίλες που δέχτηκαν ή δέχονται ακόμα κάποιας μορφής βία από τον άντρα, τον σύζυγο, τον σύντροφο, τον πατέρα, τον αδελφό.
Όλες έχουμε δεχτεί ίσως σιωπηλά, ίσως όχι τόσο παθητικά βίαιη, επιθετική, άσχημη συμπεριφορά στη δουλειά.
Ο καιρός να αντιδράσουμε, να αλλάξουμε, να παλέψουμε εναντίον όλου αυτού του συρφετου της βίας είναι χθες! Έχουμε αργήσει πολύ ήδη. Ήδη τα παιδιά μας μεγαλώνουν με βία, ήδη μαθαίνουν να τη βλέπουν σαν κάτι αποδεκτό, φυσιολογικό, κάτι στο οποίο δεν αντιδρούν.
Έχουμε ήδη αργήσει πολύ! Ο καιρός για δράση από μας, από κάθε γυναίκα, σε κάθε χώρα, σε κάθε ευκαιρία είναι τώρα. Αρκετές έχουν δολοφονηθεί, κακοποιηθει βάναυσα. ΤΕΡΜΑ!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Πες κάτι, ή μάλλον γράψε αυτό που σκέφτεσαι! :)