29 Οκτ 2017

Το μπλογκιν είναι πάθος

Πόσα χρόνια έχω να γράψω; Σίγουρα πολλά αν και θα ήθελα να είχα συνεχίσει. Το αγαπάω το μπλογκιν με πάθος όπως δεν αγάπησα ποτέ το τουιτερ.


Τεσπα νομίζω όλα αυτά τα έχω ξαναγράψει και για άλλο λόγο μπήκα.
Ούτε που θυμάμαι για ποιο λόγο βέβαια αλλά αυτό δε με σταματά.
Τέλος Οκτωβρίου, αλλαγή ώρας, περίοδος που μισώ κάθε χρόνο μέχρι βδελυγμιας. Θα περάσει και φέτος ναι αλλά όσο πάει αυτό γίνεται όλο και πιο δύσκολο.

Όπως και η ζωή άλλωστε ανεβάζει λεβελ δυσκολίας συνέχεια.
Τα τελευταία χρόνια σκέφτομαι πάρα πολύ το θάνατο, τον περιμένω, τον βλέπω παντού, ίσως προσπαθώ να προετοιμάσω τον εαυτό μου για να μην ξανααιφνιδιαστει όπως όταν έχασα τη μάνα μου. Βλακείες, δεν μπορείς να προετοιμαστεις για το θάνατο και δεν ξέρεις από που να τον περιμένεις.
Σε καλό δε θα έβγαινε το ποστ αφού δεν έχω κάτι θετικό να πω.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Πες κάτι, ή μάλλον γράψε αυτό που σκέφτεσαι! :)

Mi manchi

Μου λείπεις τόσο πολύ, τόσο απερίγραπτα, αφάνταστα, αδιάκοπα, ασταμάτητα, που δεν υπάρχουν λόγια να περιγράψουν πόσο.  Κι όσο κι αν κρατιέμα...